"Baby, you look happier, you do
I knew one day you'd fall for someone new."
Luke's POV
"Hello? Nasaan na kayo?" Tanong ko kina Lucia at Kennedy.
I called them immediately after I called Ryoga. I need to know why she can't remember me.
"Nandito na kami sa may Coffee Shop. Nasaan ka ba?"
"Nandirito sa may gilid ng shop."
"Anong ginagawa mo riyan? Pumasok ka na rito sa loob. Baka papunta na 'yon."
"Okay." Pinatay ko ang tawag at itinapon ko sa may basurahan ang sigarilyo na hinithit ko. Fuck! Napa yosi na ako tindi ng nararamdaman ko.
"Man, kinakabahan ka ba talaga? Napa yosi tayo e." Pa tawa tawa na sabi ni Ryoga sa akin habang humihithit pa rin ito. Chill na chill lang si gago.
"Yes, I am. Damn it. Bakit kaya hindi niya ako matandaan?"
"Malamang may amnesia 'yun."
I look at him at pinatay niya na rin ang sigarilyo nito.
"Kung may amnesia siya, paano niya nakuha 'yun?"
"Aba ewan ko."
"Hindi mo talaga alam?" Pag kukumpirma ko sakaniya. Baka may alam siya e. Kilala ko 'tong kaibigan ko. Wala siyang lahing tsismoso pero nalalaman niya ang lahat.
"Gago paano ko malalaman? Hindi ko talaga alam. Tara na nga."
Hinila ni Ryoga ang kamay ko at pumasok kami sa loob ng Shop. Inilibot ko ang paningin ko at agad kong nakita si Lucia at Kennedy na naka upo malapit sa may cashier. Umupo kami sa may sulok at nag order agad si Ryoga ng Mango shake para sa aming dalawa.
"Man, ayan na siya." Ryoga said at tinakpan niya ng menu ang mukha ko.
Sumilip ako at nakita ko agad si Lancie. Huminto ito sa gitna ng table nila ni Kennedy.
"I think this will be interesting." Ryoga said pero hindi ko na siya pinakinggan.
"L-Lucia." Tawag niya sa kapatid ko at tumayo si Lucia sa pagkaka upo niya.
I was surprised when she suddenly hit Lancie's face. Fuck! Bakit niya sinampal?!
"Damn, Lucia. She slapped her." Tumatawa na sabi ni Ryoga. I was about to stand up but Ryoga stopped me.
"Don't. Let Lucia and Kennedy manage this thing. Huwag kang makialam."
Lancie's POV
Mabilis akong bumaba mula sa office ko at tinakbo ko ang hallway palabas ng company ko. Hinihingal na ako sa kakatakbo.
I saw the Coffee Shop in front of my company. They are there. This is the right time to know why they aren't talking to me. Kung bakit sila galit. Sa pagkaka alam ko ay nasa California si Lucia kaya kahit anong gawin kong way na pag contact sakaniya ay hindi ko magawa. Ganon din si Kennedy. Even though he is here in the Philippines ay never siyang nakipag usap sa akin. He even banned me in his bar and his company. At kahit mag kaklase pa ang mga anak namin ay never ko siyang nakita sa school. Iniiwasan niya talaga ako.
Lumipat ako ng daan at dali dali akong pumasok sa loob ng coffee shop. I roamed my eyes around and I immediately saw them sitting on a chair sa isang table for two. Bumilis ang tibok ng puso ko nang mag tama ang paningin namin ni Lucia.
It's been a long time. She became more gorgeous at parang wala siyang anak at asawa. Mukha siyang dalaga dahil sobrang ganda pa rin niya. Andon pa rin ang awra niya na sumisigaw ng pagka astig at cool niya na matatakot kang kalabanin siya. How I missed her.
