DUYGUSUZ

Bölüm 6

-------------------------------🌼------------------------------------

Kalkıp ışıkları kapadım ve tekrar yatağa geçtim. Hala izlediğimiz korku filminin etkisi altında olduğumdan güvenliğim için etrafa göz gezdirdim. Kapının arkasında asılı olan hırka filmdeki palyaçoya benziyordu ve buda beni epey bi ürkütmüştü. Yatağın yanındaki masanın lambasını açtım ama fayda etmedi. Yok ya uyuyamıyorum abim yüzünden gaza gelen aklımı s2ym ben. Telefonu elime alıp kalktım koşarak hızlıca ışığı açtım ve odadan çıktım. Salona doğru ilerlerken de koridorun ışıklarını açtım. Salona geçip oranın da ışığını açtım. TV'yi de açıp koltuğa geçtim. Yarım saat falan oturdum öyle.

"yok bu böyle olmayacak."

Tam kalkıp odama gidicekken aniden koridorun ışıkları kapandı. Ve tüm odaların ki de. Evin içi kapakaranlıktı. Gözümü sıkıca kapayıp ellerimi duvarlara sürerek odamı bulmaya çalıştım. Kapıyı açıp içeri girdim. Camı açık bırakmış olmalıyım ki içeri rüzgar esiyor ve yıldızların ışıltısı odayı az da olsa aydınlatıyorlardı. Yatağımın yanında kıvrılıp yere oturdum. Dizilerimi karnıma çekip kollarımı bağdaştırdım heryer kapkaranlık sadece camdan hafif bir ışıltı geliyor içeri. Sanki tek kurtuluşum o ışıkmış gibi heryer zindan bana şuan. Kendimi başta sıkmaya çalıştım ama kalbim gereğinden fazla hızlı atıyordu o kadar korkmuştum ki gözlerimdeki yaşları tutamadım artık. Telefonumu bulup abimi aramak istedim ama kafamı dizlerimden kaldıracak cesareti bulamıyordum kendimde. Gözlerimi açmadan kafamı yavaşça cama çevirdim.

Hafif gelen ışıktan dolayı göz kapaklarım kırmızımsı görünüyordu. Kalkmak için elimle yerden destek aldım fakat düşmeme sebep olacak bir şekilde gözlerimin önüne karaltı geldi. Yavaşça göz kapaklarımı araladım ve gördüğüm şeyle birlikte kalbimin atışı ikiye katlandı.