ေပၚလင္းနဲ႔ ရိေပၚ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက အုတ္ခုံမွာထိုင္ရင္း ေဆးလိပ္ဖြာေနၾကသည္။ ေပၚလင္းဆီက ေဈးႀကီးႀကီးေဆးလိပ္ အရသာက ရိေပၚ ကုန္စုံဆိုင္ေတြမွာဝယ္ေနက် အေပါစားေဆးလိပ္ေတြထက္ ေသာက္ေကာင္းတာေတာ့အမွန္ပဲ။
"ေျပာပါဦး ဘာလို႔လိုက္ရွာေနတယ္ဆိုတာ"
ရိေပၚက စကားေစတာ့မွ ေပၚလင္းက သူ႔ဆံပင္တိုတိုေတြကို တခ်က္သပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲဆိုးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားက ေဆးလိပ္တိုကိုအဆုံးထိရႈိက္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။
"အလကားေနရင္းေတာ့ လာရွာမလားေကာင္ေလးရဲ႕။ အေရးႀကီးတာရွိလို႔ေပါ့"
"ကြၽန္ေတာ္ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုတာ ဘိုးေတာ္သိတာပဲ"
ေပၚလင္းက ပုခုံးတြန႔္ရင္းေနာက္ထပ္ ေဆးလိပ္တလိပ္ကိုထပ္မီးညႇိသည္။ သူမီးညႇိတဲ့ပုံစံက အေတာ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းသည္။ ရိေပၚ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေပၚလင္းပုံစံက သည္လိုပဲ သိပ္မေျပာင္းလဲလို႔ထင္ရသည္။
"ရိေဝကို ေမးမယ့္အစား ငါ့ဘာသာလိုက္ရွာလိုက္တာက ပိုျမန္ပါတယ္။ တိုတိုပဲေျပာမယ္ က်ိရွန႔္ခုံးေပက်င္းကိုေရာက္ေနတယ္။ မင္းနဲ႔ေတြ႕ၿပီးၿပီလား"
"ဘယ္ေခတ္က သတင္းေတြသယ္လာတာလဲ။ သူက အခု ကြၽန္ေတာ္တက္ေနတဲ့ေက်ာင္းမွာေတာင္ လာတက္ေနၿပီ"
ေပၚလင္းပုံစံက ခ်က္ခ်င္းလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည္။ အၿမဲတမ္း ေမာ္ခ်ီၿပီးေခ်ေနတဲ့မ်က္ႏွာေပးက အခုလို ထိတ္လန႔္တဲ့အမူအယာနဲ႔သိပ္ေတာ့မလိုက္ဖက္။
"မင္းသိၿပီးၿပီလားရိေပၚ။ ရွန႔္ခုံး ဒီကိုမလာခင္ ေအမရိကားမွာ လူသတ္မႈျဖစ္ခဲ့တာ"
ေပၚလင္းက သူ႔ထုံးစံအတိုင္း စကားကိုေကြ႕ဝိုက္မေနပဲ လိုရင္းကိုဒဲ့ဒိုးေျပာခ်လိုက္သည္။ ဆြံ႕အသြားရသူမွာ ဝမ္ရိေပၚသာ။
သူနားၾကားမ်ားမွားတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေပၚလင္းေျပာတာကို အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲတာလားရယ္လို႔ မေသခ်ာမေရရာတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ေပၚလင္းက လက္ထဲက တစ္ဝက္မက်ိဳးေသးတဲ့ စီးကရက္ကို ေတာက္ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ရိေပၚ လက္ဖဝါးေတြကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လာသည္။
YOU ARE READING
MARS
Fanfictionတခ်ိဳ႕လူေတြက ႏူးည့ံတယ္ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက် ၾကံ့ခိုင္တယ္။ တခ်ဳိ့ေတြကေတာ့ ၾက့ံခိုင္တယ္ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက် မူးည့ံလြန္းလွတယ္။ တချို့လူတွေက နူးည့ံတယ် ထင်ရပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ ကြံ့ခိုင်တယ်။ တချို့တွေကတော့ ကြ့ံခိုင်တယ် ထင်ရပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ မူးည့ံလွန်းလှ...
