✔️COMEBACK ✔️Liskook

0.2

Kulaklıklarımı takıp koridorun sonundaki balkona doğru yürümeye başladım. Kore'ye döneli henüz bir hafta olmuştu. Bang PD hepimizi tehdit ederek yeni sözleşmeyi imzalatmış beş gün önce beni evden alıp şirkete yerleştirmişti. 5 günde sadece döneceğimiz şarkının konseptine karar verebilmiştik ve böyle giderse uzun bir süre geri dönüş yapamayacaklardı. Balkonun sürgülü cam kapısını iterek açtım ve arkamdan kapıyı kapattım. Eskiden hep oturduğumuz köşeye ilerlerken cebimden bir dal sigara ve çakmak çıkarttım.

Bang PD bir keresinde hepimizi Namjoon'un odasında bastığından beri sigara içmeye buraya gelirdik. Balkonun köşesinde karanlıkta kalmış bir bölümdü. Gözlerden uzak ve rahat edebileceğimiz bir alandı. Sigarayı yakıp kafamı kaldırdığımda onları fark ettim. Jimin ve Jungkook kahveleri ile oturmuş, sigara içerek bir şeyler konuşuyorlardı. Derin bir nefes aldım. Artık sürekli yüz yüze bakacaktık. Bir yerden toparlamaya başlamalıydık. En azından ben böyle düşünüyordum.

Adım seslerim ile bana doğru döndüler. "Şey oturabilir miyim?" Jimin kaşlarını çatarken Jungkook kafasını eğerek sigarasından derin bir nefes çekti ve yere atarak ayakkabısı ile izmariti ezdi. Hiçbir şey söylemeden yerinden kalkarak ilerlemeye başladı. Jimin de hızlı hızlı birkaç nefes çekti ve izmariti balkondan aşağı atarak bana döndü. "Nasıl bu kadar yüzsüz olabildiğini aklım bir türlü almıyor. Eskiden böyle değildin." Yanımdan hızla uzaklaşarak Jungkook'a yetişti. Kalktıkları yere oturarak manzarayı izlemeye başladım. Bir süre sonra oturmaktan sıkılıp uzandım. Yan bir şekilde uzanırken soğuğu bile hissedemiyordum.

Sırtımın ağrısı ve omzuma batan şey ile çığlık atarak uyandım. Tae de çığlığımdan korkup gerilerken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Tae konuşmaya başladı. "Her yerde seni arıyoruz. Yarım saat önce toplantıda olman lazımdı." Yattığım yerden doğrularak gözlerimi ovuşturdum. "Burada uyuyakalmışım. Sen git ben 10 dakikaya gelirim." Taehyung kafası ile onaylayıp cam kapıya doğru yürüdü. Sonra birden durup bana doğru döndü.

" Lisa. Neden gittin bilmiyorum ama iyi ki geri geldin. Her ne kadar o geri zekâlılar kabul etmese de sana ihtiyacımız vardı. " Ne diyeceğimi bilemeyerek ayaklandım. O da zaten bir şey dememe fırsat vermeden devam etti. "Bir sebebin olduğuna inanıyorum. Bize anlatamayacağın büyüklükte ne olabilir bilmiyorum ama bir sebebi var. Eminim. Kendini hazır hissettiğin ilk an bize gel ve anlat Lisa. Çünkü emin ol herkes mantıklı bir bahane sunsa da affetsek diye bekliyor." Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Sanmıyorum. Hepsi benden nefret ediyor. Özellikle Jungkook, Jimin ve Yoongi." Taehyung acı bir şekilde gülümsedi.

"Aslında gittiğin ilk bir yıl senden nefret ettim. Jungkook ilk 3 ay hiçbir şey yemedi. Günde tek öğün zorla yediriyorduk. Pratiklerde bayılıyordu ve çoğu zaman sarhoş geziyordu. Birkaç kez hastaneye kaldırdığımız bile oldu. Onu o halde görmek hepimizi sana karşı doldurdu. Jimin ve Yoongi. Jungkook kadar olmasalar da ikisi de cidden çok kötüydü. Bir keresinde hastane koridorunda ağlarken bile gördüm Jimin'i. Sonra bir gün Jungkook ortadan kayboldu. Tam iki gün boyunca ondan haber alamadık. Jimin ile Yoongi en son dayanamayıp peşinden gittiler. 3 gün sonra geri döndüler. O günden sonra sanki sen hiç var olmamışsın gibi yaşamaya başladık. Jungkook gülmüyordu ama ağlamıyordu da. Bu yüzden hepimizin işine geldi. Sonra ben J-Hope ile olan bir telefon konuşmana şahit oldum. Daha doğrusu bir görüntülü konuşmana görüşmene. Ağlıyordun Lisa. Hiç görmediğim kadar içten ağlıyordun. Hepimizi ne kadar özlediğinden bahsediyordun. Zayıflamıştın. Gözaltların çökmüş ve mosmordu. O an cidden isteyerek gitmediğini anladım. Senin için endişelendim. Korktum. Tehdit edildiğini bile düşündüm. Seni bulmak istedim. Hoseok beni durdurdu. Kimseye söylememem için yemin ettirdi. Ne olduğunu bin kez sordum ama anlatmadı. Cidden çok mühim olduğunu düşündüm ve konuyu kapattım. Bir daha da hiç açmadım. Ama o gün senden nefret etmeyi bıraktım. Çünkü samimiyetine inandım Lalisa. Hem biliyorsun ben ağlamana hiç kıyamazdım zaten-"