The Inside of Me

Chapter 18

"You can't eat your ice cream unless you eat all of your food." sabi niya at inilayo ang ice cream na dapat kukunin ko na sana. Inirapan ko siya at pinagpatuloy ang pagkain ko.

Masaya kong kinuha ang ice cream ng matapos ako sa aking pagkain.

"Sir—este Zach! Akala ko talaga masungit ka. Yung bitbit mo ang lahat ng sama ng loob nang mundo sa pinag-gagawa ng mga tao." hindi ako nakatingin sa kanya habang sinasabi yun dahil abala ako sa pagkain ng strawberry ice cream.

"Pero mabait ka pala kahit papano.." pagpatuloy ko.

"Alam mo para kang si Gael—" natigilan naman ako sa nasabi ko pati pagkain ko ng ice cream ay nahinto din.

"You loved him so much, don't you?" I bit my lips without looking at him.

"Oo. Mahal na mahal. But I choose to broke up with him even though I love him so much."

"Hulaan ko, dahil sa sakit mo?" marahan akong tumango sa kanya.

"Hindi kita maitindihan kung bakit mo pilit nilalayo ang sarili mo sa mga taong nagpapahalaga sayo. Malungkot ang nag-iisa, Celeste because I've been there." nag-angat ako ng tingin sa kanya. Hindi ko aakalain na sa kanya nanggaling ang mga salitang yun.

"... I fall in love with a girl who will never came back." napakunot ako sa sinabi niya. Napatingin siya sa akin.

"Anong ibig mong sabihin?" agad din siyang nag-iwas ng tingin at tumayo.

"Nothing. We should go back." hindi ko na siya pinilit at tumayo na din ako.

Papasok na kami ng hospital ng biglang may tumawag kay Zach. Sinagot niya ito habang naglalakad kami.

"What?!" dinig kong sabi niya.

"Take him to my office, Miss Cruz." tumingin muna siya sa akin bago magsalitang muli.

"Okay, I will be there in an hour." nilagay niya na ang phone niya sa kanyang bulsa at nag-alalang tumingin sa akin.

"It's okay, Zach." nakangiti kong sabi ko sa kanya.

"I'll be back, tomorrow." tumango ako sa kanya.

Nagmamadali siyang pumunta sa elevator. Muli siyang tumingin sa gawi ko at sinenyasan ko na umalis na siya gamit ang kamay ko.

Tumalikod na ako ng makasakay siya at  pumasok sa kwarto.

Bumungad sa akin ang katahimikan na bumabalot sa loob ng kwarto. Napahinga nalang ako ng malalim.

Umupo ako sa couch at nanood ng TV. Mahigit kalahating oras na ata akong nanonood ng may nagbukas ng pinto.

Napangiti ako ng mapagtanto ko na si Savi yun.

"Himala, dumalaw ka." biro ko sa kanya.

"Tinitignan ko lang kung humihinga ka pa." I raised my eyebrows at her at napatingin ako sa dala niya.

"Ano yan?" binigay niya sa akin ang plastic bag at kumislap ako ng makita ko na strawberries yung dala niya.

"Alam ko na paborito mo yan kaya nagdala ako."

"How did you know?" habang kinakain ko ang dala niyang strawberries.

"Uso kase munang hugasan." hindi niya pinansin ang tanong ko at inagaw niya sa akin ang kinakain ko.

Kinuha niya ang strawberries at hinugasan ito.

Pagbalik niya ay nasa malaking mangkok na ito at binigay niya sa akin.

"Thanks." umalis siya sa harapan ko at tinanggal niya yung jacket niya pero napakunot ako sa sugat sa may pulsuhan niya.

Agad ko siyang pinuntahan at hinawakan ang braso niya.

"You cut yourself?!" hindi ko maiwsang magtaas ng boses.

"W-ala yan." inalis niya ang pagkahawak ko at umupo sa couch.

"Anong wala yan! Tell me, anong problema?" pero hindi niya ako sinagot at nakatingin lang siya sa TV.

Kinuha ko yung remote at pinatay ito.

"Sagutin mo ako."

"Paano naman kita sasagutin? Nanliligaw ka ba?" nakangisi niyang sabi.

"Wag mo nga akong dinadaan sa biro mo, sabihin mo sa akin ang problema! Why did you cut yourself?!" nawala ang ngisi niya at tumingin siya sa akin.

"Ikaw nga, sinasarili mo ang problema mo. Ba't sa ibang tao nagproproblema ka?" natahimik ako sa sinabi niya.

"—I'm s-orry." tanging nasabi ko pero tumawa lang siya.

"Ano ka ba! Masyado ka naman serious diyan!—Ah, pinapasabi ni Tricia hindi muna siya makakapunta dito. Alam mo na tinutugis siya ng mga tauhan ng fiance niyang kano kaya hindi muna siya nagalalabas."

"Kaya ikaw yung nandito?"

"Grabe ka naman sa akin! Pero medyo tama ka ng kunti." sarcastic akong tumawa sa kanya.

Ilang oras din siyang nanatili dito bago siya umalis.

Bumalik ang dating tahimik na kwarto.

Inabala ang panonood ko ng movies sa laptop ko. Rom-com ang pinapanood kong movien ngayon.

Ilang beses akong tumawa at kinilig sa dalawang bida.

Sana ganito nalang lagi ang relasyon... Masaya at walang balakid.

Hindi ko namalayan na umiiyak na ako.

Romcom yung pinapanood ko pero heto ako, umiiyak.

Worth it ba magmahal muli kung sa pangalawang pagkakataon ay sakit ang sanhi?

—

©2020 Yela_gels