Քաղցր Արյուն ու Արցունքներ Vkook🔞

1

Անտառի խորը թփուտները շարժվում են երկու խելագար վազորդների արագությունից։ Նրանց չի կանգնեցնում ոչ մի բան, մրցում են իրար հետ ինչպես խելքը կորցրած գազանները։

Նրանց հագուստներից կաթում է ալ կարմիր արյունը, իսկ աչքերի ծիածանաթաղանթը կարմիր գույն ունի։ Այս պահին նրանք նման են գիշատիչ կենդանիների, որոնք հենց նոր են խժռել հերթական զոհին։

Անտառի միջով այս ճանապարհը որով սլանում են նրանք, շուտով ավարտվում է մի փոքրիկ, երկհարկանի, տարօրինակ տան առաջ, ավելի շատ հին խրճիթի նման։

-Հն՜ թույլի՛կ, էլի՞ էս ասելու, որ արագ ես ինձանից,-լսվում է ծաղրական տոնը նրանցից մեկից, ով առաջինն է հասել դռան մոտ։

-Թո՛ղ դա, խոստանում ե՛մ մի օր անցնել քեզ,-խոսում է տղան շնչահեղձ,-դու ավելի լավ է ասա՛, քանիսն են քեզ մոտ։

-Դու միշտ ես ասում այդպես, երազի՛ր, անգամ հաշիվն եմ կորցրել, հավանաբար քսան կամ ավելի։

-Դու իրական մարդասպան ե՛ս,- զարմացած բղավում է տղան,- ես իրոք չգիտեմ, թե եղբորս նման մարդը ինչպես է քեզ հանդուրժում,- տղայի խոսքի վերջում լսվում է ծիծաղ։

-Դա դեռ հարց է, ո՞վ է ո՞ւմ հանդուրժում,- բողոքում է նա։

-Իհարկե՛, քո կարծիքով դու անփոխարինելի ես, այնպես չէ՞,- լսվում է դռնից նոր դուրս եկած երիտասարդի հանդարտ ձայնը, որի մեջ անսահման խստություն ու սառնություն կա։

Նա աչքերը հառում է երկուսի արյունոտ հագուստին ու շարունակում.

-Ինչպես դու ե՛ս հրեշ, այնպես էլ նրան ես օրինակ ծառայում, այնպես չէ՞,- դառնում է դեպի ամուսինը։

-Իսկ դու շարունակի՛ր սուրբ ձևանալ, վերջ տո՛ւր այդ խաղերիդ գրողը տանի Չիմի՛ն, դու նույնպես ունես սրա կարիքը ու չասես, որ չե՛ս արել երբեք։

-Մենք տարբեր պատկերացումներ ունենք կարիք բառի մասին, արնախում արարա՛ծ,-լսվում է Չիմինի սառը պատասխանը։

-Ինչ ասացի՞ր.....

-Օ՜ Աստված իմ, ո՜չ, նորից սկսվում է այս երկուսի պատերազմը, ներեցե՛ք, բայց ես այլևս անկարող եմ հանդուրժել այս ամենը,- հոգոց է հանում Գուկն ու ներս մտնում այն դռնից, որտեղից դուրս էր եկել եղբայրը։

Ամուսինները մնում են մենակ։ Նրանց երկուսի աչքերում բոցկլտում է կատաղության կրակը։ Այնպես են իրար նայում ասես պատրաստ են խժռել միմյանց հենց այստեղ ու հենց հիմա։

Չիմինը ընդհատում է նրանց երկուսի աչքերի կոնտակտը ու երեսը ուղղում դեպի խիտ անտառի բարձր ծառերը, խորը շունչ է քաշում.