DAY WITH YOU

VEINTIUNO

Sunniva's pov

"I miss you Sunniva" 


napatigil naman ako ng bahagya dahil sa sinabi niya. nakatingin lang ako sa kaniya at walang reaksyong ipinakita. sa ngayon ay mag kaharap kaming dalawa at nag tititigan. 


"Can we talk?" seryosong Sabi niya. 'Para saan pa?'


"for what? about us again?" seryosong sagot ko


hindi naman siya nakapag salita dun sa sinabi ko saka yumuko at huminga ng malalim.


"you know what josh, don't bring back the past. past is past remember? at wala narin akong oras para balikan ang P*t*ng*na nakaraan na yan!" inis na sabi ko.


"para sayo Hindi na importante ang nakaraan Pero sakin? that's important."


'please don't recall the past josh'


"I miss Sunniva's before" mahinang Sabi niya habang nakatingin sakin " because you're different now"


"How can you tell that I'm so different now josh?" seryosong Sabi ko.


'dahil wala namang kaiba-iba sa dating ako, dahil kung ano ako dati ganon parin hanggang ngayon'


"do you wanna know?---let's talk, but not in this place" sabi niya, at  pag kasabing-pag kasabi niya nun lumapit siya sa akin atsaka mabilisang hinawakan ang kamay ko. at nilayo ako sa tapat ng bahay nila seb.


"saan mo ba ako dadalhin?" iritableng tanong ko.


huminto kami sa isang bahay na mukhang pamilyar saakin. malaki at maganda ang bahay. parang mansyon siya kung titignan. kaya naman nag taka ako kung bakit kami huminto dito at anong kailangan gawin namin dito.


 lumapit siya sa may harap ng gate at binuksan.


"gusto mo talagang malaman kung bakit ko to ginagawa?"


tinignan ko lang siya na parang nag hihintay ng sagot ko.


"kaninong bahay ba to? baka naman hindi sayo to tas papasok tayo, tsk wag nalang" tatalikod na sana ako ng bigla niyang higitin yung kamay ko.


"ano ba?!" galit na sabi ko sabay higit ng kamay ko.


"dito mo malalaman ang lahat,"


"a-ano?" nauutal na sabi ko.


"sa Bahay at mundo nating dalawa"



parang biglang umikot ang mundo ko sa narinig ko. hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi niya o hindi dahil wala akong matandaan na nag karoon ako ng bahay dito at kami pa. bigla ulit sumakit ang ulo ko kaya naman napahawak narin ako sa isang bakal sa tapat sa sobra hilo. 

 
"sunniva, a-are you okay?" halata sa itsura niya ang pag aalala pero hinayaan ko nalang.


"pumasok na tayo." sabi ko nalang kaya naman inalalayan niya nalang ako pag pasok sa gate hanggang sa pag pasok namin sa pintuan ng bahay. pag bukas na pag bukas ng ilaw, kita mo kung gaano kaganda yung loob. kahit walang tao walang maids, maayos at mabango. maganda din ang nakuha na design sa bahay na ito.


 "maganda ba?" tanong niya. bago ako sumagot tinignan ko muna siya.


 "hmm, Maganda nga"


 "syempre naman, ikaw ang nag design nitong bahay nato e" natatawang sabi niya 

bigla naman tumaas ang balahibo ko. at gulat na napatingin sakaniya. 

 "seryoso?"


 "yes, you all made this" 

 o((⊙_⊙))o.


"HAHAHA, bakit ganiyan kanaman makatingin sakin" natatawang sabi niya


'sino ba kasing hindi magugulat sa hindi kapanipaniwalang salita diba?'


"hindi ko parin kasi matandaan na nag karoon tayo ng bahay dito"


napatigil naman siya sa sinabi ko.


"what?" tanong ko "diba may sasabihin kang importante? now, just say it"


"a few years ago," sabi niya ng naka yuko, habang tinitignan namin yung mga picture namin.


so it's true, Bahay nga namin ito. dahil Kasama niya ako dito sa may picture frame na Naka display sa taas ng cabinet with frame. HAHAHA ang bata pa namin dito, I'm sure I am only 17 or 16 yrs old here


"masayang-Masaya tayo dati dahil pumayag na Yung mother and father mo na mag sariling Bahay na tayo, tsk, nakakatawa lang dahil ang bata pa natin nung nagkaroon na tayo ng bahay, but except your grandma. ayaw na ayaw ng grandma mo na maging tayo kaya gumawa siya ng paraan para pigilan ang magiging Kasal natin pag laki because we're only 16 yrs old nung mag patayo-tayo ng Bahay then insact 20 yrs old when will get married," nag huminga muna siya ng malalim bago mag salita ulit. pinakinggan ko lang siya habang nnag gagala sa loob ng bahay "pero...hindi na tuloy" mahinang sabi niya.


"bakit hindi ko maalala ang lahat? bakit parang may kulang saakin pero hindi ko alam kung ano?" sunod sunod na tanong ko sakaniya.


huminga ulit siya ng malalim at tumingin sakin "kung sakaling sasabihin ko, hindi kaba mag babago kung sakali bang malaman mo hindi ka mag hihiganti sa mga gumawa sayo nun? dahil kung ako--hindi ko na kailangan pang sabihin sayo dahil ayaw kong mapahamak ka" seryosong sabi niya, ramdam ko naman ang pag init ng ulo niya dahil sa awra niya.


"bakit? pag ba nalaman ko ikakasama ko yun? pag nalaman ko ba makakapatay ako ng tao? ha? hindi diba, kaya sabihin mo na" inis na sabi ko.


"pero bago ko sabihin yun umakyat muna tayo at ipapakita ko muna sayo yung dating kwarto na paboritong paborito mo." sumunod nalang ako sakaniya dahil gusto ko rin naman makita yun.


pag bukas nang pinto ni josh pumasok na kami. at nakita nanamin yung loob. habang tinitignan ko yung kabuuan ng kwarto bigla nalang tumulo yung luha. hindi ko alam kung bakit bigla tumulo yung luha ko pero feeling ko may memories dito na nalimutan ko na,


pinunasan ko naman agad yung luha ko at tumingin kay josh na kanina na pala nakatingin sakin.


"kwarto natin ito dati pero nung naghiwalay tayo sinara ko nalang ito para hindi to mapasukan." kwento niya.



"babe, gusto ko pag tumira na tayo dito, ito yung magiging kwarto natin, tas lalagyan natin ng maraming flower paint then bathtub sa cr tas doon oh! dun natin ilalagay yung isang flower vase na malaki tas yung magiging malaki yung kama natin para sa mga future kids natin, ang ganda diba?" ngiting tanong ko. nakangiti at nakatingin lang siya sakin at mukhang tanga yung itsyura.


"hoy josh bakit ganiyan ka makatingin?" tanong ko *pout*


"I'm just happy babe because you're really sure about our future kids. but don't worry mamahalin Kita Kahit bitaw na bitaw kana" Sabi ni josh


"Nah, I've never break your heart josh, dahil mas mahal pa kita sa inaakala mo" ngiting sabi ko. lumapit naman siya sakin ng marahan at hinawakan ang dalawang pisngi ko.


"mahal na mahal din Kita Sunniva, at Hindi ako papayag na masaktan ka"  and he kissed my forehead.



"hey Sunniva, can you hear me?" bigla akong bumalik sa wisyo ko. tinignan ko si josh at bigla nanamang tumulo yung luha ko.


"I remember this room josh, ito Yung gusto kong maging kwarto natin pag lumipat na tayo dito."


napangiti naman si josh sa sinabi ko " naaalala mo nga"


"at ang sabi ko sayo dati gusto kong lakihan yung magiging bed natin para sama-sama tayo dito kasama yung magiging...."


"future kids natin" nagulat ako dahil sabay kaming napasabi nun.


"hehehe Oo" kunwaring tawa ko


"pero hindi na yun matutupad dahil hindi na tayo,"


"josh."


"okay then, come on. let's seat that bed" sabay turo niya dun sa kama. nag lakad naman kami papunta dun.





josh P.O.V

nauna na akong umupo sa kama kaya naman kita ko kung paano siya mag lakad papalapit sa akin. hindi ko itatangging maraming nag bago sa kaniya it's almost 15 years old when i get her. at mas lalo pa siyang gumanda, yung mapupungay niya mga mata at mapupula niyang mga labi ay nakakaakit makita. 


"bakit wala akong maalala josh? bakit--bakit ang mga naaalala ko lang yung panahon na sinaktan mo ko--"


"I never hurt you Sunniva. I only need to do that for your own good but I was wrong" napayuko nalang ako nang sinabi ko yun. " are you with coma in 2 years--"


"what?" takang tanong niya


"I'm sorry, Hindi ko agad sinabi sayo"


"No, b-bakit? anong nangyari sakin that year?!" nagulat nalang ako dahil biglang nag taas yung boses niya na kanina kalmado pa.


"your grandma, she needs to shoot you in your head so that kind of thing that you will never know your memories of mine. wala akong nagawa nang mga oras na yun, Hindi ko man lang natulungan ang taong mahal ko. Hindi ko man lang napigilan. sorry, dahil nag kalayo kayo ng papa mo"


"my father? I thought he was dead for the accident?"


'ano? hindi pa patay ang papa niya. at paano nangyari yun'


"h-huh? that's all lie to you sunniva, your father is alive."  sabi ko sakaniya habang nakatingin sa mga mata niya. 


"kung buhay siya. asan siya? kung buhay siya mag papakita siya" inis na may nangingiyak na sabi niya.


"hindi ko alam kung nasan siya pero sinisigurado ko na buhay siya." sabi ko nalang sabay hinawakan ko yung kamay niya at saka ulit tumingin sa kaniya " maniwala ka. kahit ngayon lang."


"sabihin mo sakin lahat nang nalalaman mo" seryosong sabi niya sakin

"pero--"


"lahaaaaat! walang niisang kulang." tumayo naman siya bigla. kaya napayao din ako.


"sige, pero umupo ka muna" sabi ko ng mahina at sumunod naman siya sa sinabi ko.


pulang-pula ang mukha ni sunniva ngayon halata sakaniya na galit siya. magka-salubong ang kilay at na yuko ang kamao.




Sunniva's P.O.V

hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Buhay si papa! hindi siya patay. pero paano nangyari yun. paano nila lolo nagawa sakin ito. kala ko kakampi sila. akala ko mabuti sila yun pala mga manloloko at sinungaling. kaya pala ganon nalang yung galit sakin ni lola pero paano nila nagawa yun.


"Ano ba ako dati?" tanong ko


"you are mafia princess before"


"a what?"


"a world of the mafia"


'i'm a mafia?'

A day with you....title palang halata na kung ano yung ibig sabihin right? pakinggan niyo. hindi kayo mag sisisi sa theme song na yan.




❤TO❤ BE ❤CONTINUE❤

sorry late update
love-love