deel 16

42 7 3
                                    

Opnieuw stond ik in het labo.

Ik was helemaal over mijn oren verliefd op Oliver.

"Hé hoe was je dag?"

De professor schudde me wakker uit mijn droom.

"Goed hoor." Antwoorde ik.

Ik zag dat hij de papieren voor zich uit had liggen.

"Iets bruikbaar gevonden?" Vroeg ik hem.

Hij schudde zijn hoofd.

"Ik ben echt opzoek naar diepere informatie van deze tijd."

Ik keek hem bedrukt aan.

Hij staarde me met een dode blik aan.

"Was het echt moeilijk om daar binnen te raken?" Vroeg hij me.

Ik knikte.

Naar het kasteel wou ik niet meer terug.

We werden nu al gezocht doorheen de hele stad.

Dit legde ik hem ook uit.

"Misschien moet je eens terug proberen binnen een weekje?" Stelde hij voor.

Ik haalde mijn schouders op.

Hoe zou ik dit ooit aan Oliver uit gaan leggen.

Hij vond het al verschrikkelijk de eerste keer.

"Je probeert gewoon volgende week nog eens zie je dat het niet lukt stop je gewoon." Zei hij op een geruststelde manier.

Hier kon ik misschien wel mee akkoord gaan.

"Is het oké als ik dit bespreek met Oliver?" Vroeg ik hem.

Hij knikte.

"Kom morgen terug rond 10 uur oke?"

Ik knikte, nam mijn tas en vertrok terug naar het hotel.

Mijn gedachten dwaalden af naar Oliver.

Naar hoe lief hij was, spontaan, grappig hij was gewoon alles wat ik in een jongen zocht.

Ik had wel nooit gedacht dat mijn droomjongen iemand zou van 1815.

Ik kwam aan in mijn hotelkamer en meteen in mijn bed gaan liggen.

Niet veel later viel ik in slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker door het geluid van mijn wekker.

Het was 8u30.

Ik sprong in de douche en nam uitgebreid de tijd voor het ontbijt.

Rond Kwart voor 10 kwam ik al aan in het labo.

De professor was alweer druk in de weer.

"Klaar om opnieuw te gaan." Vroeg hij.

"Altijd'"

Ik nam plaats op de startpositie.

Ik keek naar mijn klokje.

2 uur.

"Hoezo zo kort?" Vroeg ik hem.

"Heb je meer tijd nodig?" Vroeg hij me.

Ik knikte.

Natuurlijk wou ik gewoon liever langer bij Oliver zijn.

Het getal veranderde.

5 uur.

Hier kon ik wel wat mee.

De professor drukte op de knop en ik vertrok opnieuw.

Oliver stond me al op te wachten.

Ik liep naar hem toe en knuffelde hem.

"Ik ben zo blij dat je hier bent." Zei hij me. "Ik heb je gemist."

Ik glimlachte.

"Ik jou ook. Maar ik moet je wat vertellen..."

____________________________________
Hoe denken jullie dat Oliver zal reageren op het nieuws?

TimezoneWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu