KARŞILIK

-18-

Merhaba, bölüm hakkında düşüncelerinizi yazmayı unutmayın lütfen. Biraz geç oldu ama geldik. Bir sonraki bölüm Çarşamba'ya gelmiş olacak, iyi okumalar.

Sabah kalktığımızdan beri evde bir curcuna havası vardı. Ece, Mert ve Suğuç'un arkadaşları bize gelmişti ve hep beraber kısa bir kahvaltı yapmıştık. Sercan'ın eşi İrem ve Yiğit'in sevgilisi Yaren ile tanışmıştım. İkisi de fazla sıcakkanlı ve yardımseverlerdi. Ece, İrem ve Yaren ile odaya çıkıp hazırlanmaya başladığımızda Suğuç bizim için tanıdığı kuaför bir arkadaşını getirmeye gitmişti. Hepimizin saçı ve makyajı evde yapılacaktı. Heyecandan yerimde duramazken onların da benden pek farkı yoktu. Herkes bir oraya bir buraya koşturup duruyordu ve bu kadar kalabalık beni yormaktan ziyade mutlu ediyordu.

  Her şeyin en iyisi olması için çabalayan insanlara sahip olmak çok güzel bir his ve ben bu gün onlara fazlasıyla sahibim. Hepsi benim için bir şeyler yapıp uğraşıyordu ve onların bu kadar yanımda olması ve bana bu derece iyi hissettirmeleri asla unutamayacağım bir şey.

  Erkekler takım elbiselerini giymiş halde aşağıda oyun oynuyorlardı ve onların küfürleri bile kulağa hoş geliyordu. Rahat ama aynı zamanda heyecanlı bir atmosfer vardı. Suğuç hala giyinmemişti. Üzerinde siyah kotu ve siyah tişörtüyle son ana kadar giyinmeyi düşünmediğini belli ediyordu. Ben de askılı kısa elbisemle hazırlanmaya devam ediyordum. Mekana gittiğimizde giyinmem daha mantıklıydı. Zaten önce orada olan kaftanı giyecektim daha sonra ise aldığım elbiseyi giymeyi düşünüyordum. Sakar biri olduğum için şu an giyinmemem gerektiğini Ece çok güzel anlatmıştı...

O ise çoktan koyu mor dar mini elbisesini giymiş ayağında terliklerle oradan oraya koşup bir şeyleri tamamlamakla uğraşıyordu. Geç kalmamak için saçını kendi yapmaya karar vermişti ve İrem ona yardım etmek için maşa yapmayı kabul etmişti. Nedensizce hepimiz kısa sürede kaynaşıp samimiyeti ilerletmiştik. Arzu'dan sonra kızları bu kadar sıcakkanlı beklemiyordum. Aslında Sercan ve Yiğit bana gayet iyi davranmışlardı o yüzden kızların da onlar gibi olması normaldi. Hepsi Suğuç için her şeyi yapabilecek gibi duruyordu. Ne isterlerse hemen koşturup hallediyorlardı ve aynı şekilde Suğuç da onların eksiğini sürekli kontrol ediyordu. Aralarındaki arkadaşlık Ece, Mert ve benim aramızdaki ilişkiye benziyordu. Bu samimiyeti nerede olsa tanırım. Suğuç annesini iki gün üst üste hastaneden çıkarmak istemediği için Ayşen Teyze kınaya değil düğüne gelecekti. İkimizin de annesinin olmaması garip ve kötü bir durum.

Onunla en anlamlı yerden birbirimize bağlanmıştık, annelerimiz.

    Ağlamamak için yavaşça burnumu çekip yatakta oturmaya devam ettim. Saçımın yapılması için Suğuç'un gelmesini bekliyordum. Kapının çalınıp açılmasıyla bir kaç kişilik grubun odaya girmesi bir oldu. Oda küçük olduğu için ve fazla kalabalıklaştığımız için kısa bir an herkes ne yapacağını şaşırdı. Suğuç'ta kapıda bana bakıp kaşları çatık halde durumu tartıyordu.

     "Aşağıda devam etsek iyi olacak" dememle herkes keyifli bir nefes aldı. Kimse bu sıkışıklıkta durmak istemiyordu. Yavaş yavaş odayı boşaltmaya başladığımızda Suğuç yanıma gelip herkesin çıkmasını bekledi. Yalnız ikimiz kaldığımızda çoktan bedenimi kapıya yaslamış gözlerini gözlerime dikmişti.

    "Nasılsın?" Onunla dün geceden sonra çok fazla konuşmaya fırsat bulamamıştık ve bütün gün içimi kemiren şeyin onunla konuşma isteği olduğunu bana sokulmasıyla fark ettim. Ellerimi boynuna sararken sakin kalıp heyecanımı belli etmemeye çalıştım.

    "İyiyim sen nasılsın" dediğimde istemsizce gülümseyip duruyordum. O da aynı şekilde bana karşılık verirken gözleri fazla ışıltılı ve huzurlu duruyordu. Ona bakmak, ona bu kadar yakından bakmak insanı rahatlatıyordu. Gözlerimi gözlerinden ayırmadan bir süre böyle kalmak istedim. Onun göz bebeklerine baktıkça heyecanımı kontrol altına alıyormuş gibi hissediyorum ve şu an en çok ihtiyacım olan şey de bu. Rahatlamaya ve heyecanımı geriye itmeye ihtiyacım var. Fazla enerji ve mutluluktan patlamak için kendimi dans pistine saklamam gerekiyor.