Her Günüm Sen

25.Bölüm

Onun eline uzatmıştı. Kadın bekleme koltuğuna oturmuştu. Elleri titreyerek  paketin içerisini açmıştı.

İlk eline sevdiği adamın paramparça olan telefonu gelmişti. Bunlar kaza anını yine hatırlatmıştı ona. Telefonu bir kenara bırakıp içinden yüzükleri çıkarmıştı. O an aklına yüzüğü çıkarıp attığı an gelmişti gözlerinden yaş süzülürken yüzüğünü yavaşça parmağına geri takmıştı.

Eşyalara dikkatli bir şekilde bakarken birden odanın içerisinden bir ses gelmeye başlamıştı...

H:ACİİL! HASTANIN KALP ATIŞLARI YAVAŞLIYOR...

Kadın bunu duyunca elindekiler yere düşmüştü. Kalbine derin bir sancı girmişti. Nefes alışverişi yavaşlarken gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı.

Odaya hızla doktorlar girerken kadın da ayağa kalkıp girmeye çalışmıştı fakat Mustafa buna engel olmuştu.

N:Bırakk, bırakkk bende giricem.
B:Nefes yapma kuzum.

Ablası da kolundan tutmuştu.

N:Ya bırakın diyorum! BIRAKIN!

Doktorlar kapıyı kapatmıştı. Kadın ellerini camın üzerine koymuştu. Göz yaşları ile odada olanlara bakıyordu.

N:TAHİRR!

Ağlayışları hıçkırığa dönüşürken ellerini yumruk yapıp cama vurmuştu.

N:Bırakma beni...Daha çok erken...

Doktorlar herkesin uzaklaşmasını istemişti...Kadın ağlayarak yüksek sesle bağırmıştı...

Vurulan bir sakinleştirici sonrası hemşireler tarafından kendi odasına götürülmüştü. Yaklaşık 2-3 saat içerisinde kendine gelmişti.

Tahir'in durumu iyi olmuştu sadece onun uyanmasını bekliyorlardı. Nefes iyi haberi aldıktan sonra sadece uzandığı yerde ağlıyordu. Henüz ağzına bir lokma birşey koymamıştı.

Ablası elinde kahvaltı tepsisi ile odaya girmişti.

B:İyi misin?

Kadın birşey dememişti sadece göz devirmişti.

B:Yemeğini yedireyim sana daha iyi olucaksın.
N:İstemiyorum.

Ablası baş ucuna oturup tepsiyi kenara koymuştu.

B:Yemezsen iyileşemezsin...hem Tahir yemek yemediğini öğrense üzülürdü.
N:İstemiyorum.
B:Nefes kuzum yapma böyle, üzülüyorum. Biliyorum için yanıyor anlıyorum seni ama kendini çok harap etme. Hayatdan soyutlaşma.
N:Hissetmediğin şeyi anlayamazsın.

Bella da cevap verememişti.

N:Eğer Tahir uyanmazsa kendimi asla affetmem. Benim yüzümden, benim yüzümden şuan orada...
B:Kaza olmasaydı iyileşmezdin Nefes. Senin iyileşmen bile büyük bir mucize. Tahir iyileştiğini öğrense çok mutlu olurdu.

1 hafta sonra...

Yüzünde buruk bir gülümseme gözlerinden yaşlar akıyordu. Aldığı haber ile hem mutlu olmuş hemde üzülmüştü. Aslında herkesi şok eden bir haber verilmişti. Tahir geçici bir hafıza kaybı geçiriyordu. Henüz Nefes ve diğerleri onu görmemişlerdi. Doktorların dediğine göre dinlenmesi lazımmış. Yapılan konrollere göre Tahir 5 yıl öncesini hatırlıyormuş.

Doktor son sözlerini söylemişti.

Kadın bitkin bir şekilde bekleme koltuğuna oturup ağlamaya başlamıştı. Mutluluk dan mı? Üzüntüden mi? Bilmiyordu.