"ရိေပၚကို ဘတ္စကတ္ေဘာအသင္းထဲပါဖို႔ေခၚတာ ျငင္းလႊတ္လိုက္တယ္"
"အဲ့ေကာင္နဲ႔ သြားမရႈပ္စမ္းပါနဲ႔ကြာ"
"သူက တကယ္ေဆာ့တတ္တာေဟ့ေကာင္ ျမင္တယ္မလား"
"ဒါေပမယ့္ သူက ဆိုင္ကယ္ျပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေနတာနဲ႔မအားဘူးဆို"
"ဟင္. . သူက ၿပိဳင္ပြဲပါဝင္ေသးတာလား"
"16 ႏွစ္ကတည္းက Suzuki 4 hour long track ခ်န္ပီယံဆို"
"ဝိုး. .တကယ္ႀကီးလား မိုက္လိုက္တာ"
"သူက်လည္း တကယ္မိုက္ေနတာပဲ။ ဆိုင္ကယ္လဲေမာင္း ဘတ္စကတ္ေဘာေဆာ့တာလဲေကာင္း ေစာ္ကလဲၾကည္"
"သူတြဲေနတဲ့ေစာ္က တကၠသိုလ္ကဆို။ ဝမ္းခ်င္ေတာ့ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေနမွာပဲ"
"အဲ့ေကာင္က စားဘဲ"
မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းေရာက္ေနရျခင္းက အဲ့လို ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ အတင္းတုပ္တာေတြကို စိတ္မဝင္စားလဲ နားေထာင္ရတဲ့ဘဝပင္။ သူ႔ေဘးက ေက်ာင္းသားတသိုက္ကေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ဂ႐ုျပဳမိပံုလဲမေပၚ။ ဂ႐ုျပဳမိလဲ ဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္ပါ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔လဲ နဂိုကေတာ့ သူတို႔ဘာေျပာေနေန စိတ္မဝင္စားေပမယ့္ ရိေပၚအေၾကာင္းဆိုေတာ့ အလိုလို နားစြင့္မိသည္။
သူတို႔ေျပာေနတဲ့ရိေပၚက ေ႐ွာင္းက်န္႔သိတဲ့ရိေပၚနဲ႔ေတာ့ ကြာျခားေနသည္။
"က်န္႔ေကာ ဒါျပန္လိုခ်င္လား"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီအခန္းထဲကို ရိေပၚထပ္ေရာက္လာသည္။ သူ႔လက္ထဲမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ အေမနဲ႔ကေလးပံု ခဲျခစ္ပန္းခ်ီထည့္ထားတဲ့ ပလက္စတစ္ဖိုင္ အၾကည္ေလးနဲ႔။ သူက ရိေပၚထက္ တစ္ႏွစ္ႀကီးတယ္ဆိုတာ သိၿပီးေနာက္မွာ ရိေပၚက ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူ႔ကို မင္းနဲ႔ငါ မေျပာေတာ့ပဲ က်န္႔ေကာ လို႔ ေျပာင္းေခၚသည္။
"ဟင့္အင္း မယူေတာ့ပါဘူး။ ငါက အာ့ကို ဆီေဆးဆြဲဖို့အတြက္ပံုၾကမ္းဆြဲထားတာ။ ကင္းဗတ္မွာ ပံုၾကမ္းဆြဲၿပီးရင္ မလိုေတာ့ဘူး"
"ဒါဆို ငါသိမ္းထားမယ္ေနာ္"
ဒီပန္းခ်ီကားကို အရမ္းသေဘာက်ေနမွန္း သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက ေဖာ္ျပေနသည္။
YOU ARE READING
MARS
Fanfictionတခ်ိဳ႕လူေတြက ႏူးည့ံတယ္ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက် ၾကံ့ခိုင္တယ္။ တခ်ဳိ့ေတြကေတာ့ ၾက့ံခိုင္တယ္ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက် မူးည့ံလြန္းလွတယ္။ တချို့လူတွေက နူးည့ံတယ် ထင်ရပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ ကြံ့ခိုင်တယ်။ တချို့တွေကတော့ ကြ့ံခိုင်တယ် ထင်ရပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ မူးည့ံလွန်းလှ...
