Wala na ang pinakamatinik na magnanakaw.
Wala na ang pinakamagaling na manunubos.
Isang simpleng pamilya na lang ang kanilang common denominator ngayon.
Siguro nga, normal na ang buhay nila.
Pero hanggang kailan?
Walang lihim ang hindi nabubunyag,
A...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Tapos na ang klase at magkasama ngayon sina Arjo at Max.
At dahil nagkasundo silang magdo-donate ng dugo, pupunta sila ngayon sa clinic ni Rayson. Pero bago iyon, magmo-mall muna sila para tingnan ang dress na gustong bilhin ni Arjo.
Nasa parking lot na sila ng HMU para kunin ang bike ni Arjo.
"Kuya, nasaan na yung skateboard mo?" tanong ni Arjo habang kinakalas ang bike niya sa lock nito.
Hindi naman nakasagot si Max. Naiwan niya kasi iyon sa kung saan at hindi na niya nabalikan pa.
"May dala ka bang pera?" tanong ulit ni Arjo.
"'Wag mong alalahanin ang pera." Kinuha ni Max ang bike kay Arjo at siya ang naupo rito. Inilagay niya sa basket sa harap nito ang bag niya at bag ni Arjo.
"T-teka . . . Bakit—?" Nagulat naman si Arjo dahil ang lakas mang-agaw ng bike ng kuya niya.
"Sakay na. Iiwanan kita rito kapag pinatagal mo pa," panakot ni Max na nakatingin sa gate ng school.
"Psh." Umangkas na lang si Arjo doon sa likod ng bike, na mabuti na lang at mataas. Niyakap niya si Max para hindi naman siya makabitiw.
Malapit lang ang mall. Pitong block lang ang layo at malapit din sa entrance ng Vale.
Alas-tres na pero hindi naman ganoon kainit ang araw. Malamig gawa ng mga puno sa bawat bahay na nadadaanan. Sinundan lang ni Arjo ng tingin ang bahay nilang nalampasan nila pagdaan doon. Tahimik, nakasara ang bintana. Malamang na nasa labas ang mama niya at si Zone.
Wala pa silang isang buwan doon sa Grei Vale pero talagang nagagandahan siya sa buong village. Hindi pa niya nalilibot nang buo pero malamang na babalakin niyang libutin iyon kapag hindi na siya grounded dahil pinababayaan niya ang pag-aaral niya.
Kung tutuusin, magkakamukha ang mga bahay sa Vale. Ang iba, nag-iba lang ang kulay. Puro two-storey touwnhouse ang naroon sa block nila. Nakahiwalay naman ang mga bungalow. At hiwalay rin ang block para sa mga three-storey houses. Parang wala siyang nakitang lumampas sa third floor ang bahay. Ang mansion lang ni Erajin Hill-Miller sa tuktok ng burol ang nakita niyang malaking bahay roon.
Pero kahit na walang ibang mansion sa Vale, pansin naman niyang mayayaman ang mga nakatira doon. Lahat ng nadaanan niyang bahay, may pine tree at naka-bermuda grass. Hindi niya alam kung mahigpit lang ba ang security sa entrance ng village dahil wala talaga siyang nakitang bahay na may bakod. Kung meron man, display lang na wooden planks tapos may vine para sa mga halaman. Kahit na luksuhin lang ang papasok, madaling-madali lang.
Pakiramdam niya, napakaligtas na lugar naman ng nilipatan nila. Maliban kasi sa mga bully niyang classmate, wala na siyang nakitang mga masasamang-loob pa. Di gaya sa dati nilang tinitirhan na parang palaging aligaga ang buong pamilya niya sa kahit anong gulo.
"Kuya, bakit mo naisipang mag-donate ng dugo?" tanong ni Arjo habang tinitingnan ang magagandang bahay na natatanaw niya.
Ramdam niya ang malalim na pagbuntonghininga ni Max. At imbis na sumagot, nanatili lang itong tahimik.
