For My Baby - JaeYong-

14

Annemin evindeydim, babam Hwayoung ile oynarken mutfakta hafifçe şarkı mırıldanan annemin yanına ilerledim ve ellerimi yanına, tezgaha koyup dikkatini çektim.

"Hızursuzsun?"

Kafamı sallayıp derin bir nefes aldım, ardından ellerimi çekip sırtımı yasladım tezgaha.

"Bir arkadaşım hastanede, evine hırsız girmiş. Belinden vurulmuş, ailesi de uzakta. Bir günlük yanında kalsam olur mu?"

Anneme "çalıştığım yeri manyak biri bastı" diyemezdim, bu yüzden babamı ve Hwayoung'u izlerken planladığım yalanı söylemiştim. 

Biraz düşündükten sonra kafa salladı.

"Ona yaptığım kurabiyelerden de götür."

Kafamı sallayıp dolaplardan bir kap çıkarttım ve fırındaki noel baba kurabiyelerinin birazını kaba doldurdum.

"Neden noel baba?"

"Süslemek çok zevkli~" diye mırıldandı şarkı söyler gibi.

Hızla hazırlanıp Hwayoung ile konuştum ve evden çıktım, tekrar bir taksi çağırıp hastanenin adresini verdim.

Jaehyun hastanede olacağını söyleyip adresini vermişti ve eğer bir şey istersem söylememi istemişti ama ben bunu istemiyordum.

Şimdi iki günüm vardı... ya da bir buçuk.

Kısa süre sonra hastaneye vardım ve parasını verip taksiden indim, ardından hastaneye ilerledim.

"Afedersiniz... 26 numaralı oda hangi katta acaba?"

"Üçüncü katın sonunda efendim."

"Teşekkür ederim."

Asansöre ilerledim ve tuşuna bastım ama kantinde gördüğüm Jaehyun ile birlikte yönümü değiştirdim.

Kantin masasında tek oturuyordu, üstünde eşofmanları vardı. Elindeki kahve bardağını yavaşça çeviriyordu, düşüncelerinde boğuluyor gibi görünüyordu. Gözleri kahvenin derinliklerine bakıyor iken yüzü hafif buruşuktu.

Karşısına oturup kahve bardağını elinden aldım ve elini tuttum, hızla irkilip bana dönerken ağzı hafif açıldı.

"Düşünce alemi, hım?"

"Sadece... bilemiyorum. Sanırım en büyük hatamı yaptım dün."

Derin bir nefes alıp kafasını eydi ve gözlerini sakladı benden.

"Chanyeol belinden vurulduğu için... artık aşağısını kullanamıyor."

Derin bir nefes aldı ve titrek sesiyle mırıldandı.

"Annesi beni o kadar çok azarladı ki, Chanyeol yine mutlu davranıyor ama üzgün olduğunu biliyorum."

Bir elini kullanarak gözlerini sildiğinde oturduğum yerden kalkarak önünde eğildim ve onu çekip omzuma yasladım.

"Senin hatan değildi, senin bir suçun yoktu."

"Hayır vardı, onları eve çağırmayabilirdim, aile şirketini kendi üstüme geçirmeyebilirdim!"

"Saçmalama! Böyle olacağını bilemezdin."

Ona baktıkça sesim yumuşuyordu ve buna karşı koyamıyordum.

"Ben Chanyeol'un seni suçlamadığına eminim, Baekhyun'un da."

Kafasını salladığında saçlarını okşadım ve ayağa kaldırdım.

"Hadi beni odasına götür, göreyim bende."

Beni asansöre bindirdi ve tuşa bastıktan sonra arkasını dönüp gözlerini sildi.