Mos më lësho!!!

Chapter 19

-E pse do ikesh ti, s'do te rrije ketu kjo? -Foli me inat duke theksuar shume fjalen e fundit sikur ti tregonte se aq ishte per te e se kurre nuk do ti referohej si dicka me shume se 'kjo'.

-Kjo ka emer mama quhet Ermela e per me teper eshte e fejuara ime e keshtu nuk ta lejoj ti flasesh keshtu, -kritikoi menjhere Krisi i lodhur nga fjalet e se emes e tani me shume se kurre po bindej se vendimi qe kishte marre ishte i duhuri.

-Tani do kapemi pas fjaleve ne, njelloj eshte, -u shtir sikur te mos e kishte thene me ndonje qellim duke zbutur edhe tonin e zerit kur u ndesh me kritikat e te birit.

-E kuptoj, -tha ai aq ironik ndaj saj sa edhe konstatues me veten.

-Cfare ka pra, ti kurre nuk ke levizur prej ketu kur ishe vetem? -e pyeti serisht duke hedhur nje tjeter kunj e kete here pak me te zbutur.

-Ne jemi te rinje e sapo te fejuar kemi nevoje per privatesine tone, ashtu sic keni edhe ju per tuajen.

-Nuk kemi kerkuar hapsira apo privatesi ne te dy, -iu hakerrye duke folur edhe ne emer te te shoqit kete here.

-Mendoj se kjo eshte me e mira, -foli ai autoritar kete here si per ti thene qe po diskutonin me kot sepse vendimi ishte marre.

-Mire mor bir si ta shihni ju me te miren, foli i ati kete here jo fort i kenaqur edhe ai ama mirekuptues sidomos duke pare tensionin e se shoqes.

-Po ikim te fleme atehere ne, neser do te dalim heret, foli ai dhe u nis drejt dhomes me te qe po e ndiqte.

-U kenaqe tani eee? -Degjoi komentin e fundit nga e ema por qe me nuk u kthye te diskutonte vetem terhoqi Ermelen pas vetes dhe mbylli deren e dhomes.

-Degjo nuk je i detyruar ta besh kete... filloi te fliste menjehere ajo, ata te dy...

-Ska me vend per diskutime ketu, - i tha ai qete dhe rendshem u shtri permbysur mbi krevat.

-Mendoje edhe nje here te pakten, -kerkoi ajo dhe shkoi te ulej prane tij duke i perkedhelur floket.

-E kam menduar, -hungeriu ai pak nga prekja e saj e pak nga pergjumja.

-Ndoshta eshte me mire te rrime ketu, -u perpoq tia mbushte mendjen serisht ajo, ndersa ai e terhoqi per ta shtrire prane vetes.

-Mire mire, -ia ktheu ai si per ta mbyll ate biseden e kote qe po behej mes tyre e ajo s'foli me.

***

-Si te duket? -Pyeti pasi kishin perfunduar se shikuari ate apartament te vogel qe per shume pak kohe do te ishte i tyri.

-Eshte shume i kendshem, me pelqen, duket shume i ngrohte.

-Eshte i mobiluar ama nese deshiron mund te ndryshosh cte duash ti.

-Jo nuk e shoh te nevojshme, duket vertete bukur keshtu.

-Atehere grua e dashur, ta gezojme! -tha ai dhe i kapi doren duke ia kthyer permbys e duke i vendosur nje celes ne mes te pellembes.

-Me ty prane nuk ka shanse te ndodh e kunderta, te dua shume! I shprehu e buzeqeshur dhe iu hodh ne perqafim.

***
-Elvana! -therriti e lumtur sapo hapi deren e apartamentit te ri ku kishte nisur te jetonin.

-Ckemi, zemer si je? -pershendeti sjellshem tjetra duke e perqafuar.

-Mire mire un, ti je? Po Ajlina zgjati koken per te pare pas saje, -por nuk ishte askush.

-Sot deshi te qendronte me Ledion nuk erdhi, pastaj do te te bente edhe me shume rremuje trazovacja.

-Oh harrova fare un hutaqja, hajde brenda, -e ftoi duke u larguar nga dera per ti krijuar hapsire qe te futej.
Te me falesh per rremujen, por po perpiqesha ti rregulloja neper vende...