kapotgemaakte sigaretten en dagdromen [lhbt+]

14 | "IF YOU WANNA START A FIGHT, YOU BETTER THROW THE FIRST PUNCH ."

MET ZIJN ENE hand op de stuur van zijn fiets rustend, wacht Cialan. Hij heeft hier al enkele minuten gestaan, kijkend naar de onbekende gezichten van leerlingen die blij zijn vrij te zijn. Het gehele weekend heeft hij gewacht op dit moment, gepland tot op de kleinste detail. Het zal niet verkeerd mogen gaan.

Ongeduldig tikt de jongeman op zijn stuur. Het geluid van de laatste bel galmt over het schoolplein heen, en laat hem ietwat zenuwachtig opkijken, op zoek naar een bekend gezicht. of gezichten. Het is moeilijk in te schatten hoe de situatie uit zal lopen, maar natuurlijk hoopt hij dat het voordelig voor hem zal zijn.

De situatie kennende zal het niet gebeuren.

Het gehele weekend heeft hij wakker gelegen, denkend over de gehele situatie. Waarom heeft Artan dit nu gedaan? Kan hij helemaal niets alleen doen? Waar heeft hij dit allemaal aan verdiend?

Aan Artan zal hij het niet vragen. Dus heeft hij wakker gelegen, op zoek naar logica in de chaos. Hij heeft het niet kunnen vinden. Wat hij echter wel heeft kunnen vinden, is de moed om Medow een berichtje te sturen. Het is niet veel geweest, slechts een uitleg over hoe hij zich voelt over de situatie. Hij zal het contact niet stoppen met hem, dat is namelijk precies wat Artan wil dat er gebeurt. En hij zal hem dat dus niet geven.

Medow heeft terug gereageerd, wat later is geweest dan hij heeft gedacht. Toch is de reactie geweest wat hij nodig had om een plan te bedenken.

En nu staat hij hier, toe te kijken hoe Artan aan komt lopen, zoals hij heeft ingeschat. Zoals gewoonlijk is hij niet alleen; zijn vrienden lopen haast beschermend om hem heen. Iedereen lijkt zich te willen omringen met mensen die hen aanbidden, alsof het een verschil zal maken. Misschien zal het het ook doen, maar wat weet hij er nou van? De enige persoon die normaal rond hem heen hangt, heeft zijn gezicht vandaag niet laten zien.

Zuchtend verplaatst Cialan zijn gewicht naar zijn andere been, terwijl hij zijn ogen strak op de vriendengroep houdt die steeds dichterbij komt. De gedachte komt in hem op dat nu hij hier staat, hij het plan op het schoolplein zal moeten uitvoeren, en het aantal problemen dat hij zichzelf geeft, is dan een stuk groter. Toch kan het niet anders. Artan zal zich niet van het plein af laten lokken en hij weet dat de ander in de meeste problemen komt als alles hier gehouden wordt.

'Als we daar Cialan niet hebben." Het is niet Artan die met een bijdehante toon Cialan op laat kijken. Het is Rick. Rick die met een uitdagende grijns Artan aantikt en wijst naar Cialan. Rick die nog steeds grijnzend zijn handen in zijn zakken doet. Rick die Cialan een rare smaak in zijn mond bezorgd om verschillende redenen; hoe heeft Medow ooit iets in hem kunnen zien?

Artan volgt Ricks vinger en er verschijnt eveneens een glimlach op zijn gezicht, voor zover het mogelijk is. Met zijn armen over elkaar heen geslagen stopt hij uiteindelijk voor Cialan. 'Ik dacht eigenlijk dat je thuis zou blijven,' begint hij op zijn bekende toon te praten. 'Medow heeft namelijk hetzelfde gedaan.' Alsof het een goede grap is, begint hij te lachen, een lach die Cialan het liefst zal onderbreken door hem op zijn bek te slaan.