Ding dong…
Dantes? Joke. Doorbell yun. Kakabihis ko lang nun ng pambahay at ako lang ang andito dahil nasa lakwatsahan pa si kuya at nasa work pa ang iba.
Binaba ko na kung sino man yung tao. Nagulat pa ako nung si Ian ang mamataan ko sa harap ng gate namin. Pero siyempre pinagbuksan ko naman siya at inayang pumasok.
“Hindi na. ibibigay ko lang sayo ‘to” iniabot niya sakin yung… hey! It’s my phone! “Naiwan mo sa jeep kanina. Mukhang sayo naman iyan so eto.”
Kinuha ko naman yung cp ko at nilapit ko pa sa mukha ko. My precious cellphone… bakit ba hindi ko napansin na nawala ito sa akin. Nuknukan ka talaga ng ewan Leigh!
Natawa naman siya sa ginawa ko.
“Thanks ha! di ko alam gagawin ko kung nawala ito.”
“It’s okay. Tumawag nga pala si Kei. Sinagot ko nab aka kasi isumpa ka niya kapag hindi nasagot yung tawag niya eh.”
“Ha? anong sabi?”
“Ahm feeling ko pauwi na siya.”
“Ha? Next week pa kaya ang uwi nun.”
“’You sure about that?”
“Well sort off.”
“Okay.” Then he smiled broadly. “Una na ako. Ingatan mo nga pala ang cellphone mo. Baka sa susunod hindi ko na ibalik pa yan sayo.”
Then he walked off. Pinagkibit-balikat ko na lang yung sinabi niya. Baka naman nagbibiro lang siya.
******************************************************************
“You’re late…”
Waaah multo! Multong gwapo!
“Kei?”
“Kanina pa ko nag-iintay dito.”
Asa studio kami dahil nga ineexpect kong may practice tapos siya pala ang aabutan ko. Anong nangyari sa next week niya?
“Bakit andito ka na?”
“Ayaw mo?” kinalikot niya yung gitara niya.
Kung ganun tama pala si Ian. Umuwi na nga siya.
Hindi na lang ako sumagot. Baka makapag-tapat ako sa kanya ng di oras eh.
“Asan ang iba?” sana hindi na sila dumating. Masolo man lang kita. Total kadarating mo lang naman. Wala ba akong kiss dyan?
“Pina-cancel ko ang practice.”
“Hala bakit?” gusto mo din akong masolo noh? Aminin….
“tinatamad ako eh.”
Ang bongga ng dahilan ah.
