The Inside of Me

Chapter 1

April 1, 2015, the day when my bestfriend ended our friendship. One of the reasons why I ended miserable.

Ang sabi nila mas masakit kapag iniwan ka ng taong minamahal mo... Pero for me? Mas masakit yung taong nandiyan palagi sayo ay tinalikuran ka.

I closed my eyes and remembering the painful past.

"Alam mo naman Angel na gustong gusto ko siya! Tapos malalaman ko na kayo na?!" halos manghina ako sa sinabi ni Ella, 'ang bestfriend ko..'

"I-'m sorry, Ella. I'm sorry. I'm sorry to l-oved him. Hindi ko sinasadya-"

"Anong hindi sinasadya?! Ang sabihin mo malandi ka lang talaga!" hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasampal ko siya. Napahawak ako sa aking kamay at tumingin sa kanya.

"E-lla.. I'm sorry, hindi ko sinasad-"

"Hindi mo na naman sinasadya?! Diyan ka magaling! Playing victim all the time!"

"Ella.. P-lease, pakingan mo naman ako." hinawakan ko ang kamay niya pero marahas niyang inalis ito.

"Hindi ko na kailangan ng paliwanag mo! Kitang kita ng dalawang mata ko Angel! Hindi ako tanga para hindi ko yun maitindihan!"

Napaluhod nalang ako at wala akong magawa kundi umiyak.

"Mula ngayon, hindi na kita kilala and... 'you're no longer my bestfriend, you fake."

We always say that time flies by. It's been almost five years pero heto ako, pilit inaahon ang sarili sa pagkalugmok. Sa nakalipas na mga taon ay madaming nangyari. Parang bala na sunod-sunod ang tama sa'kin. Kase matapos sa nangyari sa amin ni Ella ay nagsimula naman ang kalbaryo ng buhay ko.

I glanced myself to a mirror. Gulo gulo ang aking buhok, I look wasted.

Tumayo na ako sa pagkahiga ko sa sahig.

Gusto kong umiyak pero wala na akong maluha pa. Pagod na pagod na pagod na ako.

Lumipas ang limang taon, tingin ko ay medyo okay na ako? Ewan, Siguro? I feeling better...kaysa naman sa mga naranasan ko sa nakaraang taon.

Inayos ko ang sarili ko at lumabas sa aking apartment.

"Magandang umaga, iha!" bati ni Lola Dedang.

"Magandang umaga din po, Lola Dedang!" nginitian ko siya.

"Maaga ka yatang papasok sa trabaho mo ngayon?"

"Ay-hindi po. Day off ko po ngayon."

"Ah ganun ba? Eh saan ka naman pupunta, iha?" sasagot na sana ako kaso may naamoy akong amoy sunog.

"Lola? May niluluto po ba kayo?" nanlaki ang mata nito at mukhang naalala niya na ang sinabi ko.

"Ay! Yung sinaing ko pala!" mabilis siyang tumakbo papuntang bahay niya. Napailing nalang ako. Si lola talaga.

Nawala na yung ngiti ko. Bumuntong hininga nalang ako at nagsimulang maglakad. This is my life. Faking my smiles when the people around.

Pero agad akong tumigil ng nag ring yung phone. Tinignan ko muna yung screen bago ko ito sinagot.

"Angel! You should come with us. Pupunta kami ngayon sa Tagaytay!"