Memory Lost In Costa Leona ( Aklan Series #1)

Chapter 12

Chapter 12

SIAH POINT OF VIEW

Nagising ako sa tila mahabang pagkakatulog! Hindi ko maigalaw ang katawan ko parang ang bigat-bigat ng pakiramdam! Naalala ko naman ang nagyari sakin ang muntik ng paggahasa sakin ni Tatay. Nang malaman ko na hindi ako ang tunay na anak nila. Tila bumalik lahat sa ala-ala ko ang pagmamaltrato at dakit dulot na pananakit na ginawa nila. Kaya naman pala ganun na lang nila ako kung ituring. Pinunasan ko ang takas na luha sa mga mata ko. Kung patuloy lang ako magiging mahina wala akong magagawa. Walang mangyayari.

Finally, Im free. Hindi ko na kailangan masaktan sa mga kamay nila.

Sino ang mga magulang ko kung ganun? Buhay pa kaya sila? Hinahanap ba nila ako? Urggh. Nakakabobo ang mag-isip habang pinipiga sa sakit ng puso ko.

Wala akong ganang bumangon pero kailangan ko! Biglang pumasok sa isip ko ang nangyari sa akin. Bago ako nawalan ng malay al ko na nakita ko si Jm. Hindi ako nagkakamali siya yung lalaking sumalo sa akin ng tuluyan akong manghina.

Nilibot ko ang buong kwarto gamit ang mata. Hindi sa akin familiar to' pero in fairness maganda at magara although simple lang siya. Pure white lang nakikita ko! Napakaaliwalas tingnan.  Hindi tulad sa dati kong tinitirahan. Maalikabok, mainit at butas-butas ang dingding. I feel safe here. Feeling ko walang mananakit sa akin dito.

Kung narito kaya si Karol matutuwa yon? Siguro natutulog 'yon buong maghapon dahil Hindi 'yon aalis sa kama sa sobrang lambot!

"Ate, masarap siguro matulog sa kama na malambot 'no? Alam mo ba ate gusto ko maging princess."

"Hindi ka pwede maging princess kasi hindi ka maganda." panunukso ni Jomark. Napasimangot nalang si Karol.

Namimiss ko na tuloy sila! Hahanapin ko kayo baby 'wag kang mag-alala!

Teka! Saan ba ako?

Doon ko lang napagtanto na hindi ko alam kung saang bahay ako. Hindi ko napansin kung ilang oras na ba ako nakahiga habang iniisip ang mga nakaraam ko. Hindi ko naisip kong bakit ano napunta sa ganitong kagandagang bahay.

Kahit nanakit ang katawan ko ay sibukan ko paring bumangon  at sinubukan kong tumayo pero nahihilo talaga ako! Ipinatanong ko muli ang mga bisig ko sa kama at doon ko nakita ang mga sugat at pasa na sariwa pa. Sugat na namarka sa maputi kong balat. Napangiti ako! Hindi ko alam basta alam ko malaya na ako.

Napahawal ako sa tiyan ko ng maramdaman ko ang pagkulo. Punyemas naman oh! Nagugutom na talaga ako.

Napalingon ako sa biglang pagbukas ng pinto iniluwa doon ang isang katandaan ng babae na sa tingin ko ay maid ng bahay na ito. May dala-dala itong tray ng pagkain! Ngumiti ito sakin pero nanatili lang ako nakatingin sa kanya. Ang ganda ng uniform niya.

Inilapag na nito ang pagkain sa lamesa at lumapit ito sakin napansin siguro nito na hindi ako umiimik. "Iha, kumain ka muna"

"Po?" Hindi parin ako sumasagot dahil sa gulat buong buhay ko kasi ako ang naninilbi sa pamilya ko ngayon hindi feeling ko tuloy ang ganda-ganda ko este ang yaman ko. Hehe basta ganon 'yon. Ngayon ko lang talaga naranasan silbihan. Nasanay kasi ako mula bata na ako nag-aalaga sa sarili ko.