deel 20.

33 8 2
                                    

"Was dat jij die zo schreeuwde?"  Vroeg ik hem.

"Oh yes je hoorde het nog."

Ik schrok.

"Wat had je dan gezegd?"

"Ow je hebt het toch niet helemaal gehoort." Antwoorde hij " ik zei dat ik van je hield."

Ik begon te blozen.

Wat was hij toch lief.

We stonden op en vertrokken naar het bos.

" zie ik je morgen?" Vroeg hij opdringerig."

Ik haalde mijn schouders op.

Ik gaf hem een kus en vertrok opnieuw.

Toen ik terug in het labo was, was ik gelukkig.

Tot de professor me uit mijn droom haalde.

"Morgen kan je niet naar 1815."

Ik schrok.

"Hoezo niet?"

Ik voelde dat ik wel kwaad kon worden nu.

"Ik heb je hier nodig. Zodat je weet wat je allemaal nodig hebt. Deze missie kunnen we maar één keer doen."

Ik vroeg mezelf af waarom we de missie maar 1 keer konden doen.

Maar ik was te pissig om de vraag nog te stellen.

Ik nam mijn tas en vertrok naar het hotel om daar meteen te gaan slapen.

De volgende ochtend stond ik op met een lang gezicht.

Ik had helemaal geen zin in vandaag. Ik wou naar Oliver.

In het labo aangekomen zat de professor al klaar aan zijn laptop.

"Ik weet dat je hier eigenlijk niet wilt zijn dus ik hou alles kort."

Via een document toonde hij alles wat ik nodig had.

Ik schreef alles op een klein blaadje.

Na ongeveer 10 minuten was de bespreking gedaan.

Ik besloot dan maar om de stad in te gaan.

Maar hier vond ik helemaal niks aan.

Ik besloot dan maar om op mijn hotel kamer te gaan zitten.

Ik vond er helemaal niks aan. Ik miste Oliver.

Niet veel later viel ik dan ook in slaap.

_____________________________________
Wat denken jullie? Zou de missie lukken?

Wat vinden jullie er tot nu toe al van? Als je het leuk vindt vergeet zeker niet te stemmen.

Tips zijn ook nog steeds welkom

TimezoneWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu