Love In Sadness

SEVENTEEN

CHAPTER 17:
Mapaglarong Tadhana

it's been three days since Ren visited me. Ang huli ay noong nagkaroon kami ng celebration pagkatapos ay hindi na muli siya nagpakita.

Tumatawag lang at nagtetext sa akin. Minsan ay wala pa.. nagtext ako sa kanya at naghihintay ng reply sa kanya ngunit hanggang ngayon wala parin.

Dahil na lugi na ng tuluyan ang restaurant na pinagtratrabahuhan ko ay kinailangan ko ng makahanap agad ng bagong trabaho.

For the mean time, I don't wanna think about Ren. I know he's too busy dealing with Nevaeh.

I want to tell him everything what is going on about my life right now but yeah, how can I open up with him when he's too busy to listen to her and comfort her.

I don't have any idea what was his relationship with Nevaeh. He never talk to me about her, he never say anything about her, only for that night. Asking for my permission to go after her.

Ugh, should I just go and take a board exam to officially be a professional teacher? But still, I need more experiences before I finally teach.

Napa-upo ako sa isang bench dito sa park. May mga batang naglalaro roon na siyang nagpawala lahat ng mga alalahanin ko.

May mga pamilya rin na nag pipicnic dito. Aw, I suddenly miss my mother and my Kuya at yung mga pamangkin ko. It's been awhile since I call them. Ugh, adulting is just so stressful. I hope I just stayed as a child where I only need to do is to wonder and play around.

Pagod na ako at wala parin akong mapasukan na trabaho. I want to rest and just sleep so that I can escape from all the cruelty of this world.

Hindi ko na malayan na paadar na ang mga sasakyan noong patawid ako. Kamuntikan na akong masagasaan mabuti na lang at nakahinto agad ang sasakyan

"You ok miss? Are you hurt?"

*Sadyang mapaglaro nga talaga ang tadhana .*

Nagulat ako noong makitang si Raizen iyon. Parehas pa kaming nagulat noong makita ang isa't isa.

Isinakay niya ako sa kanyang sasakyan dahil masyado na kaming nag-aagaw ng pansin dito.

"What the hell was that Erelah? Magpapakamatay ka ba kanina?"

Napa poker face ako rito. Parang kanina lang ang lambing at puno ng pag-aalala ang kanyang boses ngayon ay galit at pagkainis na noong malaman niyang ako lang pala iyon!

Hmmp! Akala niya siguro kung sinong babae at popormahan niya ito. Mga galawan din eh no?

"Kasalanan mo, hindi ka nag-iingat sa pagdrive."

Sabi ko dito habang nakatingin sa bintana ng kanyang sasakyan. Pinapanood ang mga malalaking building na nilalagpasan namin.

"Are you serious? Maingat na nga ako noon para hindi ka masagasaan!!"

Pinagkibit balikat ko ang mga panenermon nito. Masyado akong pagod para pakinggan siya. Hindi ko na malayan na nakatulog na pala ako, kung hindi niya pa ako gisingin ay baka hanggang mamaya pa akong tulog dito.

Nilingon ko kung nasaan kami at nakitang hindi ito ang apartment. Nakahinto ang kanyang sasakyan sa isang mukhang mamahaling resto.

Bumaba ito ng sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto. Kinusot ko naman ang mga mata ko habang nagtatanong sa kanya.

"Bat tayo andito? Uuwi mo na ko."

"I'm hungry, just accompany me for tonight Erelah."

Aniya at tuluyan na kaming pumasok sa loob ng resto.