*Özür dilerim Arya*
Eski evimize o kadar çok yaklaşmıştık ki, kalbim deli gibi atıyordu. Dikkatli dinlenirse dışarıdan kalbimin sesini duyabilirsiniz. O kadar yani.
"Arya sakin."
"Bu durumda nasıl sakin olabilirim?"
"Şansımı deniyim dedim ya." O sırada araba durmuştu. Ve bir anlığına sanki kalbim durmuştu. Yavaşça arabadan indim, çantamın en dip fermuarında evimizin anahtarını çıkardım. Babamın kullandığı anahtarı, kazadan sonra bana verilen. Ama o eve 26 Ekimden 2009 sonra ne girdim, ne gördüm.
Anahtarı çıkarıp avucumun içine attım. Arabayı park etmiş, beşimiz bir yan yana durmuş, 3 katlı lüks villaya bakıyoruz.
"Başlayalım." Dedim en tok sesimle.
Peşimden geldiler. Anahtarı kilide soktum, iki kez çevirdim ve açtım. Yavaşça salona doğru ilerledim.
Mutfağa geçtim, annemin sesi kulaklarımda yankılandı. Yerleşmeyi bekleyen temiz bardaklar, tabaklar. Her şey o güne aitti. Onlar hariç.
*"Arya! Leo! Hadi ama yemekler soğuyor."
"Karıcım neler yapmış böyle."
"Baba, annem bize sürekyi kiyo verdirecek."
"Kilo verdirecek mı?" Dedi gülerek. "Güzel kızım, sürekli yemek yersek kilo alırız. Vermeyiz! Anlaştık mı prenses?"
"Anyaştık, kray." *
Sonra yatak odası geçtim ve o an bir koku etrafımı sardı. Babamın kokusu...
O sert parfümü hala konsolun üstünde duruyordu. Yaklaşıp, elime aldım. Derin bir nefes çektim içime, onları o kadar çok özlemiştim ki. Gözümden bir yaş damladı. Elimin tersiyle sildim.
"Rahatla biraz." Dedi arkamdan gelen ses. Ona doğru yavaşça döndüm.
"İzin veriyorum, akmalarına. Görmüyor musun?" Gardıroplarına yaklaştım, elime gelen ilk tişörtü aldım. Diz çöküp, bağrıma bastım.
"Çok özledim!" Dedim bağırarak. "Anlıyor musun? Çok özledim." Miraç benim gibi diz çöktü. Yüzümü ellerinin arasına aldı.
"Anlıyorum. Hem de çok." Yüzlerimi birbirine yakınlaştırdı, ilk alnını alnıma yasladı. Ve derin bir nefes aldı. Korkuyordu. Alnını geri çekip dudaklarıma yapıştı. Olayın şokuyla kendimi geri çekip, sağlam bir tokat attım.
"Bu kadar büyük bir olaydan faydalanacak kadar düştüğüne inanamıyorum." Diye bağırdım.
"Hayır beni -"
"Sakın!" Dedim, kendimi geri çekerek.
"Özür dilerim amacım bu değildi. Yemin ederim." Dedi dolmuş gözlerle. "Yemin ederim." Diye tekrarladı. "Amacım sana, senden izinsiz dokunmak değildi. Yemin ederim. Boşluğuma denk geldi. Özür dilerim Arya."
"Şuan burada." Dedim zar zor. "Bu konu konuşulmayacak. Şimdilik unutulacak." Tek kelime etmeden kafasını salladı.
Yavaşça yutkundum. "Herkes ayrı odalara dağılsın, her yere bakın en ufak bir şey bile olsa bana verin. Belki küçükte olsa bir şey buluruz." Dedim Miraç'a, cevap vermediler odadan çıktı. Miraç'tan kalan, ufak bir öpücük ve bana bıraktığı sessiz çığlıklarla kalakaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZ ÇIĞLIK 🗣 | Tekrardan Düzenleniyor..
Teen Fiction10 yıl öncesinde, küçük bir bedende. Hiç bir suçu yok iken fazlasıyla zarar gören küçük bir kız çocuğu. Yıllar geçmiş ve o beden büyümüştü. Bu sefer şansa yer verilmemişti. Olmayan bir aşkın, olmayan bir cinayetine hazır mısınız? #roman | #50 | 13...
