Her Günüm Sen

24.Bölüm Kalp Atışı

Yb sormayalım yorumlarda...

O an Tahir şaşkınlıkla ona bakarken yanlışlıkla ormanlık bir yola sapmıştı.

N:YA ÖNÜNE BAK ÖNÜNE!
T:Kahretsin!
N:Beni bu dağ başında mı haps edeceksin?
T:Ne haps etmesi Nefes? Kafanda ne yaşıyorsun anlamıyorum artık.
N:Hemen geri dön o yola!
T:Tamam çıkış yolu bulacağım.
N:Yalancı.

Nefes endişelenip direksiyonu başka tarafa çekmişti.

T:Nefes bir durur musun?

Direksiyonu ondan kurtardığını sanarken kadın direksiyonu hâlâ tutmaya devam edeceğiz.

N:Yola geri dön!
T:Nefes kaza yapacağız.

Derken direksiyonun yanlış yere çevrilmesiyle sağ yöndeki alana doğru araba devrilmeye başlamıştı...

Geçen üç saatin ardından kadın gözlerini yavaşça aralamıştı. Gözleri ilk paramparça olan arabanın camlarına takılmıştı. Ne olduğunu anlamaya çalışırken başına şiddetli bir ağrı girmişti. Harabe olmuş bir arabanın içindeydiler.

Başını yan tarafa çevirmesiyle yüzü ve üzeri kanlar içinde olan adamı görmüştü. Yaşanılan şeyler gözlerinin önünden hızla geçmişti sanki. Silinen şeyler aklına tekrar yüklenmiş gibiydi öyle de olmuştu.

Korku dolu gözlerle adama bakmıştı.

N:Taa-hir....hatırlıyorum...

Çoğu şeyi hatırladığını fark etmişti. Takılı olan emniyet kemerini açmaya çalışıyordu. Biraz daha zorladıktan sonra açılmıştı. Emniyet kemerinden kurtulunca direkt Tahir'e dönmüştü.

Elleri kanlar içinde olan adamın yüzüne gitmişti. Yavaşça yanağını okşayıp gözlerinden bir kaç damla yaş düşürmüştü.

N:Tahir aç gözlerini lütfen.

Korkuyla nabzını konrol etmeye başlıyordu fakat yavaş atıyordu.

N:Tahirr! Aç gözlerini nolur...özür dilerim...

Bir şekilde arabadan inmişti etrafa bakınmıştı. Bir ağaca çarpmışlardı o ağaç orada olmasaydı belkide daha fazla araba ile yuvarlanacaklardı. Tahir'in tarafındaki kapıya elini götürünce hemen yere devrilmişti kapı anlık bir şok yaşamıştı. Tahir'i bir şekilde arabanın içerisinden çıkarmıştı. Yavaşça yere yatırmıştı. Kendi telefonuna baktığında paramparça olmuştu adamın telefonu da aynı şekildeydi.

Buradan bir şekilde kurtulmaları ve acil hastahaneye gitmeleri gerekti. Nefes fark etmemişti ama başından bir darbe almıştı.

Kadın çaresizce yere eğilip Tahir'in elinden tutmuştu. Korkuyordu onun ölmesinden çok korkuyordu.

N:Aç gözlerini Tahir...bırakma beni...YARDIMM EDİNN!

Ormanlık yoldan kim geçerdi ki? Sesini kim duyardı ki? Ayağa kalktı ağlamaya başladı buradan nasıl kurtulacaklarını bilemezken kadın gözlerini yukarıya dikmişti. Bariyerlerin kırılmış olan yerine...

Aniden gelen ambulans seslerini duymaya başladı...

N:BURADAYIZZ! YARDIMM EDİNN!

...

Hastahane'ye varmışlardı. Nefes'e basit bir pansuman yapmışlardı ambulansta ayrı ayrı iki ambulans gelmişti.

Kadın açılan ambulans kapısı ile hızla dışarıya atmıştı kendini hemşirelerin kontrol etmemiz lazım lafını dinlememişti. Tahir'i acil bir sedye ile hızla oradan indirmişlerdi. Nefes onu öyle görünce yıkılmıştı.