Secrets of the Malavegas (Book 7)

40: Missing

Monday na at himala dahil wala pang alas-siyete ay nasa HMU na si Arjo.

Buong maghapon ng nakaraang araw, ni hindi nagawang magkita nina Max at Arjo kahit nasa iisang bahay lang sila. Todo-iwas si Arjo sa kuya niya dahil ang awkward talaga ng feeling niya. Si Max naman, masyadong tutok sa kung ano man ang ginagawa nito—bagay na kahit sino sa pamilya niya ay hindi alam kung ano ang ginagawa niya.

Nasa room na si Arjo at siya pa lang ang nandoon mag-isa. Magkakatao lang naman sa room na iyon pagpatak ng alas-otso ng umaga. Hawak niya ang phone at paulit-ulit na tiningnan ang mga picture sa profile niya. Wala siyang ibang magawa dahil sobrang aga pa niyang dumating sa school. Ayaw niya sa cafeteria o sa kahit sa campus man lang dahil aakyat pa siya ulit kung sa ibaba siya tatambay.

Sandali siyang napahinto sa isang picture ng buong pamilya niya. Nakaupo silang pamilya sa isang mahaba at magarang red cushioned couch. Katabi niya ang mama niya sa kanan, kasunod ang kuya niya, at katabi naman nito ang papa niya. Ang gara ng itsura ng mama niya. Mukhang donya. Ang ganda ng suot nitong pulang infinity dress na hanggang talampakan ang haba. Ang dami pang alahas na suot. Pearl earrings, gold necklace, may maliit na korona pa sa naka-bun nitong buhok. Siya naman, nakasuot ng red and black victorian dress at nakaipit ng pulang ribbon. Ang kuya at papa niya, mga naka-tuxedo na all-white. Sa panahon na iyon, wala pa si Zone. Nine pa lang siya noong kinuhanan iyon. Ngayon lang niya napansin na wala pala siyang kamukha sa kahit sino sa mama at papa niya. Nadako ang tingin niya sa kuya niyang ang simple ng ngiti. Iyon ang huling panahon na nakita niya ang kuya niyang nag-ayos. Bata pa ang itsura nito, dose anyos na binata. Iyon din ang huli nilang family picture. Sandali na lang siyang napangiti at inilipat ang picture.

Nawala ang ngiti niya nang makita ang nakatagong photo sa profile niya. Isang picture ng isang batang babae na kasama siya. Nakasuot lang ito ng itim na pantalon at puting T-shirt. Panlalaki ang gupit nito at matamis ang ngiti kahit mukha itong may malalang karamdaman.

"Ana . . ."

"Hey, babe! Early bird tayo ngayon a!"

Naitago agad ni Arjo ang phone niya at nakakunot ang noong tiningnan si Melon na nakaupo sa kaharap niyang upuan. "Ang aga mo mambuwisit, 'lam mo 'yon?"

Natawa nang mahina si Melon at napailing na lang. "Anong meron, bakit ang aga mo?"

"Wala ka na r'on," sarcastic niyang sagot sabay irap.

Inilayo ni Arjo ang tingin kay Melon at napansin niyang marami-rami na rin palang tao na pumapasok sa room nila. Hindi niya napansin.

"Kumusta yung bunso n'yo?" tanong ni Melon.

"Okay naman, bakit?" sagot niya.

Sandali siyang natigilan at inisip na bakit nga ba napunta si Zone doon sa kama ng kuya niya. Hindi na niya naitanong dahil masyado siyang iwas sa buong pamilya niya nitong weekend.

"Oy, Melon."

"Uuuuy." Napangiti nang malaki si Melon dahil tinawag siya ni Arjo. "What can I do for you, Miss Beautiful?"

"Psh," sumimangot sandali si Arjo dahil sa tinawag sa kanya. "Ikaw ba yung naglagay kay Zone sa kama ni Kuya?"

Hindi nawala ang ngiti ni Melon pero kitang-kita ang kawalan ng tuwa sa mata niya. "Bakit ang ganda mo ngayon?"

Tumaas lang ang kilay ni Arjo sa pagbabago ng topic ni Melon. "Ikaw ba yung naglagay kay Zone sa kama?"

"Alam mo, 'pag nakikita kita, ang ganda ng araw ko," pagpapatuloy ni Melon. "Parang may tumutugtog na mga violin, parang may mga angel na bumababa sa heaven . . ." Inilipat niya ang tingin at pasimpleng hinanap si Lei sa paligid. Alam niya, may klase si Lei ngayon sa room na iyon "Everything is soooo . . . briiiight . . ." Patay. Walang Lei sa paligid. "Uy!" Tiningnan niya ang relo. "May klase pa pala 'ko!" Tumayo na siya sa kinauupuan at nginitian nang matamis si Arjo. "Sige, babes! Kitakits mamaya! Bye!" sabi niya sabay alis sa room na iyon.