Mos më lësho!!!

Chapter 11

'Mos me prek... mos... hiqi duart nga un...'

'Kris ku je?'

'Kris?'

-Ermel, hapi syte zemer jam ketu degjonte nje ze te larget por shume te njohur, deshironte te vraponte drejt tij  por nuk mundej.

-Bonbon te lutem hapi syte, tentoi serish Krisi ta zgjonte kur shikonte sesi ajo vuante ne ate makth serisht sonte, kto makthe kishin filluar ti shpeshtoheshin goxha sidomos koheve te fundit.

-Kris! uleriti serisht ajo duke hapur syte e tromaksur kete here e duke u ngritur ulur ne krevat.

-Jam ketu vogelushe, tha lehte ai duke e mbledhur nen perqafim per ta qetesuar ate qe dridhej e merrte fryme me veshtiresi.

-Ishte e tmerrshme, un... une nuk vija dot ai me kishte...

-Shshshshsh qetesohu tani ishte thjeshte nje enderr i tha bute asaj teksa u perpoq ta shtrinte mbi kraharorin e tij e nderkoh i perkedhelte koken per ta qetesuar,  ndjente sesi ajo dridhej dhe shtrengonte fort trupin e tij nga frika.

-Kris ti je ketu je vertete apo jo? e pyeti pas pak sekondash ajo qe si dukej nuk ishte kthjelluar totalisht.

-Jam ketu vogelushe, jam ketu prane teje duke te te perkedhelur floket i tha ai me nje qe ze qete.

-Mos me lesho kurre, ne rregull! Kerkoi ajo me zerin qe i dridhej.

-Tani nuk ke me shpetim nga un, i tha ai per ta qetesuat teksa i kapi doren e majte e cila nuk pushonte se dridhuri si i gjithe trupi i saj, 'deshiron te te marr pak uje?' e pyeti pak me vone ai, por si pergjigje mori vetem nje shtrengim trupi sikur ti thoshte te mos ikte dhe ai nuk foli vetem puthi koken e saj dhe e shtrengoi prane vetes, nuk vuri gjume ne sy deri kur ajo fjeti e pas saj edhe ai.

***
-Hapi syte me veshtiresi me qepallat qe i rendonin per shkak te drites qe futej ne dhome, dhe ktheu shikim nga ana tjeter e shtrati ku pa ate qe flinte e qete. Dukej si nje bebe e vogel qe kishte gjetur paqen dhe rehatine ne krahet e tij, buzeqeshi teksa studionte i vemendshem cdo cep te fytyres se saj bardhoshe e perfekte ku cdo tipar rrinte persosmerisht, ata sy te vegjel e pakez te terhequr, hunden e vockel dhe te drejte e buzet e plota e te shijshme qe sapo i shikonte deshironte vetem ti provonte serisht e serisht e te kenaqej me shijen e embel te tyre. Afroi doren prane faqes se saj ku shenjat qe shpulla e para pak diteve kishte lene dukeshin pak me te zbehta e nisi ta perkedhekte lehte.

-Mirmengjes, tha ajo menjehere sapo hapi syte e ndeshi fytyren e tij perballe te sajes.

-Mirmengjes, i tha ai prane fytyres pasi i kishte cekur lehte buzet.

-Sa eshte ora? pyeti teksa me njeren dore perkedhelte fytyren e tij dhe me thonj lehte i krihte mjekren e ashper.

-10 ose 11 foli ai i qete dhe i rehatuar nga perkedheljet e dores se saj.

-Je vone per ne pune bertiti ajo teksa fluturoi jorganin dhe deshi te ngrihej ne panik, po ai i kapi duart dhe e terhoqi prane vetes serisht,kapi doren e saj dhe e vendosi serisht ne fytyren e tij se per ti thene qe te vazhdonte aty ku e kishte lene dhe ajo ate beri ndersa me doren tjeter ai i mbeshtolli belin e holle dhe e rehatoi edhe me afer vetes 'Edhe sot jam pushim' foli qete e nderkoh syte i mbante te mbyllura.

-Kris, hajde cohemi tani lam nam edhe ne cdo dite qekurse ti ke ardhur nuk dime te dalim nga dhoma pa shkuar ora nje e drekes, te mos i japim me material prinderve te tu per te menduar me te keqen per mua. E kishte permendur disa here kete fakt sepse vertete e shqetesonte mendimi i tyre per hir te tij, nuk donte qe ata te krijonin mendim negativ per te.

-Asgje nuk mendojne po vazhdo cfare po ben ti, i tha ai lehte fare i zbutur e qetesuar nen ato perkedhelje.

-Po s'ka lezet ketu, te pakten ta ndihmoj mamane tende me ndonje pune... kundershtoi serisht ajo dobet ama duke mos e levizur doren nga fytyra e tij.

-Vazhdo ketu edhe e ke bere punen tende ti i tha ai i qete serisht.

-Mendon me mire... nisi te fliste por nuk e perfundoj dot fjaline per shkak te veprimit te tij qe ia kishte zene trupin poshte te tijit dhe lehtesisht po i sulmonte qafen. 'Kris' nxorri nje peshperimi nga shpirti pa u menduar nderkohe qe po adhuronte ato puthjet e embla te tij.

-Nuk e mbyll ti pa ta mbyll un i tha pasi kishte mbeshtetur plotesisht trupin e tij te madh mbi te sajin imcak dhe koken e mbante mbeshtetur mbi gjoksin e saj te beshem, ndritur ne drejtim te qafes se saj pozicion ne te cilin, hundet te mund te ndjenin lehtesisht aromen e saj te mire dhe veshi mund te degjonte rrahjet e shpeshta te zemres se saj, i kapi serish doren dhe ia dergoi pas kokes se tij kete here si per te nenkuptuar qe ti perkedhelte floket e ajo nuk kundershtoi aspak, ne siklet prej atij pozicioni trupash dhe e lumtur ne ekstaze per pranine e tij nisi te perkedhelte floket e tij.

-Cfare do bejme para vajze apo djale? pyeti ai pas pak nga hici, e ajo pa vonuar fare 'vajze' iu pergjigj dhe ne sekondin tjeter kur ndjeu lezizjen e trupit te tij nga e qeshura kafshoi buzen e penduar per cfare sapo kishte thene.

-Po po vajzen e don ti por prova nuk na le te bejme, erdhi edhe komenti i tij pas pak kohe, i poshter mendoi me vete ajo dhe ndjente faqet ti digjnin.

-Eshte heret, komentoi me ze te mekur duke iu referuar faktit qe ishte heret per ta qe te kishin nje femije, por maskarai do ti shfrytezonte fjalet deri ne fund sipas leverdise se tij.

-Ca moj, eshte heret per prova e, e ke parasyshe qe sa me shume prova bejne aktoret perpara nje shfaqeje aq me faqebardhe dalin aty, vazhdonte te ngacmonte duke luajtur me sikletin e saj ai.

-Jo dua te them eshte heret per femije, dhe duke bere prova mund qe padashje ta vendosesh ne skene shfaqen ia ktheu me inat ajo.

-Ca the ti mi ngriti koken ne dukje i revoltuar ai, po dyshon tek eksperienca ime ti apo cfare? Vazhdoi pyetjen duke e pare drejt e ne sy.

-Jo por ndonjehere disa gjera ndodhin padashur... peshperiti duke ulur syte si e zene ne faj, ndonjhere i vinte keq edhe atij sesi nje femer aq e pafajshme si ajo i kishte rene per pjese nje ndyresire si ai, por fatit s'ke ci ben.

-Ska mashkull qe e le nje femer shtatzene padashur ta dishe ti, pastaj ne nuk kemi pse bejme prova per tu bere prinder, ne nisim te punojme per ta bere rrugen e femijeve tane me te lehte per tu kaluar.

-Kris... peshperiti ajo duke i vendosur doren mbi goje, e kishte lene truri ate sot qe nuk pushonte se derdellituri budallalleqe.

Ai i puthi doren lehte dhe qeshi djallezisht dhe vazhdoi te fliste serisht 'E ca te bej un pra, te vazhdoj te te imagjinoj ne mendje edhe per 4 vitet e ardhshme deri kur te mbarosh shkollen ti?' pyeti dhe kur shikoi fytyren e saj te ngrire donte vetem te shperthente ne te qeshura. E ajo s'dinte as cfare ti thoshte, ta pyeste per imagjinaten nuk ia mbante sepse duke e njohur e dinte qe nga goja e tij do te dilnin fjale jo te duhura prandaj zgjodhi ti pergjigjej pyetjes se tij pafajsisht.

-Po nuk ke pse pret 4 vite te tjera, vetem se un kam nevoje edhe per pak kohe, nuk jam gati akoma, e di edhe qe patem rene dakord qe pas fejese nuk kisha me shpetim por nuk jam... dhe teksa shikonte sikletin dhe seriozitetin e saj ne ato fjale i puthi lehte hunden dhe i tha 'Un do te te pres derisa ti te jeshe gati, vetem se me kishte marre malli qe te me kundershtoje' dhe me shpejtesi u cua nga krevati per te ikur ne drejtim te banjos.

-Je nje ndyresire, i tha ajo teksa i gjuajti nje jastek pas tij, e i tille ishte vertete ai.

Edhe pak pjese te embla ka eee, vleresojini.