Քաղցր Արյուն ու Արցունքներ Vkook🔞

2

-Չմոտենա՛ս նրանց,-ձայնը խստորեն արձագանքում է դատարկ տարածքով ու ստիպում ներկաներին շրջվել դրա կողմ,-հեռու գնա՛ նրանցից։

-Գրողը տա՛նի Չիմին, ի՞նչ ես այստեղ անում։

-Եթե չես նկատել, ես այստեղ ապրում եմ տխմա՛ր։

-Ես դա նկատի չունեյի, լավ ինչևէ, ասա՛ ի՞նչիդ են նրանք պետք։

-Դա ձեր գործը չէ՛, ներս գնացե՛ք, ես շուտով կգամ, իսկ դուք երկուսդ հետևե՛ք ինձ,-շրջվում է դեպի Հոբին ու Թեն։

Տղաները հանդարտ քայլում են Չիմինի ուղղությամբ, իսկ Յունգին ու Գուկը կատաղությունից կռճտացնում են ատամները։

Երբ նրանք վերջնականապես լքում են խրճիթի տարածքը Յունգին զարմացած նայում է շուրջը.

-Ի՞նչ է նրա հետ կատարվում, Գուկ։

-Չգիտեմ, բայց նա իսկապես անցնում է չափերը։

-Դրա համար այսօր պատասխան կտա,-շշնջում է Յունգին ու փայլուն աչքերով նայում երկինք։

~
-Դուք ո՞վ եք, և ի՞նչ եք ուզում մեզանից,֊ ընդհատում է խորհրդավոր լռությունը Հոբին։

-Այս ողջ ընթացքում ես լուռ հետևում էի ձեզ անտառում ու գիտեմ, որ մոլորվել եք, այդ պատճառով էլ ցույց կտամ ձեզ, թե ինչպես վերադառնաք, ուղղակի հեռու մնացեք այս անտառից ու վերջ, հասկացա՞նք իրար։

-Այո՛,-լսվում է միաձայն տղաներից։

-Հիանալի է, ահա և հասանք, սա անտառի ելքն է,-ցուցամատով ցույց է տալիս տղան ճանապարհն ու չեն հասցնում շնորհակալություն հայտնել, երբ նկատում են, որ Չիմինն այլևս այնտեղ չէ։

-Տարօրինակ տղա էր, չէ՞,- դառնում է Հոբին Թեին։

-Այո, շա՜տ,-հանդարտ շշնջում է քթի տակ Թեն ու նրանք քայլում են ճանապարհով առաջ։

***

Կիսախոնավ ու մութ պատերից ներս նստած է մի անձնավորություն, ում դեմքից կարելի է հասկանալ, որ ափերից դուրս է եկել ինչ֊որ պատճառով։ Նա բռունցքը սեղմում է ափի մեջ ու կատաղած նայում այս ու այն կողմ։ Աչքերը մութ են, ինչպես երեկոյան անձրևի պատրաստվող երկինքը։

Դռան ձայն։ Ներս է մտնում նա, ում ներկայությունից տղան կտրուկ վեր է կենում։

-Որտեղ էի՞ր։

-Կույր ե՞ս ինչ է, քո ներկայությամբ տարա ուղեկցելու տղաներին անտառից դուրս,-հանդարտ թուլացնում է փողկապը Չիմինը։

-Ես հենց դրա համար էլ հարցնում եմ, ո՞վքեր են նրանք, որ այդպես պաշտպանեցիր մեր առաջ,- ձայնի մեջ զգացվում է, թե Յունգին որքան կատաղած է։