နယ္ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ေဆး႐ုံတစ္ခုမွာ
"လူနာရွင္"
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်.... "
"လူနာရဲ႕အေဖလားဟင္...."
"မဟုတ္ပါဘူး.......အဲ.....လမ္းမွာေတြ႕လို႔ေခၚလာတာ.....သူဘာျဖစ္သြားလဲဟင္"
"ဒီကေလးကတျခားဘယ္ေနရာမွသိပ္မထိခိုက္ေပမယ့္ ေခါင္းေတာ္ေတာ္ထိသြားေတာ့.........သတိရလာရင္အျဖစ္အပ်က္ေတြေမ့သြားႏိုင္ပါတယ္...."
"ဗ်ာ........အဲ့ဒါဆိုသူ႔မိဘေတြေရာ မမွတ္မိေလာက္ဘူးလား"
"လူနာႏိုးလာမွပဲဆက္ေျပာၾကတာေပါ့......"
ငါ့မွာလည္းဘယ္လို ဒုကၡေတြနဲ႔လာႀကဳံေနမွန္းကိုမသိဘူး........သူေဌးကလည္းသူ႔အလုပ္ေတြအခ်ိန္ဆိုင္းသြားလို႔ေျပာေနတယ္........တကယ္ပါပဲကြာ
ထိုအခ်ိန္ဝမ္ခ်န္ရွန္းႏိုးလာၿပီး.....
"ဟိတ္ကေလး..........မင္းဘယ္သူလည္းမွတ္မိေသးလား"
"............."
"အေဖ အေမေရာ"
"............ကြၽန္ေတာ္........ ဘယ္သူလဲဟင္ "
သြားၿပီအဲ့ဒါမွတိုင္လည္ၿပီ........ငါ့အလုပ္ေတြရွိေသးတယ္.....တခုခုႀကံမွျဖစ္မယ္
"ေအာ္........ကေလးကိုဦးသိတာေပါ့ဦးနဲ႔လိုက္ခဲ့ေနာ္"ဟုဆိုကာဝမ္ခ်န္ရွန္းကိုဘယ္သူမွမသိေအာင္ေဆး႐ုံထဲကျပန္ေခၚထုတ္လာသည္။
ခဏေနေတာ့ဆရာဝန္မ်ားေရာက္လာၿပီး
"ဆရာမ......ဒီကုတင္ကလူနာေရာ"
"ဟင္.......ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး ကြၽန္မလည္းဟိုဘက္မွာေဆးသြားယူေနတာ"
"လူေတြလည္းခက္ပါတယ္.........ကေလးကေနေတာ္ေတာ္မေကာင္းတာကိုဘယ္ေခၚသြားလည္းမသိဘူး......အခုေနမကုရင္တသက္လုံးမွတ္မိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။"
.........................................................
ဝမ္လင္ေခ်ာင္တို႔လည္း......ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔လိုက္ရွာေသာ္လည္း......ဘယ္လိုမွမေတြ႕.....မနက္ေတာင္ေရာက္ေတာ့မည္....ဝမ္လင္ေခ်ာင္စိတ္ထဲစိုးရိမ္မႈတို႔ကအျပည့္.....
ထိုအခ်ိန္တြင္
"သူေဌးႀကီး........ဒီမွာေတြ႕ၿပီ......ဒီဘက္မွာ"
ဝမ္လင္ေခ်ာင္လည္းကမန္းကတန္းသြားၾကည့္ေတာ့ဒါ႐ိုက္ဘာယူကyiboကိုခ်ီလာသည္။
YOU ARE READING
သူဌေးသားလေးရဲ့Doctorကိုကို (Complete)
RomanceYizhanကိုbromanceအနေနဲ့ရေးမှာပါ။Sweetလည်းsweetပါမယ်။Dramaလည်းချိုးပါမယ်။(Both Unicode and Zawgyi)
