20.Bölüm

473 12 4
                                    

Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün hatalarım
Öğünmem bu yüzden
Bu yüzden kendimi
Özel önemli zannetmem...

*Gözlerinde huzur bulduğum adam iyi ki varsın ve ben seni ne olursa olsun çok seviyorum...*

Gözlerine bakıp içimden bu cümleyi söylemiştim.Evet!Ben Demire karşı boş değildim,onu seviyordum,onun gözlerini,onun bakışlarını,onun saçlarını,onun dudaklarını,ona dair her şeyi  seviyordum!

Ben Demirin gözlerine dalmışken o da benim gözlerime dalmıştı.Bir şey söylemek istiyor gibiydi!

Bir anda onun yanına gitme düşüncesiyle bir adım  atmıştım ki alkış tufanı başlamıştı!

Herkes bir ağızdan bir daha bir daha diye bağırıyordu!

Yanıma Eren  gelip kollarını bana dolamıştı.

"Sesin aynı annemizin sesi gibi çok güzel Cansu!Sen çok güzel ve mükkemmelsin!"

Dediğinde şoka girmiştim.Annemiz?
Bu da ne demek oluyordu?Erenin öldü sandığı kız kardeşi  ben miydim yoksa?

Yavaşça benden ayrılıp yüzüme baktığında suçlu bir çocuk gibi duruyordu!

Ona sorgularcasına bakıyordum!Bana açıklama yapmak zorundaydı!

"Sana her şeyi anlatıcam Cansu,gel"dedikten sonra elimi tutup beni bardan çıkarmıştı.

Herkes arkamızdan şok olmul bakışlarla bakıyordu biliyordum ama şu an hiç biri umrumda değildi.Tek umrumda olan şey Erenin bana anlatıcağı şeylerdi!

Arabanın kapısını açtığında şokun etkisiyle ne yapıcağımı şaşırmıştım!

Erene baktığımda bana içten bir gülümseme  göndermişti!
Eren benim abim miydi?
Benim tesadüf dediğim şeyler gerçek miydi?

Yavaşça arabaya bindiğimde Erende sürücü koltuğuna oturmuştu.Arabada ikimizde konuşmamıştık.

Duyacaklarımdan deli gibi korkuyordum!
Ben bunca sene alışmıştım kimsesizliğe,şimdi birden nerden gelmişti ki hayatıma!

Bunları düşünürken gözümden bir damla yaş düşmüştü.Araba durduğunda sahile geldiğimizi anladım!

Hava almam gerekiyordu!Hemen kapıyı açıp arabadan indim!

Ama bu temiz hava bile acımı dindirmiyordu beni rahatlatmıyordu!

Sahil kenarındaki bir banka oturup Erenin gelmesini bekledim.

Eren gelip yanıma oturduğunda ikimiz de denize bakıyorduk!

Ne o konuşmak için kendinde cesaret bulabiliyordu ne de ben ona soru sormak için bir cesaretim yoktu!

Yavaşça ona doğru dönüp yüzüne baktım,o da başınıbana çevirdiğinde kendi gözlerime baktığım hissini veren gözlerine baktım.Buğuluydu....

Barmenci KızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin