Mos më lësho!!!

Chapter 9

-Bonbon zgjohu degjonte nje ze ta therriste dhe ndjente nje dore ti perkedhelte lehte floket.

-Kris... peshperiti e pergjumur emrin e tij.

-Hajde tani vogelushe duhet te zgjohesh, i fliste ai teksa vazhdonte me perkedheljet e tij...

-Hmmm edhe pak te lutem, pese minuta, u lut ajo per te dhjeten here.

-Tani asnje sekond me i tha ai teksa me nje levizje zuri trupin e saj poshte te tijit dhe nisi ta sulmonte me puthje kudo neper fytyre.

-Kris cpo ben? Hapi ajo menjehere syte e saj e hutuar.

-Mirmengjes bonbon ia ktheu ai duke injoruar teresisht pyetjen e saj dhe menjehere iu sul buzeve te saj.

-Duhet te ngrihemi, duhet te shkojme diku! Foli ajo sapo ndaluan.

-Heret u kujtove. Ia ktheu i qeshur ai dhe pasi i la nje puthje te vockel ne hunde u ngrit pa deshire nga trupi i saj, e pas tij edhe ajo.

***
Mbanin duart shkrengua me njeri-tjetrin teksa ndodheshin para deres se apartamentit te prinderve te saj, Krisi zgjati doren dhe i ra ziles disa here dhe nervoze prisnin qe dikush ta hapte ate te bekuar dere.

Ai u kthye drejt saj dhe u afrua ti dhuronte nje puthje ne koke nderkoh degjoi zhurmen e deres qe u hap, nje grua e thinjur shume e rrudhur qe tregonte shume me shume se 50 vjec ne fytyre.

-Te keqen nena, u hodh ajo menjehere te perqafonte te bijen nderkoh qe lotet nuk i ndaleshin, i merrte arome flokeve te saj e dukej sikur te mos kishte te ngopur, u shkeput prej saj dhe u kthye drej Krisi duke pare embel sa nga ai e sa nga duart e tyre te nderlidhura fort mes tyre.

-Zonje si jeni? pyeti sjellshem Krisi po nuk mori pergjigje, nje ze i larte e autoritar i nderpreu duke uleritur 'Grua kush eshte, c'me rri dy ore tek dera?' Ai nuk vonoi dhe pa marre miratimin e zonjes se thinjur qe i rrinte perballe u fut se bashku me Ermelen ne shtepi, duke u drejtuar drejt dhomes nga ku erdhi ulerima e pak meparshme.

-Po ti moj bushter e ndyre c'kerkon ketu? Ishte ulerimi qe i priti ata te dy sapo babi i saj pa fytyren e saj dhe u step njenjehere kur ne dhome Krisi u  fut fill pas saj.

-Baba erdha...

-Mos me thuaj baba mua ti qelbesire, nuk kam nje vajze rrugace te perdale si ti une dhe u ngrit me shpejtesi duke ngritur doren per  ta qelluar por dora shkathet e Krisit e ndaloi.

-He erdhe te ma kthesh ketu serisht bushtren he? Pyeti Krisin duke tundur koken ne bindje.
Vec po nuk iku se do te te vras shpirtin do te ta marr, vazhdoi ulerimin drejtuar asaj kete here teksa i afrohej kercenueshem deri kur fsheh pas trupit te Krisit.

-Ule tonin e zerit sepse sot nuk po flet vetem me vajzen tende, sot po flet edhe me gruan time foli me ton te ulet zeri ai ama mjaftueshem kercenues, nuk do t'ia kishte thene kurrsesi keto fjale kur mire e dinte qe punen nuk do ta ndreqnin por kur shikonte Ermelen te fshihej pas tij me trupin qe i dridhej e me syte qe ulerinin tmerr e humbi fare.

-Gruaja jote kjo eee? Hajde ketu ti hajde uleriti serisht teksa kapi doren e se bijes dhe pa u menduar dy here e goditi duke e perplasur mbi kraherorin e tij per shkak intensitetit te goditjes.

Aq mjaftoi dhe pa i interesuar as edhe nje gje si bishe e terbuar iu sul atij qe e kapi nga jaka e xhaketes dhe e zuri ne nje cep te dhomes dhe po i shtrengonte fytin.

-Hera e pare dhe e fundit qe ve dore mbi te, me degjove. Uleriti ai kete here. E di pse erdhi sot ketu ajo? E pyeti e pa pritur pergjigjen e tij foli serisht
Edhi sot per te kekuar falje ty per gabimet e tua dhe per te te kerkuar bekimin per fejesen tone, e mua aq me bente bekimi yt i pjerdhur por plotesova deshiren e saj dhe erdha ketu, pavaresisht sesi deshe ta ndaje prej meje un erdha ketu vetem per te.
Po ti cfare bere? Ketehere pyeti me i acaruar se me pare e serisht njk e priti pergjigjen etij vazhdoi serisht me te veten, ti shkove dhe e godite ne syrin tim, ta nxjerr shpirtin ketu ku je uleristi i terbuar ai, duke injoruar cdo therritjet apo lutje te saj apo mamse se saj qe i luteshin ta leshonte.

-E zeza vajza, bertiti e pataksur e ema e saj e ai ne faksion sekondi ktheu syte drejt saj qe qendronte ne toke pa ndjenja, e leshoi menjhere fytin e tij qe mezi po merrte fryme dhe vrapoi drejt saj, e mori ne krah dhe teksa ecte drejt deres bertiti serisht 'Lutu te mos e gjeje gje se me te gjall nuk te leje', vrapoi per te zbritur shkallet nderkoh qe here pas here e therriste por ai mosreagimi i saj e trembte gjer ne palce, e futi ne makine dhe eci si i cmendur duke shkelur cdo rregull qarkullimi deri kur arriti ne spital.

***
-Kush eshte problemi doktor? Pyeti ai teksa shtengonte fort doren e saj qe tashme ishte zgjuar dhe po i injektohej nje serum.

-Nuk ka asgje per tu shqetesuar per gjendjen e saj shendetsore sepse thjeshte i ka rene te fiket per shkak te trysnise dhe presionit, ajo qe mua me shqeteson eshte kjo, foli ai teksa e shikonte dyshues Krisin dhe drejtonte gishtin drejt faqes ku i ati para pak oresh e kishte goditur e asaj kishte filluar ti krijohej nje shenje gjigande.

-Nuk e ka bere ai! Nderhyu ajo menjhere duke fituar shikimet e tyre drejt vetes nderkoh qe e shtrengoi me fort doren e tij.

-Deshiron...

-Jo nuk deshiron ta denoncoi, foli Krisi kete here, un jam shef komisariati e zgjidh un shpjegoi pa shume detaje dhe mjeku u largua duke tundur koken.

-Kris... nisi te fliste ajo me nje ze te dobet amaa ai nuk e lejoi u afrua prane saj dhe i puthi  koken e lehtesisht i peshperiti 'Me fal' ndihej fajtor per te gjithe situaten e shkaktuar ne shtepine e saj, ndihej po ashtu fajtor edhe per gjendjen e saj tani, ajo vetem hapi doren e lire ku nuk kishte serumin dhe e perqafoi fort.

***
U futen ne makine kur sapo kishin dale nga spitali dhe asnjeri prej tyre nuk fliste vetem Kris hidhte here pas here shikimin drejt saj per tu siguruar qe ishte mire dhe doren ia mbante te mberthyer fort.

-Kris mund te te kerkoj dicka... foli ajo sapo makina u fut ne parkingun e poshte pallatit ku po jetonin.

-Me thuaj, u pergjigj lehte ai sapo ndali makinen dhe ktheu shikimin e vemendjen plotesisht drejt saj.

-Babai... hmm babain tim nuk do te denoncosh apo jo... dua te theme ti i the mjekut... po perpiqej te shpjegonte ate qe donte te thoshte me ate pak kurajon e mbetur, ndihej aq keq e njekohesisht e turperuar qe edhe ai ishte bere deshmitare i gjithe asaj situate, nderkohe shikimin e mbante te ngulur ne fytyren e tij qe sapo kapi nensensin e atyre fjaleve ktheu fytyren nga xhami i perparem i makines dhe dicka shau me vete

-Do te bej ate qe ti deshiron te bej, asgje kunder deshires tende foli ai serioz e me pas ktheu shikimin drejt fytyres se saj qe dukej e lumturuar nga ato fjale por e vuajtur nga ajo shenje ne faqen e saj bardhoshe qe sipas tij ishte krijuar vetem per tu puthur e perkedhelur, afroi doren ne faqen tjeter dhe shikimin e nguli ne faqen ku shenja ndodhej 'Dhemb shume?' e pyeti pasi lehte fare e kishte puthur aty.

-U largua dhimbja menjehere ia ktheu ajo duke i puthur buzet e para kete here, e donte, dreq sa e dashuronte ate mashkull qe vetem me pranine e tije e bente qenien e saj te ndihej e sigurt e dridhjen ia falte vetem nga emocionet e entuziazmi e jo nga frika sic i ati e bente, e dashuronte mashkullin qe deri me sot kishte respektuar cdo deshire e kerkese te saj ndonjehere duke i dale kunder edhe deshirave te tij, e dashuronte ate te vetmin e saj qe vetem me perkedhelje te vogla ia ngrinte zemren ne peshe 'Te dua!' i peshperiti ne fund te puthjes qe kishte zbutur qenien e te dyve...

Hey njerez!
Mendoj se do te kete edhe nje pjese tjeter sonte, nuk ju premtoj por mund te kete.
Si jeni ju me shendet?
Me shkollen si po ecni?