Siren Head || opowieść PL

Rozdział XI

Gdy Dawid wyszedł na zewnątrz ujrzał niesamowicie piękny las który odbijał światło słoneczne od wszystkiego co było pokryte wodą po masywnej ulewie. Ewa znowu zaczerpnęła świeżego powietrza i pewnym krokiem ruszyła przed siebie. Dawid stał jak posąg gapiąc się w niesamowite piękno lasu , myślał że takie widoki to tylko w animowanych filmach pokazują. Ewa popatrzyła się na niego kątem oka po czym zatrzymała się i rzuciła w niego pierwszym lepszym malutkim patykiem jaki podniosła z ziemi. Dawid od razu się ocknął. Popatrzył się na nią podnosząc jedną brew. Ewa wzdychając odwróciła się do niego całkowicie.
- Nie mów że zapomniałeś po co teraz zmierzamy do lasu ? - Zapytała Ewa oczekując natychmiastowej odpowiedzi.
-  No idziemy po drewno - Odpowiedział Dawid. Po czym ruszył w jej kierunku.
- No , to się ruszaj , piękno tego lasu może nieźle Cię oślepić. Ale wśród drzew sam wiesz kto może się kryć - 
- Domyślam się - Odpowiedział Dawid marszcząc przy tym brwi. W tedy do jego głowy uderzyło jedno ważne pytanie które od razu zadał Ewie.
- Dlaczego po prostu nie pozbieramy malutkich patyków dookoła domu ? - Zapytał po czym podniósł jedną brew.
- Dlaczego? Bo zajęło by to nam godzinami. Po za tym około 300 metrów stąd jest taki gąszcz w którym jest tyle grubych i długich patyków że jak ich pozbieramy w chusteczkę dużo to będzie nam starczyć na cały tydzień. Po co pracować długo i mieć słaby rezultat , jak można pójść na całego i mieć pewność że rezultat będzie epicki ? - Zapytała Ewa patrząc się na niego z tym samym wyrazem twarzy. Dawid po tym nie udzielił jej odpowiedzi gdyż po prostu wiedział że dalsze zadawanie zbędnych pytań typu: Gdzie , jak , dlaczego , po co? Po prostu nie ma sensu. Byli już tak z 100 metrów od domu , Dawid powoli zaczynał żałować tego że zgodził się na takie wyjście, nawet nie zjadł śniadania i co chwile mu burczał brzuch. Ponadto dalej lekko był wykończony tymi wszystkimi koszmarami które męczyły go ostatniej nocy. Powoli zaczynał zapominać o swoim mieście i swojej rodzinie... Czuł się jakby mieszkał tu od zawsze i niczego do teraz się nie nauczył. Po 10 minutach byli już na miejscu i gdy wyszli zza pagórka , im oczom ukazał się totalny gąszcz w którym jedyne co było widać to ogromne patyki wystające z ziemi.
bez zbędnego zastanawiania się obydwoje wzięli się za ucinanie jak największych ilości. Podczas ścinania jednego z takowych patyków Dawid zauważył w ziemi kompletnie nie pasujący do otoczenia kolor. Bez zastanowienia zaczął grzebać w tym miejscu po czym z ziemi wyciągnął na chama zakrwawioną do połowy torbę... po czym nastąpiła idealna cisza...