Adam kriz nedeniyle ortalığı birbirine katmıştı. Bir kaç tabak ve bardak kırmıştı. Kadın onu sakinleştirmeye çalışırken onun cam kırıklarının üzerine gitmişti.
Bir saat sonra...
Kadın ortalığı toplarlamıştı adamın krizi zoraki atlatmıştı hâlâ elleri titriyordu.
Adam koltuğun üzerinde oturup derin soluklar alıp verirken kadın onun ilaçlarını getirmişti.
T:Yyy-aklaşma...yaklaşma...
N:Tahir derin soluklar al ver hayatım. Bak ilaçlarını içelim şimdi iyi olucaksın.
Adam hayır anlamında başını sallamıştı.
N:Lütfen...
Kadının gözleri dolmuştu söylediği her kelime de sesi titriyordu.
T:Uu-zak dur...zarar vereceğim sana korkuyorum.
N:Aşkım birşey olmaz. İyi olucaksın lütfen ilaçlarını iç.
Bir kaç dakika sonra adam ilaçları içmeye ikna olmuştu. Hapları içtikten sonra biraz kendine gelebilmişti.
Kadın lavaboya gitmişti camların üzerine düştüğü için kollarında cam yüzünden çizikler oluşmuştu. Suyla kuruyan kanları temizlerken dudaklarından hafif bir inilti kopmuştu.
Adam mahçup bir şekilde yanına gelmişti.
T:Özür dilerim.
N:Özür dilemene gerek yok ki.
T:Canını yaktım.
N:İsteyerek yapmadın.
T:Hastaneye gidelim mi? Acıyor mu?
N:Gerek yok. Ufak çizikler sadece.
...
İki hafta sonra...
T:İstemiyorum seni! Git!!
N:Aşkım bak böyle yapma üzülüyorum. Bak kriz geçireceksin kendinde değilsin sakin ol.
T:Çok odadan! Yalnız bırak beni.
M:Tahir sakin ol, ilaçların nerde? Getireyim hemen.
T:İstemiyorum abi! Bu kadın bu evden gitsin! Hatırlamıyorum, hatırlamıyorum, hatırlamıyorum...
Bu sözlerden sonra kadının gözlerinden bir kaç damla yaş süzülmüştü. Koltuğa oturup ellerini yüzüne kapatıp ağlamaya başlamıştı. İki haftadır artık yorulmuştu bu durumdan. Asla şikayetçi değildi ama adam istemeden de olsa kadını paramparça ediyordu. Bir gün kadına küçük bir çocuk edasıyla yaklaşırken öbür gün sanki düşmancasına görürüyordu onu.
Yine bir kriz daha başlamıştı adam kapıya duvara yumruk atmaya ve yüksek şekilde bağırmaya başlamıştı.
M:Nefes odadan çık.
N:Ama Mustafa abi.
M:Bak sana zarar vermesinden korkuyorum bundan kendi de korkuyor ilaçlarını getir bana sonra başka odaya geç.
...
Adam sakinleşince abisi onu yatak odasına götürüp uyumasını söylemişti. Mustafa odadan çıkıp kapıyı kapattığında derin bir iç çekmişti. Koridordan salona doğru ilerlemişti.
N:Nasıl oldu?
M:Biraz daha iyi sakinleşti. Uyumasını söyledim.
N:Anladım abi.
Mustafa koltukta kadının yanına oturmuştu.
M:Baş edebilecek misin Nefes? Bak çok zorlanıyorsun ben bile zor sakinleştiriyorum.
N:Baş ederim. O benim aylarca hep yanımda oldu bir kere bile benden vazgeçmedi. Bende ondan vazgeçemem.
M:İstersen bir süre Tahir iyi olana kadar ailenin yanında kal. Çünkü bu durum seni hem ruhen hem bedenen çok yoruyor farkındayım.
N:Olmaz abi.
M:Bak Tahir iyice kötü olmaya başladı. Bir süre uzak kalmanız ikinize de iyi gelir. Tahir seni hatırlayamadıkça krizler geçiriyor. Artık ben bile baş edemediğim için sana zarar vermesinden korkuyorum. O kriz anında seni iter bir şey yapar canın yanar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Günüm Sen
FanficKadın artık hergün aynı güne hapsolmuş bir şekilde yaşayacaktı ama bundan haberi bile olmayacaktı. Ya bir gün karşısına bir adam çıkarsa onu haps olduğu günden çekip çıkarırsa... Yıllardır aşkı arayan adam sonunda onu bulur. Aşması gereken tek sorun...
