Hate to lose you!

Chapter 5

" Paanong ang pag stay mo dito can help you?"

Nagtataka na tanong ni Tim.

" If you need a job. Tulungan kita makapasok sa kilalang hospital sa manila."

Pag alok nito. Masyadong nalungkot ang dalaga sa tinuran ni  Tim. Maliwanag dito na napipilitan Lang itong me kasama ngayon.

" It's okay, again I'm so sorry. Matulog na lang ulit tayo." 

Sabi niya at inayos ang throw pillow.

Walang imik Naman na muling bumalik si Tim sa kanyang kama.

Muling pinatay nito ang ilaw, at hinayaan na lang ang lamp shade naka bukas.

Naririnig niya ang mga hikbi ng dalaga.

Hindi na lang niya Ito pinansin ng tuluyan na itong lumabas ng silid.

Marahil ayaw siya nitong ma istorbo sa pagtulog.

It seems like she has a big problem. Hindi Naman siguro Ito mag suicide sa premises niya.

" Shit!"

Napamura siya,at bumangon.

He found  her sa tabing dagat. Nakatingala sa mga bituin.

Pinagmasdan niya ito. Hindi matangkad,balingkinitan pero maputi at makinis ang balat.At kanina na natutulog ito napagmasdan niya maganda ito. Maliit ang hugis pusong mukha,sakto ang tangos ng ilong at manipis na natural na pulang labi.

Noong una na umungol lang ito,nilapitan lang niya at pinagmasdan. Saka na lang niya ginising ng tuluyan na itong umiyak.

Ang mga Mata nito simula ng tumuntong sa bahay niya ay Puno ng lungkot. Parang napaka bigat ng problema.Hindi makatingin sa kanyang mga mata.

" Wala Ka Naman sigurong planong,magpaka lunod."

Napapitlag ito at humarap sa kanya,na nagulat. Hindi na nito naitago ang mga luha. Dali dali nitong pinunasan ng mga palad ang pisngi.

Lumapit siya sa dalaga. Hindi niya alam pero nakaramdam siya ng matinding awa dito.

" Okay Jas, if staying with me can help you ease your problem. I am willing to help."

" Talaga?! Oh God. Thank you Tim."

Sabi nito at hinawakan ang kanyang mga kamay. Napakalamig ng mga palad nito.

" Your cold."

Komento niya,agad Naman nitong binawi ang mga palad niya.

" I'm sorry."

Sabi nito pero naka ngiti na sa kanya.

" Hindi ko na mabilang kung ilang sorry na ang narinig ko mula ng dumating Ka dito."

Pinagaan niya ang atmosphere sa pagitan nila. Lalo na nakita niyang sumilay ang mga ngiti nito.

" Hanggang kelan mo balak mag stay as my nurse? Honestly I don't need one. Good timing lang that Caye was here kaya kita tinanggap."

Sabi niya, pareho silang tumingin sa dagat. Napakaganda nitong pag masdan habang naiilawan ng buwan.

" Kahit few months lang, hanggang matanggap na ang apply ko sa abroad."

Sabi nito at humugot ng buntong hininga.

" So iyon lang ang problema mo? You have no place to stay  habang nag hihintay ng application mo?"

Hindi niya alam kung maasar o matutuwa dito.

" Hindi! Actually, I'm supposed to go to Canada. Pero naloko ako ng agency. Nasanla na ng magulang ko ang bahay namin pati taxi na pinagkakitaan ng papa ko. I can't face them, Tim. Ako lang inaasahan nila. I'm scared baka ako pa maging sanhi ng pagkamatay ni mama she has heart problema, pag malaman nila ngyari sobrang sama ng loob nila sigurado. Ako na lang mag isa humarap nitong problema ayaw ko na sila idamay."

Napaiyak na naman ito matapos mag sabi ng kalagayan nito.

" Now I understand."

Simpatya ko na lang sa kanya. She must be a good daughter.

" Sa Middle East na lang ako nag apply, para mas maliit kailangan kong pera at madali lang makaalis. Ang alam sa amin by next 3 weeks ang flight ko sa Canada. Mag tago lang sana muna ako dito."

" Okay, you can stay here. Hindi naman ako nag lalagi dito. Just don't do stupid things.Alam mo naman siguro ang ibig kong sabihin?"

Humarap siya sa akin. At tininggan niya ako sa mukha. Mas mababa siya sa akin kaya naka tungo ako sa kanya.

" Salamat, binigyan mo ako ng pag asa. Swear, hindi ako magpapakamatay."

" Okay good. Matulog na tayo. And it's getting cold here."

Pag yaya niya dito. Nagpa tiuna na siyang lumakad at nararamdaman niya ang pag sunod nito sa kanya.

Huminto siya saglit at hindi siya nagkamali.

" Aray!"

Reklamo nito ng tumama ang katawan nito sa likod niya.

" Ganun na ba katigas ang katawan ko?"

Natatawa niyang sabi.

" Parang bumangga ako sa pader ah."

Sabi nito na natatawa nadin.

" Wala ka kasi sa focus., nag iisip ka pa din ba?"

" I can't help it."

Malungkot nitong sabi. Hinawakan niya ito sa balikat.

" Jas, you can get through these okay?"

Pagpapalakas ko sa kanya ng loob.

Ngumiti ito sa kanya., This time he can see in her eyes na totoo itong ngiti. She looks more beautiful pala pag naka ngiti ng ganito.

" Thank you, Tim. I really appreciate your help. Ang bait mo pala."

" Minsan lang ako maging mabait. Kaya lubusin mo na."

Biro ko, at hawak pa din balikat niya na pina una ko siya pinalakad.

Ewan niya, pero maliban sa kanyang kapatid na si Tia. Ngayon lang siya naging komportable  na kausap na babae at hawakan.

Marahil naawa lang siya sa dalaga. Ang liit pa naman nito para magkaroon ng malaking problema.