Mi Amor

Ika-labing dalawang Kabanata

Limang taon na ang nakakalipas, at makakatungtung din ako sa Pilipinas. Kala ko na ako makakabalik. Ang hirap at pighating naranasan ko doon gabi gabi akong lumuluha sa buong isang taon, dahil nabalitaan ko na hindi na ako pwedeng bumalik kahit pagsulat man lang sa mga mahal ko hindi ko nagawa, wala rin akong balita sa kanila.

Ang buhay ko sa espanya ay parang isang prinsesa, ibinigay nila ang lahat sa aking mahal na mahal ako ng aking mama, lolo at lola. Nagretiro na rin pala sa pagiging Gobernador-heneral ang aking lolo nung araw na yun kaya hindi na nabalik ng Pilipinas. Nag-iisang Anak lamang ang aking ina at unang pag-ibig nya ang aking ama, mas pinili nyang wag mag apila para sa ikabubuti ko. Masyado silang mabait kumpara sa mga nababasa kung balita na halos patayin na yung mga anak. Hindi na nag asawa muli ang aking ina dahil si ama lang daw talaga.

Naging komportable ako sa bansang espanya sa loob ng dalawang taon ang hirap magmove on, para akong pinatay nung nalaman ko na pinalabas nila na patay na ako sa harap ni Jose, hindi pa rin nawawala ang sakit, para akong pinagbagsakan ng langit at lupa.

Unang taon ko sa Espanya lagi lamang akong tulala at hindi mo makausap ng maayos, pero nakuha ko pang tumugtug ng Violin, doon ko ibinuhos ang aking unang taon sa espanya, hanggang sa nagtatanghal na ako sa mga espesyal na okasyon sa aming pamilya, ang palagi kong pinapatugtug sa violin ay malulungkot na classical music.

Pangalawang taon ko naman sa espanya tinuruan akong maging Noble lady medyo mahirap sya lalo na yung mga bruha na nagtuturo kung magpasquat daig pa ang mga corporal namin sa Rotc. Natutu naman ako sa loob ng palasyo diba ang swerte ko nakapasok ako sa palasyo. Well rich yung pamilya ni Ina pero iba pa rin pagnasa Pilipinas. Ang pinaka ayaw ko sa training na iyon ay yung pinatungan yung ulo ko ng kabigat bigat na diksyonaryo palagay nya sakin boplaks. Ramdam ko pa rin hanggang ngayon.

Pangtatlong taon ko sa espanya tinuruan ako ni Ina kung paano magsuot ng mga daring na damit, actually gusto ko yung mga ganung fashion kaso labas cleavage, tinatawanan pa nga nya ako bagay naiirita akong magsuot ng ganun lagi nya lamag sinasabi na mi bebé fue mucho conservativo  napaka- conservative ko raw kunno, komportable na rin ako sa espanya at unti unti ko ng na adopt ito, nawalan din ako ng gana na ipalabas ni ama na patay na ako, uyy dinidib ko yun ng labis. Saka may bago pala sakin curly na maigi yung buhok ko parang pansit Canton pero hindi ko iyon pinapaputulan saka medyo pumuti ako gawa sa kojic chaarrr hindi nakakaputi kasi yung klima.

Pang apat na taon sinubukan nila akong ipagkasundo sa isang Espanyol kaso lumayas ako sa mansyon, mga anim na buwan yata ako naging palaboy, charr! May nakilala ako dun isang gwapong binata na taga British tae ang pogi nya pa rin hanggang ngayon, walang iba kundi si Alejandro. Naandun si Alejandro para magkipagkasundo sa negosyo, isa na syang negosyante, hinanap pa nga ako ng aking ina tapos imbis na patayin ako sa parusa hindi na sila nagtangkang patayin ako ang bait nila ano, pinagkamalan pa nilang jowa ko si Lolo ko I mean si Alejandro, syempre sabi ko hindi, business partner pala ng tito ko sya dito sa espanya kaya hindi na ako pinilit pa baka kami rin daw ang magkatuluyan duhhh naging masaya ako dito sa espanya kasi Hindi nila pinaramdam na nag iisa ako.

Sabi rin nila noon pa sana nila ako kinukuha subalit nagcommit daw ako magsuicide, sana'y na rin ako sa mga bombahan at barilan dito sa espanya how about sa Pilipinas. Tsk.

Panglimang taon, ito na ako isang ganap na Binibini from spain, Ako si Kristen Cecelia Adõr Mariano yan talaga ang pangalan ko sabi ni Ina, nandito lang ako sa Pilipinas representative ng pamilya namin sa isang okasyon nung una hindi ako pumayag dahil ayaw ko nga silang makita ansakit kaya nung patayin ka pero buhay ka pa lalo na sobrang halaga nila saakin baka umiyak lang ako, nagsinunggaling sila ng labis, si mamã kasi dapat ang imbitado saka si lolo kaso ako nalang daw ang pumunta, lalo pa akong nairita ng makita ko yung imbitasyon sa nueva Sicubya gaganapin, si mama kasi may importante daw na pupuntahan yung lolo ko naman inaalagaan yung lola ko mamatayin na sama ko diba, well they build me, No! No! They rebuild me, binuo uli nila ako sa masakit na kahapon... Hiniling na tumugtog din ako sa pakikipag-ugnayan na Seremonya, o engagement party what a lucky girl, marrying a man she love is such blessings. Ang taray ko, pweee!!