Fasenix Serisi 1 - AVERNUS

⚚ Dünya 5

 Alıntı ve paylaşımlar için instagram sayfası: fasenix_series

 Yüzüme düşen güneş ışığından kurtulmak için örtüyle başımı kapattım. Gördüğüm kâbuslar fazlasıyla canımı sıkıyordu ve uykumu iyi alamamıştım. Sağ omuzumdaki acı gittikçe kendini hissettirmeye başladığında tekrar uykuya dalmamın mümkün olmayacağını anlayıp yataktan sıyrıldım.

Uykulu gözlerle odadan çıktığımda alt kattan gelen beklenmedik sesler yüzünden bir-iki adım gerilemek zorunda kaldım.

-Oğlumun kılına zarar gelmeyecek Kaj!

Rhesus... 

 Onun sesini nerede olsa tanırdım. Bu sesle birlikte gece yaşananlar gözümde canlanırken, hatırladıklarımın bir kâbustan ibaret olmadığını yavaş yavaş idrak etmeye başlamıştım. Kâbus falan görmemiştim; saldırıya uğramıştık!

 Soluğu onların yanında aldığımda merdivenleri nasıl indiğimi bile hatırlamıyordum. Rhesus, Recargon ve Adras'a aldırmadan Kayinaros'a yöneldim.

-Rhan nerede? Neler oluyor ve ben neden buradayım?

-Sâkin ol Delia.

 Kayinaros'un temkinli gelen sesi beni yatıştırmak için yetersiz kalıyordu. Eğer düşündüğüm şey gerçekleştiyse Rhesus, orduyu toparlamak için bir an bile beklemeyecekti.

-Dün gece olanları hatırlıyor musun?

 Adras beni tek omuzumdan kavrayıp çevirmeye çalıştığında kendimi geri çekerek acıyla sızlayan omuzumu kavradım.

-Saldırıya uğradım, dedim.

-Ayrıntıları ver, diye emretti Rhesus.

Kayinaros'a baktım; emir karşısında tek kelime bile etmeden benden gelecek olan cevabı bekliyordu.

-Beş Adonia vardı. Birisi oldukça güçlü görünüyordu...

Duraksayıp adını hatırlamak için kendimi zorladım.

-Murd...Murdoch. İsmi Murdoch'tu. Rhan gelmenizi beklerken elinden geleni yaptı ancak o adam Rhan'ı etkisiz hâle getirmeyi başardı. Benim insan olduğumu öğrendikten sonra beni ona karşı kullandılar.

 Rhesus aniden salonun ortasındaki masayı devirerek ateşe verdiğinde, alevleri kontrol altına alan kişi, Kayinaros'tan başkası değildi. Sert bakışlarıyla Rhesus'u süzerken, ben dahil kimse konuşmaya cüret edemiyordu. Kayinaros, gözlerini ondan ayırmadan,

-Delia, bizi yalnız bırak, dedi.

 Sesindeki ciddiyeti göz ardı edemezdim. Konuşmak, sormak istediğim onca şey olmasına karşın, Kayinaros'un emrine uyarak evi terk ettim.

                   𝔉            𝔉           𝔉

 Ayaklarım beni okula getirdiğinde, sabahın bu saatinde, kitap defterim olmadan okulun bahçesinde ne yapacağımı bilemeden kalakalmıştım. Olaylar nasıl bu raddeye gelmişti? Adonia'ların beni aradığı aşikârdı. Tüm bunları düşününce, aklıma gelen tek bir ihtimâl, tek bir isim vardı; Kai...

 Gözlerim etrafta dolanırken saate aldırmadan güvenlik görevlileri dışında birini bulmayı diliyordum. Kampüsün içinde yürümeye başladım ve tüm kampüsü baştan sonra turladığımda neredeyse bir saati geride bırakmıştım. Omuzum hâlâ acıyordu, göğsümde hissettiğim baskının ağırlığı henüz geçmemişti ve yazın ortasında titriyordum...

 Başladığım noktaya döndüğümde, yönetim binasına girmekte olan dizayn dersi öğretmenini görerek ona doğru koştum.

-Bayan Philemon!