Still Into You (Negros Series #1)

Still Into You 30

"Watch me." Hamon ko kay Rachel.

Without any hesitation, I drink my fifteenth shot. It taste awful! Pano ba naman ay hindi ko alam kung ano ang hinalo niya sa inumin ko.

"Dang, girl you're getting wild tonight huh." She's mocking the british guy who joined our table earlier. Gayang-gaya niya ang accent nito.

Tumawa kaming dalawa. Alam ko sa sarili ko na kanina pa ako tinatamaan ng sari-saring inumin. Lahat ng ginagawa ni Rachel ay tinatawanan ko nalang, hindi ko alam ang gagawin basta't tumatawa lang ako.

"Yawa. My head is really spinning." Reklamo ko na natatawa parin. Sumandal ako sa balikat niya ngunit umayos rin.

"I really love the way you say that word. Bisaya accent is so sweet. Ulitin mo nga."

"Yawa." I burst out of laughter. Nakaramdam ako ng pagkahilo at inayos ko ang upo upang hindi matuluyang maduwal.

"Okay! Try this one. I promise it will tastes like heaven." May inabot siya sa akin na panibagong shot.

Last time I check, the heaven I tasted was Khalex.

"It isn't! Mix another one." It's taste gross. Kumuha ako ng lime.

Sunod-sunod na ulit ang shot na ibinibigay niya sa akin at hindi ko na mabilang kung pang-ilan ko na iyon. The loud music makes everyone getting wilder. Ito iyong bar na palaging pinupuntahan namin ni Rachel around BGC. This night is so lit!

Pagkagising ko ay nakahiga na ako sa malambot na kama ng aking kwarto. Sobrang sakit ng ulo ko at pilit na inaalala ang mga nangyari kagabi. Liqours, limes, money, dancefloor,...,. Oh my god! I didn't do anything stupid naman siguro? I probably passed out and Rachel took me home.

Sa loob ng dalawang taon ay ganon ang buhay namin ni Rachel. We always have nigh-outs every Friday. Minsan sunod-sunod na... Biyernes, Sabado, Linggo. And during weekdays, back to normal. Abala sa trabaho at sa site. I somehow enjoy that kind of lifestyle. Masaya naman ako. It's okay. Siguro? I'm an adult I should work to survive.

Khalex. Yes, mahal ko yun. His name is still engraved in my heart. I promise myself to love him with all I can do. Tapos ayon, I also broke up with him through email. I don't know! Alam ko namang nahihirapan kaming dalawa sa sitwasyon namin. We're miles away from each other! Its been two years already. And one day, maybe you can count that also. Tinupad ko naman iyong pangako ko, mahal ko parin siya. Ang problema lang ay wala na, mahal ko siya ngunit hindi ko na pagmamay-ari.

Khalex will always be Khalex, he doesn't want to end everything between us. He did sent me emails almost every day. Hindi ko pinansin. I was stupid. Ngunit tama naman ang desisyon ko diba? We can't focus on our life with so many hindrances.

"One month left!" Rachel cheered in front of my office table.

"Wow. Hindi ako makapaniwala na nandito na tayo." It is the last month of my contract here. I'm so excited to go home.

"Mabuti talaga binago iyong head. Everthing went smooth."

Iyong aksidente noon ay nagdulot ng malaking problema sa kompanya. Everyone in the department are so stressed. Nagkamali noon sa materyales na ginamit kaya lumikha ng pagguho. Nasundan pa ulit ng problema dahil nagkaroon ulit ng panibagong aksidente. Nalaman namin na pinipilit pala ni Engineer Velasquez ang mga constructions workers na magtrabaho higit pa sa oras na kailangan. Kaya hindi maiwasan ang aksidente.

Adrian was so stressed that time. Sa sobrang galit niya ay binago ang head ng engineering department. Tatapusin ang proyektong ito sa madaling panahon ngunit hindi naman tama na dapat madaliin at higpitan ang mga trabahador. As one of the Architect, I also suffered that time. But then, everything went good. At ito na nga malapit ng matapos.