Monarch Academy: School of Elemental Powers (Under Editing)

Chapter 35: Memoria

A/N: OMYGHADD HAHAHAHAHA THANKYOU FOR 1K READSSS. SOBRANG NAAPPRECIATE KO PO, SPECIAL THANKS TO MY CO-AUTHOR. ❤️

Here's another chapter, enjoy!

----

"How's your feeling?" my mom asked.

I nodded. "Better."

Umupo siya sa tabi ko at marahan na hinawakan ang aking kamay.

Ngayon ay nasa hospital pa din ako. I'm okay but pinilit nila na magpahinga nalang muna ako bago muli bumalik sa klase. Namiss ko tuloy pumasok.

Nilibot ko ang paningin ko sa kwarto. Kami lang ni Mom ang natira dito dahil yung iba pumasok pero kapag may time naman sila bumibisita din sila dito. I'm curious kasi busy daw sila at maraming inaasikaso, hindi naman nila nabanggit kung ano 'yon.

"Anak."

"Yes po?" i answered.

She shook her head and turned her gaze into my eyes. "Are you sure... you're okay?"

Ngumiti naman ako at marahang tumango sa kaniya para sabihin na ayos lang ako dahil kaya ko pa naman.

"Naalala mo naba ang lahat?" tanong niya ulit.

Kumunot ang noo ko

"May hindi paba ako nalalaman bukod kay Leilei?"

Umiling agad siya at hinawakan ang buhok ko. Pinagmamasdan niya ito habang nakangiti.

"Always remember that, everyone loves you. They are willing to sacrifice their life just for you." she whispered.

Natahimik ako nang makitang lumandas ang luha ni Mom sa kaniyang pisngi.

"H-Huh?"

Again, she shook her head. Tumalikod siya para kunin ang gamot at ipainom sa akin. Bigla nalang akong naweirduhan sa kinikilos niya. May problema kaya?

Bumalik siya sa pwesto niya at pinagmasdan muli ako.

"Alam mo ba anak? The day na pinanganak ka, we're so happy dahil binigyan ulit kami ng pagkakataon na mahalin ang isang tulad mo. You're an angel."

She sighed and gave me a small smile.

"Palagi namin ginagawa ang best ng Dad mo to protect you."

Hindi ko na napigilan na umiyak

Ramdam na ramdam ko ang sakit na iniipon ni Mom, hindi ko alam kung bakit but i can feel her pain. Hindi ko man magawang basahin ang nasa isip niya pero ramdam ko ang isang Ina lalo na kung sa kaniya ako nanggaling, it feels like we're connected to each other.

"What are you saying?"

Umiling ulit siya at pinunasan ang luha ko bago ang kaniya.

"I'm thankful dahil tama ang naging desisyon namin para sayo." dagdag niya

This time, ako naman ang umiling. Hindi ko nagugustuhan ang paraan nang pananalita niya. Para siyang..... namamaalam.

Tumikhim siya at lumayo sa akin

I bit my lower lip. "W-What are you d-doing Mom?"

"And I'm sorry for disappointing you.. i know your plan baby. i know you." she whispered.

Itinaas niya ang kaniyang kamay at iniluwa nito ang isang puting liwanag. Nanigas ako sa aking pwesto at ilang beses na umiling sa kaniya.

"N-No!"