Timezone

deel 12.

Ik voelde mijn klokje trillen.

Ongemakkelijk keek ik Oliver aan.

hij begreep mijn blik.

"We moeten nu wel naar huis." Zei hij tegen de mannen.

We gingen naar zijn huisje.

Toen ik me omdraaide om nog een blik te werpen naar de mannen zag ik dat de ene man ons streng aan keek.

Ik fluisterde tegen Oliver: "zou hij ons doorhebben?"

"Ik weet het niet." Antwoorde hij kort "gewoon doorlopen."

Ik knikte.

We waren onderweg naar het bos zodat ik terug naar het Labo kon.

8 minuten.

"Ohnee! De papieren." Schreeuwde ik.

Die lagen natuurlijk nog op zijn kamer.

We besloten om maar terug te rennen naar zijn huisje.

Oliver kroop snel door zijn raampje en greep de papieren.

"Bedankt" zei ik met een kleine glimlach terwijl hij me de papieren overhandigde.

4minuten

Niet veel later waren we in het bos.

"Zie ik je morgen weer." Vroeg hij.

"Misschien ik weet het niet."

Ik gaf hem een kus op zijn wang en vertrok.

Terug in het Labo overhandigde ik de papieren aan de professor.

"Bedankt Elodie"

Ik glimlachte verlengen.

"Morgen mag je kiezen van mij. Of je gaat naar 1815 en neemt daar een middagje vrij af. Of je blijft de hele dag in de stad." Gaf hij als voorstel.

Ik dacht aan Oliver.

Een dagje alleen me hem leek me perfect.

Op deze manier kan ik hem beter leren kennen.

"Ik ga naar 1815 misschien vind ik daar iets." Zei ik.

"Zorg dat je niet verliefd word op iemand Elodie dat zou voor veel problemen kunnen zorgen." Waarschuwde hij me.

Ik schude mijn hoofd.

"Kom morgen maar om 08u terug naar het Labo."

Ik nam mijn handtas en vertrok naar mijn hotel kamer.

Deze avond dacht ik verdacht veel aan Oliver.

Wat zou hij nu aan het doen zijn?

Ik dacht ook na over wat de professor zei.

Wat is hier nu precies zo gevaarlijk aan?

Met deze gedachte viel ik in slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker door het geluid van mijn wekker.

Opgewekt stond ik op.

Vandaag ging prachtig worden.

Samen met Oliver.

Snel nam ik ontbijt en vertrok naar het Labo.

Daar zag ik dat de professor met zijn handen in het haar zat.

"Alles goed professor?" Vroeg ik hem opgewekt.

"Je hebt niet de juiste papieren meegebracht."