Bullied to Love [Revision On-Going]

Chapter 44

Felix

Medyo tahimik na ang buhay ko ngayon. After knowing everything about me being an adopted child, natanggap ko rin ito sa huli. After all, I still have my father by my side. Anyway, today is August 6, 2016 and today is my mother's death anniversary. Kaya pumunta kami ngayon ni papa dito sa kinahihimlayan niya. Hindi naman mainit dito kasi style naman siya nang bahay eh, isa pa, kahit hindi ko man siya nakita sa personal, kita ko naman ang pagkakahawig naming dalawa. May picture kasi siya sa bandang ulo niyang part nang panchon, kaya nakita ko yung mukha niya.

"So she is my mother huh?" Tanong ko at ngumiti lang si papa sa akin.

"Yes she is." Tanging naisagot nalang ni papa sa akin.

It's been three months since that war happened at hanggang ngayon ay hindi parin namin makakalimutan ang mga nangyari. Who would right? Ikaw ba naman malagay sa sitwasyon na ganoon, tapos malaman-laman mo na ampon ka lang? Nakakatawa mang isipin, pero mukhang may maiiku kweto na ako sa mga magiging anak ko. In the future if there is.

"Mama? Nandito na ang anak natin oh? Hindi mo naman sinabi sa akin na buhay pala siya. Akala ko kasi kasama mo na siya diyan. Akala ko iniwan nyo na ako, but here he is. In ny arms again. Sana ayos ka lang diyan mama." Sabi ni papa habang nakatingin kay mama, kaya napangiti ako. Lumapit ako kay papa at nagsalita din.

"Sorry sa mga nagawa kong mali mama ha? Alam kong pinapanood mo lang kaming dalawa ni papa dito. Please guide us everyday. Love you po." Sabi ko at pinat naman ni papa ang likod ko.

Sa dinami-dami nang nangyari sa buhay ko, ngayon lang ako sumaya. Pero at the same time, malungkot parin.

"Anak? Nabisita mo na ba si Holmes?" Tanong naman sa akin ni papa at umiling lang ako.

"Gusto ko sana kaso... Baka kapag nakita ko yung kinahihigaan niya, maiyak lang ako." Sabi ko at tumulo nanaman ang luha ko. Nakakalungkot parin kapag naaalala ko yung mga kaganapan noon. Kung hindi sana dahil sa akin, hindi siya hahantong sa ganitong sitwasyon. Napaka sama kong kuya. Kung sana lang na naging mabait ako sa kaniya, maayos pa tuloy yung konsensiya ko, pero dahil sa kasamaang pinaggagagawa ko sa kaniya, ay nagdudusa ako ngayon.

"Anak naman. Kahit na ganoon, kapatid mo parin siya. Baby sis mo parin siya. Mapapatawad ka parin niya." Sabi ni papa at hinimas ang likod ko. Umiiyak na kasi ako. Magsasalita na sana ako, kaso biglang nag ring ang cellphone ko at nung tignan ko ay si Kevin pala ang tumatawag.

Incoming call

Bro

         ❌decline                  ✔️answer                   
      
S

inagot ko naman ito kaagad, dahil baka gusto nanaman nitong mag-inom at sasabihan ko siyang magtigil. Simula kasi nung ma-comatose si Citrine ay hindi na talaga siya nagtigil sa pag-inom. Daig niya pa adik sa sobrang pag-i inom niya. Namo mroblema siya sa kalagayan nang kapatid niya.

Oo tama kayo nang nabasa. Si Kevin ay kapatid ni Citrine, nalaman namin iyon nung nagpa blood transplant si Citrine. Tandang-tanda ko pa yung araw na iyon.

Flashback~
(At the hospital)

Nagmamadali kami habang sinusundan yung kamang hinihigaan ni Citrine. Kahitna hinihingal at puno nang dugo ang damit, ay pinilit naming maihatid si Citrine sa E.R.
Nakapasok na nga sila, at sinuri muna siya, pero after a couple of minutes ay lumabas ang doctor.