singularity -taeten

01

-17.04.2018-

insanlar hayatlarında farklılıkları severdi. farklı insanları hayatlarına alarak, arkadaşlıklar edinerek, yeni bir şehire giderek. farklı tür bir şarkı dinleyerek ya da farklı kitaplar okuyarak. peki farklı bir yere gitmeyi ister miydi? hiç bilmediği hatta belki de adını yeni duyduğu bir caddede dolaşmayı, ister miydi? eğer aynı şeylerden sıkılmışsa isterdi. tıpkı chittaphon gibi..

sırtındaki çantasını düzeltti ve o hayranı olduğu üniversiteye baktı. yüzüne gülümsemesi yerleşirken içindeki heyecanı bastıramıyordu. kalbi deli gibi hızlı atarken bütün bedeninin karıncalandığını hissetti. buradaydı, yıllardır okumak için çabaladığı üniversitenin önünde...

derin bir nefes aldı ve sakince tekrar verdi. sakin kalmaya çalışarak adımlarını üniversite binasına çevirdi. koridorda gördüğü kızın yanına gitti ve o eşsiz gülümsemesinden sundu. kusursuz korecesi ile kıza dil sınıfının hangisi olduğunu sordu. genç kız sınıfı gösterdiğinde chittaphon gülümsedi ve sınıfa girdi.

herhangi bir sıraya oturdu ve çantasını sıranın üstüne koydu. bu kadar heyecan gerçekten iyi gelmeyebilirdi. "hadi ama chittaphon tayland'da dans ederken bile bu kadar heyecanlanmıyordun" kendi kendine söylendi ve kafasını iki yana salladı.

hoca sınıftakilere çıkmasını söylediğinde herkes toparlanmaya başlamıştı. chittaphon kitaplarını çantasına koyduğunda yanına gelen kıza baktı. "selam. burada yenisin sanırım"

"biraz" kız gülümseyip elini uzattı. "ben dahyun" chittaphon uzatılan ele ardından gülümseyen kıza baktı. bu kadar sıcak karşılanacağını düşünmemişti. "chittaphon ama ten diyebilirsin" uzatılan eli hafifçe sıktı. "memnun oldum ten. bir şeyler içmek ister misin?"

"olur" chittaphon enerjisi fazlasıyla yüksek olan kızın peşine takıldığında bakışlarını üniversite binasının içinde gezdiriyordu. cidden mükemmeldi. ya da chittaphon'a göre öyleydi.

dahyun etrafına bakınan bedene baktı ve gülümsedi. içeçek dolabına parayı atıp iki tane kola aldı. birisini chittaphon'a uzattı ve gülümsedi. "teşekkür ederim"

"teşekküre gerek yoktu" chittaphon dudaklarını birbirine bastırdığında ikili üniversite binasından çıktı. "ne okumak için geldin?" chittaphon yöneltilen soru ile nefesini dışarı verdi. "aslına bakarsan farklılık olsun diye geldim. yani pek amacım olduğu söylenemez"

"tayland'dan buraya gelmek farlılıktan ziyade çılgınlık gibi"

"nereli olduğumu söylememiştim"

"isminden anladım"

"peki sen ne okuyacaksın?" dahyun mor saçlarını geriye savurduğunda chittaphon kolasından bir yudum aldı. "görgüsüzlük yapmak gerekirse eğer turizm şirketimiz var ve bunun başına geçmek için uğraşıyorum"

"büyük sorumluluk alacaksın yani"

"biraz öyle olacak ama eminim abim de yardımcım olur. biraz uyuz olsa da" dahyun kıkırdadığında chittaphon'da ona eşlik etmişti. ikili çoktan üniversiteden uzaklaştığında genç kız yanındaki bedene döndü

"tanıştığımıza gerçekten sevindim ten. yarın görüşürüz"

"görüşürüz" chittaphon her zaman yaptığı gibi gülümsedi ve sakin adımlarla yürümeye devam etti. elindeki teneke kutuyu bulduğu-zorda olsa bulduğu-bir çöpe attı ve kulaklıklarını kot ceketinin cebinden çıkarıp taktı. telefonundan müzik listesine bakınmaya başladığında gördüğü isim ile gülümsedi ve tıkladı.

neffex-nightmare

bu şarkıyı dinlemeyi seviyordu. anlamı ve melodisi kafasında birkaç şeyin oluşmasını sağlıyordu.

sakin adımlarla yurda doğru adımlarken bir markete girmeye karar verdi ve gördüğü ilk markete girdi. birkaç tane ramen alıp parasını ödedikten sonra tekrar yola koyuldu.

çantasını çalışma masasının üstüne koydu ve elindeki poşeti mutfağa bıraktı. odasına gidip kendisini yatağa bırakıp kollarını iki yana açtı. yorulmuşa benziyordu. telefonunu eline aldı ve ekran kilidini açtı. ne bir mesaj ne bir arama vardı.

telefonu bıraktı ve yatakta doğruldu. buruk hissediyordu. her şeyini geride bırakmıştı. arkadaşlarını, annesini ve kardeşini. bu his kalbinin acımasına neden olsa bile pişman değildi.

-
kelime sayısı 506...benim için o kadar fazla ki nasıl yazmışım amk