Solitude of the Purple Night (DON'T READ YET - UNDER REVISION)

Chapter 26

Secretary

I thought I loved you but I was wrong. I'm sorry..

8 years passed, but what he said that day was still so fresh. It feels like yesterday. The pain was still there, hiding from within. I thought that what we had before were real, but it wasn't, because Ryoma was not in loved with me. He just made me believed all his lies.

I supposedly not to think about it anymore, I have moved on. It was all in the past now, it won't hurt me again, but who am I kidding?

"Why you didn't tell me?" Seryosong tanong ko kay daddy. Fighting so hard not to burst out.

Ngumiti sya, na tila ba hindi malaking bagay ang rason kung bakit ako umuwi dito. Pagkauwi ko sa bahay ay kinausap ko agad sya patungkol sa nangyari sa kompanya.

"Hindi naman na kailangan, anak. He acquired the biggest shares, kaya nararapat lang talaga na sya na ang mamahala sa RS Enterprises" anya at pasimpleng uminom sakanyang tsaa.

"Then, I'm gonna buy it back!" Tumayo ako para pumasok na sa kwarto at para makapaghanda na.

Hindi  na sana papayag si daddy sa plano ko, but my desicion is final. I will get our company back no matter what happen.

Ngayon pupuntahan ko si Ryoma sa opisina nya para makausap. Wala na sana akong plano na makita pa sya, pero hindi naman ako makakapayag na angkinin nya ang kompanya namin. Sana mapapayag ko sya na ipagbili ulit saamin ang shares na nakuha niya, kahit ang kalahati lang.

"Anak, you don't really have to do this. Bumalik ka nalang sa amerika, sasama nalang ako sayo doon. Hayaan nalang natin dahil kahit papaano parte parin naman ako ng kompanya" bungad agad ni daddy pagkababa ko.

Oo nga, pero pinaghirapan nyang itayo yon kaya nararapat lamang na siya ang mamalakad ng kompanya hanggang sa magretiro sya. Kung gusto nya naman na magretiro ng mas maaga, pwede naman na ako na ang humalili sakanya huwag lang si Ryoma. Isipin ko palang, naiirita na talaga ako.

"I won't go back dad. My decision is final," He tried to convinced me more but I hold on to my decision.

While driving my car, hindi ko maiwasan magbalik-tanaw sa nakaraan. Lalo na nang makita ang Korean restaurant na pinagdalhan saakin ni Ryoma noong niyaya niya akong kumain sa labas. Wala paring ipinagbago iyon kahit walong taon na ang lumipas.

And I hate myself more for always remembering the past. For always remembering the pain, and it kills me everytime I think about it.

Sabi ni daddy, hindi daw sya namamalagi sa RS Enterprises. Pumupunta lang doon paminsan minsan.

Sa Montefalco Empire building sa nag-oopisina. Isa ang pamilya nya sa may pinakamalaking negosyo sa bansa. So why bother with our company?

Mula sa bahay ay dumeretso na ako sa kompanya nila, isa sa may pinakamatayog na building sa buong Manila.

Isinuot ko ang kulay itim ko na aviator pagkadating ko sa Montefalco Empire.  Taas noo akong naglakad sa magarang pasilidad.

Hindi paman ako nakakapasok ay hinarangan na agad ako ng dalawang security guards.

Pagkatapos icheck ang loob ng aking bag ay pinapasok narin ako. May iilang katanungan na nasagot ko rin naman agad.

Hindi ko maiwasang mamangha pagkadating ko sa lobby. Everything screams luxury and elegance. Na tila ba hotel ang pinuntahan ko.

"I need to speak to Mr. Montefalco, is he around?" pormal ko na tanong sa babae na nakaupo sa reception area na nasa pinakagitna ng lobby.

Medyo hindi ko nagustuhan ang pag-angat ng kilay nito bago ako sinagot.