Her Günüm Sen

9.Bölüm

"Telefonunu verir misin?"

Tahir cebinden telefonunu çıkarıp ona doğru uzattı.

Nefes telefonu eline alıp bir numara yazdı.

"Bu ev telefonunun numarası, benim telefonumda bir kaç sorun olduğu için kullanamıyorum. Ararsın."

Tahir bu davranışla şok olmuştu. Yine Nefes'i kendine aşık etmeyi başarmıştı.

"Tamam."

Kadın telefonu geri uzatacakken telefonda beliren tarih dikkatini çekti.

"29 Nisan mı? Biz 13 Temmuz'da değil miyiz? Hem yıl bile yanlış. Nasıl oluyor bu?"

Adam tedirgin bir şekilde hemen telefonu kadının elinden aldı.

"Benim küçük yiğenim var. Telefonumu almıştı bazı şeyleri de kurcalayıp değiştirmiş."

Kadın anlamsız gözlerle adama bakıyordu.

"Ha tamam."

Aniden evin dış kapısının açılmasıyla ikiside o tarafa döndüler. Telaşlı gözlerle Bella ve Şehmuz onlara bakıyordu.

"Kızım neredesin? Çok korktuk."

Şehmuz kızına sıkıca sarılmıştı.

"Buradayım baba korkulacak birşey yok ki."

"Nefes bir saate gelirim dedin kaç saat oldu."

"Ya abla geldim buradayım işte."

Kadın ailesine sakin olmalarını söylerken. Kadının babası gözlerini Tahir'e dikmişti.

"Bu adam kim?"

"Tahir hani bahsetmiştim ya."

"Tamam siz girin içeri geliyorum ben şimdi."

"Görüşürüz Tahir."

"Görüşürüz Nefes."

Kızlar içeri girmişti. Şehmuz ciddi bir şekilde Tahir'e baktı.

"Merhaba efendim ben Tahir."

Elini uzattı ama Şehmuz tutmadı.

"Bak evlat açık konuşacağım."

"Bende sizinle konuşmak istiyordum. Bence Nefes'e hastalığını söyleyelim aklımda çok güzel bir fikir var."

"Sözümü kesme senden istediğim tek şey kızımdan uzak dur! Sen sevsen bile kızım sana göre değil. Hayatı boyunca bu rahatsızlığı devam edecek ve sen bunu her gün çekemezsin. Kızımın dengeleriyle oynuyorsun. Buna izin vermem."

"Sizi çok iyi anlıyorum ama beni bir dinleyin lütfen. Nefes gerçekten eskisi gibi olabilir ben buna adım gibi eminim. Nefes'e gerçeği söyleyelim."

"Benim kızım narin bunu kaldıramaz. Hem yarın unutur bile."

"Her gün hatırlatırız. Bakın ben uzun süredir her gün onun karşısına çıkıyorum ve artık bir yerlerde beni hatırlıyor. Mesela toplanıp söylesek bunu her gün günlük tutsa. Ertesi gün yazdıklarını okusa eminim ki anlar."

"Olmaz! Senden tek istediğim kızımdan uzak dur. O sana göre değil."

"Emin olun ki kızınızdan uzak durmayacağım ben onu çok seviyorum."

Şehmuz sinirle eve girdi. Adam da aklında deli fikirlerle oradan ayrıldı.

1 hafta sonra...

Nefes'i o günden sonra hiç görmedim. Furkan'ın kafesine da gelmiyor. Evlerine yakın bir yerde sürekli bekliyorum. Belki çıkar da beş dakika bile olsa görürüm diye. Furkan'da uzak durmamı söylüyor. Sanırım babası tedbir almış. Ona zarar verecek değilim sadece beni hatırlasın istiyorum ama hiç unutmasın. Bir kere kalbine ulaştım. Akıl unutsa da kalp unutmaz.

Bir ağacın ardından onların evine bakıyordum. Kapı açılmıştı içeriden Nefes, babası ve ablası çıkmıştı. Bu tarafa doğru yavaşça yürüyorlardı.

"Baba bağcıklarım çözüldü siz ilerleyin ben geliyorum."

"Tamam kızım acele et."

Şehmuz ve kızı arkalarına bakmadan ilerliyorlardı. Kadın yere eğildi ve bağcıklarını bağlıyordu. Ona doğru gelen arabayı farketmedi. Şehmuz farkedince kızına seslendi.

"NEFEES! KIZIIMM."

Araba hızla gelirken. Nefes donmuş bir şekilde gelen arabaya bakıyordu. O anda Tahir hızla çıkıp Nefes'i kolundan tutup kendisine çekmişti. Kıl payı kurtulmuşlardı.

Tahir o anın paniğiyle kadına sıkıca sarılmıştı. Kadın ise neye uğradığını şaşırmış bir şekilde derin nefesler alıp veriyordu.

"İyi misin?"

Kadın evet anlamında başını salladı. Şehmuz ve Bella onların yanlarına geldiler.

"İyi olduğuna emin misin?"

Adam çantasından bir su çıkarıp ona verdi.

"Bir su iç kendine gelirsin."

"İyiyim."

Kadın suyu eline aldı ve biraz içti. Şehmuz yanına gelince direk ona sarıldı.

"Kızım iyisin değil mi? Çok korktuk."

"İyiyim baba ben ne olduğunu bile anlayamadım."

"Bir hastaneye falan gidelim."

"Hayır abla çarpmadı bile. Bu adam beni kurtardı."

Şehmuz "sağol evlat." diyip Tahir'in omzunu sıvazladı.

"Ne demek efendim."

"Senin adın ne?"

Kadının bu sorusu adamı gülümsetmişti. Elini uzattı ve

"Ben Tahir." dedi

Kadın uzatılan eli tuttu ve gözlerinde bir şeyler canlandı. Beyninde bu iki kelime yankılandı.

"Bende Nefes, teşekkür ederim Tahir."

"İyi ol da gerisi mühim değil."

"Kızım siz gidin ben geliyorum."

"Tamam baba, görüşmek üzere Tahir."

"Görüşmek üzere Nefes."

Kızlar gidince Şehmuz Tahir'i kolundan tuttu.

"Sağol kızımı kurtardığın için. Akşam saat sekizde bu mahalledeki kahveye gel seninle konuşacaklarımız var."

"Pekii orada olacağım."

Devam edecek...