Timezone

deel 25

Terwijl ik op het klokje drukte sloot ik mijn ogen.

Na een paar seconden besloot ik om ze weer langzaam open te doen.

Ik keek rondom me.

Ik zag een witte tafel en de professor.

Gelukkig liep ik naar hem toe en gaf hem een knuffel.

Ik voelde dat hij het ongemakkelijk vond.

"Wat is dat met jou?" Vroeg hij.

"Wel" zei ik en legde hem het hele verhaal uit.

Verbijstert luisterde hij naar mij.

Wanneer ik klaar was met vertellen wees hij naar mijn been.

De randen van de ketting stonden erin.

Ook aan mijn polsen had ik dat probleem.

Wanneer ik rustig ging zitten op een stoel dacht ik na over Oliver.

Ik hoop dat hij het gered had.

De professor sprak me aan.

"Ik stel voor dat je volgende week nog eens terug komt. Neem tijd om te rusten en je armen te laten genezen. Zo zullen ze anders zien dat jij het was die in het kasteel was."

Nog net voor ik vertrok gaf ik de papieren die ik moest gaan halen af aan de professor.

Snel keek hij ze even in.

Hij zag er gelukkig uit.

"Het zijn de juiste papieren." 

Hij kwam naar me toe om een high five te geven.

"Ik bel je op wanneer je terug kan komen oké?"

Ik knikte, nam mijn tas en vertrok.

Dagen gingen voorbij.

Ik keek op de kalender.

We waren ondertussen 5 dagen verder en ik had nog steeds niets gehoort van de professor.

Misschien mocht ik niet meer terug gaan.

Ik besloot om maar om frietjes tegaan.

Ik stapte op de trein en vertrok.

Niet veel later kwam ik aan in de frituur.

Net wanneer ik in de rij sta gaat mijn telefoon af.

Ik kijk op het schermpje. Het is de professor.

Ik besloot om de rij te verlaten en de telefoon op te nemen.

"Hé professor alles goed?" Zei ik hem.

Hij klonk geschrokken.

"Je moet best eens naar het labo komen."