Het voelde net of ik zweefde.
Had hij me nu echt net gekust?
Zonder twijfelen kuste ik hem opnieuw.
Na 10 minuten knuffelen begonnen we aan het eten.
Terwijl ik een broodje nam hoorde ik Oliver een vraag stellen.
"Ik vind je echt leuk wat denk je over mij?"
Ik begon te blozen.
Tuurlijk vond ik hem leuk.
Maar toen dacht ik over het feit dat we in een andere tijdsperiode leven.
"Ik vind je super leuk, maar deze tijdzones maken het allemaal zo moeilijk"
Hij knikte en nam mijn hand.
"Wat het ook is we raken hier samen uit."
Ik glimlachte.
Ik hield eigenlijk echt van hem.
Waarom kon hij nu niet leven in 2020.
Ik keek op mijn klokje.
1 uur.
Snel aten we de picknick op.
De tijd was verschrikkelijk vlug gegaan.
Wanneer het eten zo goed als op was gingen we terug naar het bos.
Ik kleede me opnieuw snel om.
10 minuten.
Ik hield zijn hand vast.
"Ik vind je echt leuk Oliver."
Hij kuste me.
"Ik ga je missen Elodie. Kom je morgen terug?"
"Ik hoop het." Antwoorde ik onzeker.
"Probeer het. Overtuig desnoods de professor. Ik haat het om je te missen."
Ik vond het wel schattig dat hij dit zei.
1 minuut.
Ik besloot om de overgebleven tijd te gebruiken om hem te knuffelen.
30 seconden.
Ik gaf hem een kus en vertrok.
JE LEEST
Timezone
FantasyElodie schrijft haar in voor een experiment rond tijdreizen. Op deze manier komt ze terecht in het jaar 1615. Terwijl ze rond kijkt in de stad leert ze de jongen van haar dromen kennen. Kiest ze voor het jaar 1615 of keert ze voor altijd terug naar...
