The Inside of Me

Chapter 20

Wala akong ginawa magdamag kundi umiyak. Hindi na ata natatapos yung pagpatak ng luha ko sa mata ko. Hindi na ako nakatulog sa kaiiisip kay mama. Kasalanan ko na naman. Kasalanan ko nalang lagi!

Tulala ako habang pagsapit ng umaga. Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Maya maya pa ay nakaramdam na ako ng sakit ng ulo.

I was shouting in pain. Halo halong sakit ang nararamdaman ko. Frustration, anger.

"Celeste!" nanatili akong nakapikit ng maramdaman ako ng mainit na singaw at matigas na bisig na yumakap sa akin.

Iminulat ko ang mata ko at sumalubong sa akin ang nag-aalang mukha ni Zach. I burried my head into his chest and cried all the pain. I punch him lightly on the chest.

"A-yaw ko na, Z-ach. Ang hirap hirap ng g-anto." I threw another soft punch into his chest. Naramdaman ko ang pagtapik niya sa balikat ko. Wala akong narinig na salita sa kanya. Hinayaan niya lang ako na umiyak.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na umiyak sa kanya. I tried to calm myself down by breathing slowly.

"Are you okay, now?" tanong niya.

"Medyo?" I said while trying to make a fake laugh.

"A-no na naman yun?" sabi ko na basag ang boses.

"Do you want to go somewhere?" pilit ngiting' tumango ako sa kanya.

"I'm going to change, wait for me outside."

Kumain muna kami kase hindi pa ako nag-aagahan. Pillit kong inaalis sa isip ko ang mga problema ko. I want to happy today, even just today.

Habang naglalakad kami papunta sa kotse niya ay nagcrave bigla ako sa ice cream. Eating ice cream makes me calm and happy.

"Kain tayo ng ice cream?" nakangiti kong sabi sa kanya.

"No more ice cream today, Celeste." I pouted and walked sadly.

"Okay, Let's buy later." napalakpak ako sa tuwa ng madinig ko yun.

"Thank you, Zach!" hindi na siya sumagot at sumakay na sa kotse kaya sumakay na din ako.

"It's so beautiful here, Zach." nakangiti akong tumingin sa malawak na damlampasigan habang kumakain ng ice cream. Gumaan ang pakiramdam ko. I felt peaceful. Nakakahalina ang tanawing ganto.

"Para kang bata." hindi ko inaasahan na punasan niya ang gilid ng bibig ko gamit ang tissue.

"T-hanks." tanging nasabi ko.

Nakatingin lang kami sa dalampasigan. Inintay talaga namin na humapon para makita ang sunset.

Itinaas ko ang kamay ko at kunyaring ipinipinta ang paglubong ng araw.

"What are you doing?" tanong ni Zach.

"Painting." tumawa ako ng mahina at tumingin sa kanya. "You know what, I want to be a painter...pero malayo malayo ako sa kinalabasan ko ngayon."

"Pwede pa naman mangyari yun, kung gugustuhin mo." napatawa ako sa sinabi niya.

"Nagpapatawa ka ba? Sa lagay kong ito?" umiiling na sabi ko sa kanya.

"Don't lose hope, Celeste. You can do whatever you want." napatingala ako sa sinabi niya.

"I already lose my hope...at lahat ng bagay may hangganan, Zach. Kahit gustuhin ko man, hindi na pwede." sabi ko habang pinapanood na tuluyang lumubog ang araw.

"Tara na? Pagabi na din." yaya ko sa kanya at patayo na sana ako mula sa pagkaupo ng biglang bumigay yung katawan ko kaya napaupo ulit ako.

"Are you okay?" tanong niya. I suddenly felt dizzy.

Inalalayan ako ni Zach para makatayo pero hindi ko inaasahan sa nakita ko.

"Anong ibig sabihin nito?" I saw his glaring eyes towards the arms of Zach that embracing me.

"Gael.. It's not what you think." sabi ni Zach. Napaiwas ako ng tingin sa kanya.

"Shut up, Zach. Binalaan na kita na wag kang lalapit kay Angel at ilang beses ko na sinabi sayo na hindi siya si Veronica! Dahil patay na siya!" naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Zach. Naalala ko yung sinabi niya sa akin dati na may kamukha daw ako.

Napatingin ako kay Zach." Zach.. " mahina kong tawag sa kanya.

Naramdaman ko ang paghawak sa aking kamay ni Gael."Let go of her." malamig niyang sabi. "GET YOUR FUCKING HANDS OFF TO HER!" bigla niyang kiniwelyuhan si Zach. Sa abot ng makakaya ko ay malakas ko siyang tinulak.

"Ano ba, Gael?!" sigaw ko sa kanya. His eyebrows furrowed and his jaw is suddenly clenched while staring at me intensely.

"Bakit Angel? Pinopormahan ka na ba ng gagong yan?!" hindi ko na siya pinakinggan at humawak ako sa braso ni Zach dahil nahihilo na naman ako.

"—L-et's go, Z-ach." nanghihina kong sabi. Hindi na sila maaninag dahil lumalabo na yung paningin ko.

He started to walked. Nakadinig ako ng ingay pero hindi ko na malinaw na nadinig yun.

—

©2020 Yela_gels