42.Bölüm

410 13 6
                                    

*Sevmek;güzel birinde aşkı aramak değil.O kişide,bilmediğin bir zamanın bir anında;kendini bulmaktır...*

Gözümü açtığımda burnuma  gelen o muhteşem kokuyla uyanmıştım.
Sevdiğim adamın kendine has kokusu...

Göğsünde olan kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda,o kadar büyüleyici duruyordu  ki!
Onu kaybetmekten delicesine korkuyordum.Iyi ki gelip beni kurtardılar yoksa ben Demirsiz yaşayamazdım.

Gece boyu sürekli kabuslar görmüş ve kan ter içinde kalmıştım.Her seferinde demir yanımda olup beni sakinleştirmişti.O olmasaydı bu gece benim için çok zor geçecekti.

Dün gece anlattığı şeyler de rüyama girip beni sıkıntılı bir hale sokmuştu.Buğra psikopatının Berile yaptığı şeyler aklıma geldikçe delirecek gibi oluyordum.

Uzanıp Demirin yanağına bir öpücük kondurduğumda demir homurdanmaya başlamıştı,bu haline güldüm.
Ama gülmem kısa sürmüştü;Demir beni belimden tutarak ters çevirmiş ve üstüme  çıkmıştı.

"Sen bana gülüyorsun?"dediğinde kocaman güldüm.

"Evet,beğenemedin mi?"

"Hayır,çok beğendim."diyerek dudaklarıma bir buse kondurmuştu.

"Seni çok özledim  meleğim.Sen yokken kafayı yiyecektim,eğer sana bir zarar gelmiş olsaydı kendimi asla affetmezdim."dediğinde parmağımı dudaklarına koydum.

"Senin bir suçun yoktu sevgilim.Olan oldu artık bunları unutalım."deyip bende dudaklarına bir öpücük kondurmuştum.

Ama o öpücüğüme karşılık vererek daha da derinleştirmişti öpüşmemizi!
Elini yanağıma koyup okşamaya başladığında kapının açılmasıyla ikimizde hemen kapıya dönmüştük!

"Oo yanlış bir zaman da geldim  sanırım.Şey kahvaltı hazır."diyerek koşarak çıkmıştı odadan Sırma.
Rezil olmuştuk!

"Rezil olduk kalk üstümden demir."dediğimde demir hiç oralı olmamıştı.
Üstelik daha çok üstüme yaslanarak öpmeye çalışıyordu.
Ah bu  adam beni deli edecek.
Birazcık  daha böyle yakın olursak sonu iyi olmayacaktı!

"Demir kalk üstümden!"deyip onu ittirmeye başladım ama o  güçlü bedeni  yerinden kıpırdamıyor du bile!

"Birazcık  daha böyle  kalalım,hem ben seni çok özledim."deyip saçımı kulağımın arkasına sıkıştırmıştı.
Ama sen böyle yaparsan ben dayanam ki!

Dudağına kaçamak  bir öpücük bırakıp kolunun arasından kaçmayı başarmıştım.

Elimle bay bay işareti yaparak hemen lavobaya girdim.Arkamdan bağırıyordu,ah yüz ifadesi o kadar komikti ki!
Oturup saatlerce gülebilirdim.

"Cansuuu aç şu kapıyı!"

"Bunun bedelini ödeyeceksin!"diyen demire lavobada kahkaha atıyordum.
Görende canına kıymışım sanar!

"Ya hehe!"dememle daha çok sinirlenmiş kapıyı yumrukluyordu.
Bu adama deliydim!

"Demir napıyorsun?"diyen sesle daha çok gülmeye başladım.
Bu sefer de abime basılmıştık.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 02, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Barmenci KızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin