Nae Kkeoya [COMPLETED]

Chapter 14: Driving me Crazy

Neo's POV

"Pano ba yan Luna, magiingat ka ah. Mamimiss kita." saad ni ate kay Luna

Ngayon na ang alis ni Luna sa bahay. Natapos na yung trabaho niya rito sa amin. Inaamin kong nalulungkot ako pero hindi ko naman kailangang ipahalata.

"Mamimiss rin kita Ash. Salamat sa pagwelcome niyo rito sa akin ah." sagot niya sabay yakap kay Ate.

"Walang anuman yun. Saka pwede ka pa namang bumalik rito eh. Welcome na welcome ka! Minsan pag wala kang duty invite kita rito. Or anong malay mo baka si Neo yung mag dala ulit sayo rito." saad ni ate pagkahiwalahay nila ng yakap.

Napatingin naman ako sa kanila dahil sa narinig ko. Binigyan ko ng nagtatanong na mukha si ate. Napatingin rin sa akin si Luna.

"I mean, malay mo pairalin niya ulit yung katangahan niya tapos maospital ulet. Hehe." sinamaan ko naman si ate dahil sa sagot niyang iyon.

"Anyways, sige na mauna na kayo ni Neo. Twin mag iingat sa pagmamaneho ah." habilin ni ate. Ako kasi ang maghahatid kay Luna pauwi. Gustuhin man ni ate na siya ng maghatid pero may trabaho rin siyang kailangang asikasuhin. Kahit naman kasi wala siya sa New York eh kailangan niya paring magsend ng email doon. Si kuya rin ay nagpresintang maghatid kay Luna pero nagkataong may tumawag sa kanya sa trabaho at pinapapasok siya urgent.

Hindi man sabihin ni kuya pero napapansin kong attracted siya kay Luna. Pero hindi ko na nilagyan ng malisya un. Ano naman bang pake ko diba?

Hindi naman sila bagay(-.-)

Pinagbuksan ko na ng pinto si Luna sa passenger seat. Kinuha ko na rin ang maleta niya at inilagay sa backseat. Pagkaupo ko sa driver seat ay dumungaw pa kami ni Luna sa bintana para magpaalam sa kanila saka ko na pinaandar ang makina.

Tahimik lang ang buong biyahe kaya naman binuksan ko nalang yung radyo.

"Kinalimutan kahit, nahihirapan
Para sa sariling kapakanan,
Kinalimutan kahit nahihirapan,
Mga oras na hindi na mababalikan, Pinagtagpo, Ngunit hindi tinadhana
Sadyang mapaglaro itong mundo~"

Yan ang nagplay pagkabukas ko ng radyo. Napangiti naman ako. Naalala kong narinig ko yang kinanta ni Luna noong commatose pa ako.

"Kinukulayan ang isipan pabalik sa nakaraan..Wag mo ng balikan patuloy ka lang masasaktan....Tayo ay pinagtagpo ngunit hindi tinadhana...Sadyang mapaglaro itong mundo.....Hayy ang ganda ng kantang yon.." yan ang pagkakasabi pa niya noon..

Nakangiti lang ako habang nagmamaneho. Nagpatuloy lang rin ang kanta hanggang sa matapos ito.

"Nagagandahan ka sa kanta?" biglang tanong ni Luna. Napalingon naman ako sa kanya.

Binalik ko ang tingin sa kalasada saka sumagot sa kanya.

"Oo, bakit mo natanong?"

"Nakangiti ka habang nagmamaneho. Humihilig rin yung ulo mo habang tumutugtog yung kanta." sagot niya

Napansin niya pala yun?

"Ahh may naalala kasi ako sa kantang yun." sagot ko nalang

"Talaga? Anong naalala mo?" napasulyap naman ako sa kanya.

"Eto na yung address na binigay mo. San ba pwede magpark dito?" tanong ko sa kanya para maiba ang usapan.

"Ahh sige deretso ka muna, may restaurant dyan sa malapit." sagot niya sabay turo ng direksyon pa ditetso

Ipinark ko na yung sasakyan ko sa tapat ng isang restaurant. Lumabas ako sa sasakyan kasabay ni Luna.

"Gusto mo bang dumaan sa bahay?" tanong niya