Nae Kkeoya [COMPLETED]

Chapter 02: The Accident

Neo's POV

PAGKATAPOS kong mag toothbrush ay agad na akong bumaba para sumabay kay ate sa almusal

Ayoko talagang sumabay sa pagkain kung si kuya, mommy at daddy ang makakasabay. Mabuti nang hindi kumain.

Pagdating ko sa dining area ay naabutan ko na si ate sa harap ng hapag kainan. Napansin niya ang presensya ko kaya nang makita ako ay sinenyasan niya na ako para maupo.

"Ayan, kumain ka ng marame at hindi ko na alam kung nakakakain ka pa ba nang maayos dahil sa pag e-ENJOY mo jan sa buhay mo." panunumbat niya

"Tss." sagot ko nalang

Tahimik lang kami sa pagkain ngunit napapansin kong maya't-maya ang pagsulyap sa akin ng kambal ko. At hindi na nga natiis at nagsimula na naman siyang magsalita

"Ahmm.. Twin....wala ka ba talagang balak ayusin yang buhay mo? I mean bakit hindi ka nalang bumalik sa dati...Yung masayahin at malambing na Neo Matt na kambal ko..kasi you don't know how much i miss the old you."

Masayahin?

Malambing?

Oo ako nga yon pero noon yon at ayoko ko nang bumalik sa pagiging ganon.

"Why would I do that? Kahit kailan hindi na ko babalik sa dating ako ate kaya wag mo nang ipilit."

"I'm just saying. Isipin mo ah. 2 years ago dapat sana nakapagtapos ka na edi sana pulis ka na ngayon gaya ng gusto mong profession."

"Ate, kahit na ano pang sabihin mo hindi mo ko mababago. Bahala na kung anong mangyari sa akin bukas at sa mga susunod pang mga araw. Basta ako, Enjoy life ang live free!!"

"Hayy!! Ang sarap mo ibalibag! Yung una ulo baka sakaling mabagok ka at magkaroon ng Amnesia tapos makakalimutan mo yung pagrerebelde mo at babalik ka na sa date!" sigaw niya

"Ang brutal mo." nasabi ko nalang. Masyadong malawak ang imagination ng kapatid ko. Hindi ko malaman kung bakit wala akong ganon.

"Oo! Brutal na kung brutal! ayaw mo non pag nagka Amnesia ka mawawalan ka na ng problema. Malay mo makalimutan mo na yang dinadala mong konsensya."

"Shut up ate, past is past. Hindi na dapat binabalikan."

"Panong hindi mo babalikan Neo Matt! Eh nakakulong ka nga sa past na yan. Hanggang ngayon sinisisi mo parin ang sarili mo dahil sa mga nangyari kahit hindi mo naman talaga kasalanan. Ginagawa mo yan sa sarili mo. Yang pagrerebelde na yan dahil inaako mo ang mga responsibilidad kahit aksidente lang ang lahat!"

"Kahit aksidente yun. It's still my fault."

"See? Sinisisi mo ang sarili mo sa kasalanang hindi mo naman ginawa. Neo move on! Nakamove on na sila, ikaw nalang ang hindi."

Hindi na ako muli pang nagsalita dahil sa sinabi niyang iyon

Mahabang katahimikan pa ang naghari bago pa man ako tuluyang umalis roon at umakyat na sa kwarto ko. Hinayaan kong mahiga ang sarili ko at itutok ang paningin ko sa kisame ng aking kwarto.

Malalim ang pagkakatitig ko rito na tila ba kinakabisa ko ang bawat anggulo nito.Naglakbay lang ang isip ko hanggang sa tuluyan na nga akong makatulog.

DAHAN-dahan kong iminulat ang mga mata ko nang maramdaman kong may dumadamping bagay sa mukha ko.

Nang tuluyan nang magliwanag ang aking paningin ay nakita ko ang kapatid ko habang ginagamot ang mga pasa at sugat sa mukha ko

"Ano na namang dahilan ng mga pasa at sugat na to?" tanong niya

Simula pa noon ay si Ate na ang gumagamot sa pasa ko sa tuwing mapapaaway ako. Sinasabi niya minsan na kung makikipag suntukan ako ay wag sa mukha sayang raw kasi ang kagwapuhan kung sugatan naman.