-SATU TIGA-

28 3 0
                                    

Akhirnya selesai pun. Sebab kami tiga orang, jadi tak perlu turun naik ambil barang. Intan nampak biasa je. Aku pula yang rasa letih naik tangga tadi.

"Terima kasih tolong saya. Maaf susahkan ya." Intan memandang kami berdua.

"Takde apalah. Kami pun takde apa nak buat." Iffah menjawab. Takde apa nak buat? Tak ingat ke aku ajak dia jalan-jalan tadi?

"Oh ya, nama saya Iffah. Saya kelas 4 Anggerik, aliran sains agama." tak disuruh tak ditanya, Iffah perkenalkan diri. "Saya pula Mia. Sama kelas dengan Iffah. Selamat datang ke sekolah kami, Intan." aku memberikan senyuman mesra.

Intan hanya tersenyum. Sekurang-kurangnya kami sama umur.

"Saya pilih kelas 4 Baiduri, aliran sains tulen. Betul kan?" rupanya dia dah siap tahu kelas lagi. Memang dia dah buat perancangan nak masuk sini.

"Ya betul! Semoga berjaya belajar benda baru." aku pula terlebih semangat. Tadi macam tak ikhlas je tolong.

Aku memang dah tekad nak sambung aliran sains agama tahun ni dan tahun depan. Memang tak ramai pilih aliran ni sebab subjek banyak. Tapi aku nak sebab ada Bahasa Arab. Antara subjek yang orang cakap susah, tapi aku cuba.

"Intan, nak ikut kami tak pergi jalan-jalan. Boleh tengok tempat-tempat kat sekolah ni." Iffah tiba-tiba bersuara riang. Aku rasa nak cubit mulut budak ni. Tak tanya aku pun.

Aku bukan tak suka ada orang lain, tapi...

-

"Ni pula bilik komputer. Tapi lower form je yang guna. Jadi awak tak dapat lah merasa." Iffah bersemangat macam seorang pemandu pelancong. Intan pun berjalan sebelah dia, dengar je semua penerangan Iffah.

Ini lah sebab nya... Iffah akan tinggalkan aku kat belakang. Dah 10 minit dah kami berjalan.

Jadi aku pun berhenti sekejap waktu mereka tak perasan. Aku pergi ke tempat aku paling suka, taman sains.

Aku rasa tenang sebab ada banyak tumbuhan dan kolam ikan yang bersar. Aku suka bagi ikan makan, lepas tu kena marah kalau ada cikgu nampak.

Taman sains ni baru lagi. Jadi aku tak lah lama sangat melepak kat sini.

Aku duduk di bangku tepi kolam. Ketenangan... benda yang paling aku suka.

Aku tahu aku tak terlalu bersosial. Tapi sebab aku tak suka bising je. Kalau semua orang nak bercakap, siapa yang nak diam?

"Mia..." aku dikejutkan dengan suara orang sebelah. Siapa lah pula kacau ketenangan aku ni?

Oh, Intan rupanya. Aku takut ada budak lelaki tadi. "Intan... terkejut saya. Eh, mana Iffah?" aku menanya sebab tak nampak kelibat Iffah.

Tadi Iffah dengan dia. Mana lah budak tu pergi, tinggalkan Intan kat sini.

"Dia pergi tandas jap. Saya nampak taman sains ni, tak tahu awak kat sini." Intan tersenyum. Aku tersengih sebab malu ada orang perasan aku termenung.

"Saya suka duduk sini kalau nak ketenangan. Boleh kata tempat favorite saya lah. Hehe." aku pandang semula kolam ikan. Bila ada orang lain, rasa awkward lah pula.

Intan tak balas apa-apa. Kami pun diam je, aku merenung kolam ikan semula.

Tiba-tiba keluar satu bunyi dari mana tah. Aku mencari mana bunyi tu datang. "Tu..." Intan menunjuk satu pembesar suara tergantung kat satu sudut.

Wah, ada lagu pula kat sini. Bukan lagu pop ke dandut ya, ni lagu instrumental untuk belajar tu. Bertambah ketenangan aku rasa.

Walaupun memang ayat suci al-Quran atau zikir lebih menenangkan, tapi sekolah kami ni campur agama. Jadi lebih elok macam ni.

"Awak ni memang agak pendiam ya." Intan memandang aku. Dia dari tadi pandang aku. Aku senyum je.

Aku dah terima banyak benda sama. Tak kisah dah. "Ya, dari dulu." aku mampu senyum je. Sorok muka 'malas dengar benda sama' sebab Intan baru lagi.

"Sorry tinggal kau tadi Mia! Kau OK tak?" kali ni Iffah pula berlari ke arah kami. Kalau aku tak berhenti kan dia tadi mesti dah masuk kolam ikan tu.

Iffah tercungap-cungap macam lepas maraton. Aku menjeling Iffah. "Kau ni, tak yah lari. Bahaya tau." sejak aku tengok Iffah lari macam tak betul dulu, aku tak bagi dia masuk apa-apa acara lari.

Memang ada sesuatu yang pelik dengan larian dia.

"Mia... sorry sangat. Kau mesti marah aku kan?" Iffah memeluk aku tiba-tiba. Apa budak ni, malu aku. Dah lah Intan tengah tengok kami.

"Dah lah, aku OK je. Dah..." "...biasa. Sorry Mia Damia!" nasib baik dia dah tak peluk aku. Kalau ada orang lain nampak lagi malu.

Aku tak biasa peluk dan dipeluk orang. Haha.

"Jom lah. Kali ni Mia jalan tengah-tengah, baru tak tertinggal." Intan berdiri sebelah aku. Rasa nak tergelak pula.

Bila kau rasa semua orang tak kisah pasal kau, tapi ada orang yang kisah kan kau dan tak lupa kau. It is beautiful.

Kami bertiga pun teruskan aktiviti jalan-jalan pusing sekolah. Aku kat tengah-tengah.

Nasib baik tak ramai orang. Kalau tak kami dah kena bash sebab bising sangat. Dengan gelak tawa lagi.

Siapa sangka kita baru kenal orang tu, tapi dah rasa rapat. Orang yang dah tiga tahu aku kenal pun, rasa macam baru jumpa.

"Dah nak dekat pukul sebelas ni. Lama betul kita jalan-jalan. Jom lah balik asrama." Iffah mengajak. Aku pun dah rasa letih berjalan. Nanti nak kemas barang pula.

"Nanti tak jumpa korang dah..." Intan nampak agak sedih. Hmm, dah lah kelas lain-lain.

"Nanti kita jumpa lagi bila-bila." aku cuba gembirakan dia. Intan senyum.

"Nanti kita boleh lawat Mia kat bilik dia." Iffah pula memujuk. Oh ya, mereka satu bilik.

Kami pun balik ke asrama. Aku dah penat ni. Rasa nak tidur pula.

Intan dan Iffah melambai aku sebelum naik ke bilik. Aku membalas senyuman Intan buat kali terakhir, macam dah tak jumpa pula.

OK masa untuk bersendirian pula.

"Kak Mia!" cepat sangat aku cakap. Junior-junior aku dah ada dalam bilik. Mereka semua datang tarik aku duduk atas katil. Tak sempat aku nak berehat.

"Kenapa korang datang awal sangat..." aku berbisik sendirian.

"Apa dia Kak Mia?" salah seorang adik bilik aku tanya. Aku geleng je, malas nak cakap apa-apa dah.

Sekurang-kurangnya aku tak kesunyian.

"Macam mana cuti? Belajar tak?" aku sebagai salah seorang yang 'tua' mestilah tunjukkan contoh yang baik. Jadi aku tanya pasal belajar dulu!

Mereka semua diam. Tiba-tiba semua orang bangun dan pergi. Aik, dah habis ke sesi borak-borak?

"Apa...?" "Akak, kami banyak sangat homework. Tak sempat nak study." salah seorang budak yang masih duduk mula bercakap.

Aku tersengih. "Ya ke? Tak kan sebanyak tu. Dah siap ke semua kerja?" aku mencubit pipi budak tu. Ni pengaruh buruk si Iffah lah ni. Lagipun budak tu rapat dengan aku.

"Aduh... Dah siap, saya je lah. Yang lain macam belum." dengan muka takde perasaan dia jawab. Dia memang macam ni.

Aku tersengih dan terus mengusik dia. Kami berdua je yang rilek dan berborak, sambil yang lain curi-curi dengar, mungkin jelous sebab kami tak ada homework.

Lain kali siapkan homework tau! 

BUTATempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang