The Frotteurist (Paraphilia Series, 2)

Kabanata 33

Kabanata 33

“Lussi! Thank God!”

TUMITIBOK ang sentido ko nang buksan ko ang mga mata ko. Mukha agad ni Nel ang sumalubong sa akin, at ang maliwanag na ilaw ng kuwartong hindi pamilyar sa akin.

Tinakpan ko ang nasilaw kong mga mata. Bahagya pa akong napaungol dahil sa pagbulaga ng ilaw sa mga mata ko.

Our apartment isn’t usually this bright. Mas lalo sa kuwarto ko, dahil laging nakapatay ang ilaw doon. Mas sanay pa akong madilim, kumakalma ang sistema ko.

“Nasaan ako?”

My throat was dry when I spoke. I immediately cleared my voice, pero naramdaman ko lang ang hapdi ng tuyot kong lalamunan. It was too hard to swallow.

Agad kumaripas si Nel nang takbo patungo sa sidetable at saka kumuha ng tubig sa transparent na glass pitcher.

Inabot niya agad sa akin ang baso at bumangon naman ako para makainom ng tubig.

“Fatigue ang sabi ng doctor. Halong stress at pagod.” sabi ni Nel nang iabot ko sa kaniya pabalik ang baso.

“Nasa ospital ako?” tanong ko sa kaniya at saka nilingon ang buong paligid.

White walls.

White curtains.

The faint smell of iodoform danced around my nose. I’m thanking God I am not terrified of hospitals, but the smell really isn’t inviting. I quite hate it, not as much as Millicent despise it, though.

There’s a wide television screen on the ceiling just a couple of feet away from me.

“Si Russell, nasaan?” tanong ko pa.

Nginuso agad ni Nel ang nakasaradong pinto. Kaming dalawa lamang ang nandito sa loob. Nakasuot pa ako ng hospital gown, at ramdam na wala akong suot na panloob.

“Pinaalis ko. Sabi ko, bumili siya ng makakain namin.” aniya at binigyan ako ng tipid na ngiti.

“Paano ako napunta dito?” tanong ko sa kaniya nang tahimik na naupo na siya sa gilid ng kama ko.

Bumuntong-hininga si Nel. She reached out to tuck the locks of my hair behind my ears.

“Don’t you remember anything?” she asked, “Naglalaba kayo ni Tita Esme sa banyo. Then, she screamed when you passed out. That’s why we brought you here…”

Kumunot ang noo ko, “I passed out while washing my clothes… with Esme there?”

I tried to ponder with the thoughts. My heart was hammering the whole time as my stomach churned.

Esme.

“Also, Lussi…” dagdag pa ni Nel.

Kalkulado ang mga salita niya nang tignan niya ako. Tila ba nangangapa siya sa maaari kong itugon sa sasabihin niya.

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at muling pinunasahan ang dalawang butas ng ilong ko. Her eyes averted mine. She walked around the room with heavy steps as she tried to breathe in.

“I know you hated someone checking up on you… Asking you weird questions… taking you as a patient…” she started that started the bug in mind.

Mas sumidhi ang tambol sa dibdib ko. Tila ako mabibingi sa susunod na mga sasabihin ng kapatid ko.

“What did you do, Nelissa?” I asked, my voice a hard whisper.

She turned around and looked at me with worried face.

“Well, the doctor was asking about you. Why you fainted and all… karaniwang nangyayari… and well, I might have…” she sighed and shook her head, “Nabanggit ko ‘yong sa mga nightmares mo, and she suggested you go talk with a psychiatrist, and, Lussi, I’m just concerned about your health, so I agreed. She’ll be here in about an hour.”