22.Bölüm

447 10 2
                                    

*Bak gün geceye dönüyor....Gökyüzü siyaha...Denizler koca bir karartıya...Her şey bir şeye dönüşüyor...Hani diyorum ki..Gökyüzü ile Deniz sarıldığı vakit..Sende dönsen bana sarılsan...*

Sabah uyandığımda kendimi çok huzurlu hissediyordum.

Bugün ayrı bir enerjiktim!

Gözümğ açar açmaz  yüzümde bir aptal  sırıtış vardı!

Demirin bana dokunmuş olması hâlâ aklımdan çıkmıyordu!

Dokunduğu yerler yeniden hayat bulmuştu!

Bunları düşünerek ayağa kalktım!
Lavobaya gittiğimde elimi yüzümü yıkayıp aynaya baktım.

Her zaman kinden farklı duruyordum sanki,yüzümde bir canlılık vardı!

Bir yandan beni mutlu eden abime kavuşmuştum!

Bir yandan da kalbime sevgi tomurcukları eken Demir vardı!

Hemen odamdan çıkıp mutfağa girdim.Enfes kokular geliyordu!

Mutfağa girdiğimde gördüğüm kişiyle dona kalmıştım!

Eren ve Sırma!

Kahvaltı hazırlıyorlardı.Ama anlaşamadıkları burdan bile belli oluyordu!

Sırma mutfakta işine karışılmasını hiç sevmezdi;ama abim onu baya zorluyor anlaşılan.

"Ya sırma çekilir misin.Cansu benim kardeşim onun sevdiği şeyleri ben yapıcam."demişti abim.

Resmen benim için kavga ediyorlardı!

"Ya eren çık şurdan!Bunca zamandır hep ben yaptım şimdi de ben yapıcam kahvaltıyı,işime karışma!"demişti Sırma.

Ah sırma hiç anlayışlı olmazdı bu durumda,beni bile terlikle kovalardı.

Mutfakta tek olacakmış hanımefendi!

"Hey sakin olun!Neler oluyor burda?"dediğimde yavaşça arkalarını döndüler.

Abim sinirle sırmaya bakıyordu,sırma da ona bakıyordu!

"Kesin şu kavgayı!Kocaman insanlarsınız yaptığınıza bakın!"dedim.

"Cansum senin bu arkadaşın çok kötü birisi!İlk defa abin olarak sana kendi ellerimle kahvaltı hazırlamak istedim ona bile izin vermedi!"dedikten sonra sinirle srımaya döndü.

"Mutfakta bana karışılmasınsan nefret ederim!Sana şurda yapmanı söylüyorum ama sen beni dinlemeyip bu tarafa geliyorsun!"
Diye söylediğinde bunun sonunun gelmiceğini düşünerek araya girdim!

"Yeter!ikinizde susun!Çocuk gibisiniz."dedikten sonra masaya oturdum.

Gözlerimle masayı işaret ettiğimde ikiside yavaşça yaklaşıp masaya oturdular.

"Şimdi ikinizde sakin olun ve beni dinleyin!"dedim.

"Çayı ben koyarım!"dediğimde bana şok olmuşcasına bakıyorlardı.

Bir kahkaha atıp çayı doldurdum.

"Beni paylaşamamanız çok hoş!"dediğimde ikiside gözlerini  devirmişti.

Barmenci KızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin