Ik kon mijn oren niet geloven.
Er rolde een traan op mijn wang.
Wilde dit zeggen dat ik Oliver nooit meer zou zien?
Ik stond op en liep naar de muur.
Zelf mijn frieten lieten me nu koud.
De gedachte om Oliver nooit meer terug te zien maakte me verdrietig.
"Dit kan toch niet" zei ik terwijl ik met mijn hoofd tegen de muur knalde.
De professor zweeg.
Ik draaide me om en rende naar hem toe.
"Één keer, kan ik er nog één keer heen." Vroeg ik hem.
Ik zag dat hij lang moest twijfelen maar gaf uiteindelijk toe.
"Ik stuur je wel nu meteen."
Ik knikte en ging naar de startpositie.
Ik kon niet geloven dat het misschien de laatste keer was dat ik Oliver zou zien.
Of misschien toch niet.
Net voor ik vertrok bedacht ik me wat de professor me vertelde in het begin van dit experiment.
Als ik telaat op het klokje klik blijf ik voor altijd in 1615.
Maar mijn twijfel was groot ik wist dat ik gezocht werd.
Ik kon hier nog altijd later over nadenken nu wou ik gewoon Oliver zien.
"Ben je er klaar voor?" Vroeg de professor me.
Ik knikte en keek op mijn klokje.
3 uur.
Voor ik het wist was ik terug in 1615.
Ik keek rondom me.
"Oliver?"
____________________________
Ik heb een aantal dagen niet gepost sorry daarvoor!
Bedankt aan alle mensen die nog steeds mijn boek lezen en volgen! Xx
JE LEEST
Timezone
FantasyElodie schrijft haar in voor een experiment rond tijdreizen. Op deze manier komt ze terecht in het jaar 1615. Terwijl ze rond kijkt in de stad leert ze de jongen van haar dromen kennen. Kiest ze voor het jaar 1615 of keert ze voor altijd terug naar...
